บทที่ 199 คนรักเก่าของผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวมรกต (1)
เห็นหน่ออ่อนน้ำเต้าชอบของขวัญของตนเช่นนี้ เสิ่นเทียนก็ปลื้มใจมาก
ถึงอย่างไรก็เป็นลูกรักน้ำเต้าที่เขาเปิดได้จากหินแร่วิญญาณ สุดท้ายก็ยังมีเยื่อใยกันหลายส่วน
เสิ่นเทียนส่งขวดสีแดงในมือให้หลี่เหลียนเอ๋อร์ ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้ม “ในขวดนี้ใส่ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานที่ผ่านการแปรรูปมา สามารถใช้รักษาบาดแผลภายนอก แล้วก็ใช้เลี้ยงไม้วิญญาณได้
ในเมื่อเจ้าหน่ออ่อนน้ำเต้าน้อยชอบ ศิษย์น้องเหลียนเอ๋อร์ก็รับไว้เถอะ! จำไว้ว่าอย่าใช้กินเอง!”
สารภาพตามตรง ป้ายคำสั่งเจ้ากระบี่ที่ตระกูลหลี่ให้มามีประโยชน์กับเสิ่นเทียนมาก ทำให้เขารอดพ้นจากอันตรายเป็นตายมาไม่น้อย
ตอนนี้มอบของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานที่ผ่านการแปรรูปมาให้หลี่เหลียนเอ๋อร์ ก็ถือว่าตอบสนองน้ำใจกันและกัน
หลี่เหลียนเอ๋อร์รับขวดเล็กสีแดงมา รอยยิ้มบนใบหน้าดั่งดอกไม้ “พี่เสิ่นเทียนดีกับหูเอ๋อร์จริงๆ!”
เสิ่นเทียนลูบศีรษะหลี่เหลียนเอ๋อร์ เห็นวงรัศมีสีแดงอมทองเหนือศีรษะนางแล้วไม่ค่อยพอใจนัก
ผู้มีวาสนาคนแรกที่เสิ่นเทียนพบในสวนหมื่นวิญญาณกลับมีดวงชะตาเพียงสีแดงลายจุดทอง นี่มันยังไม่พอ!
อีกทั้งเสิ่นเทียนยังเห็นภาพโชคลิขิตขยับวูบวาบเหนือศีรษะหลี่เหลียนเอ๋อร์อย่างชัดเจน นี่น่าจะเป็นโชคลิขิตที่จะเจอตอนเข้าไปฝึกในสนามรบบรรพกาล
แต่เสิ่นเทียนคิดว่าโชคลิขิตในภาพนี้ไม่ได้ล้ำค่ามากนัก ยังห่างไกลจากเมล็ดน้ำเต้าเซียนเจ็ดสมบัติอีกมาก
นอกจากนี้ หลังจากเข้ามาในอำเภอเล็ก เสิ่นเทียนก็เห็นโชคลิขิตเหนือศีรษะพวกฉินเกาและฉินอวิ๋นตี๋ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นหินแร่ อาวุธชำรุดและผลไม้วิญญาณในสนามรบบรรพกาล ได้แต่ใช้คำว่าค่อนข้างล้ำค่า
เทียบกับ ‘เมล็ดน้ำเต้าเซียนเจ็ดสมบัติ’ ‘คัมภีร์มารสู่สุริยัน’ กับ ‘สายฟ้าแยกน้ำข้ามยุคสมัย’ แล้วยังต่างกันมาก
เห็นได้ชัดมากว่า แม้จะเป็นผู้มีมหาดวงชะตาก็ไม่มีทางเจอโชคลิขิตยิ่งใหญ่ทุกครั้งไป ส่วนใหญ่พวกเขาจะเจอโชคลิขิตค่อนข้างธรรมดา แต่มีน้อยก็ดีกว่าไม่มี
และไม่รู้ว่าถ้าช่วยหลี่เหลียนเอ๋อร์เพิ่มดวงชะตาขึ้นบ้างแล้ว การฝึกครั้งนี้นางจะเจอกับโชคลิขิตที่ใหญ่กว่านี้หรือไม่
พลันมีความคิดหนึ่งลอยขึ้นมาในหัวเสิ่นเทียน
เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจลองดู
เขาหยิบกล่องไม้จันทน์วิญญาณประณีตออกมาจากแหวนเวหา ในกล่องบรรจุขวดหยกขาวประณีตเอาไว้ขวดหนึ่ง
บนขวดใช้ทองคำทาเขียนเป็นคำว่า ‘สิบ’
นั่นหมายความว่าในขวดบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานสิบชั่ง
……
ก่อนหน้านี้หลังจากเสิ่นเทียนกลับแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ก็ได้ทำเรื่องสำคัญอย่างหนึ่ง
นั่นคือแบ่งของเหลวศักดิ์สิทธิ์ใส่ขวด!
ตอนเสี่ยงอันตรายในที่ราบหมอกลับแล เสิ่นเทียนไม่ได้เตรียมตัว ในแหวนเวหามีทั้งหมดสองร้อยกว่าขวด ดังนั้นเลยใส่ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานแอ่งนั้นใส่เต็มทุกขวดในอึดใจเดียว
ขวดส่วนใหญ่บรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานร้อยชั่ง ขวดที่ค่อนข้างใหญ่แกะสลักลายตราเวทแล้วก็บรรจุได้อีกสองร้อยกว่าชั่ง
แต่การบรรจุขวดหนึ่งร้อยชั่งมีข้อเสียที่ใหญ่มาก นั่นคือดูโอ้อวดเกินไป ดึงดูดความสนใจได้ง่ายมาก
ก็เหมือนกับตอนอยู่ยอดเขาบัวขาว บุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือถูกกระทบกระเทือนจนสงสัยในชีวิต เกือบถูกมารเข้าสิง
และที่สำคัญกว่านั้นคือการบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานขวดละร้อยกว่าชั่งให้เป็นของขวัญยาก!
ถึงอย่างไรเจ้าควักขวดออกมาแล้ว ในนั้นมีของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานร้อยชั่ง จะแคะออกมาจากในนั้นครึ่งชั่งหนึ่งชั่งให้คนอื่นก็ไม่ได้สิ!
นั่นจะดูขี้เหนียวเพียงใด จะดูไม่รวยเพียงใด
คิดว่าข้าหน้าด้านรึ
แต่ถ้าอยากได้หน้าจริงๆ ก็ต้องให้หนึ่งขวด
แต่ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานร้อยกว่าชั่งนั่นมันมากเกินไป!
แม้ก่อนหน้านี้เสิ่นเทียนจะได้ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานยี่สิบห้าฟางมาจากหุบเขาหมอกลับแล ได้มาราวๆ สามสิบตัน ห้าถึงหกหมื่นชั่ง
แต่ก็จะผลาญตามอำเภอใจไม่ได้!
ถึงอย่างไรเจ้าให้ไปครั้งหนึ่งร้อยชั่ง ให้ไปห้าหกร้อยครั้งก็หมดแล้วไม่ใช่หรือ
เมื่อคิดได้ดังนั้น เสิ่นเทียนก็เลยตั้งใจไปที่เมืองศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เพื่อทำกล่องของขวัญพันกล่อง กับขวดหยกอีกหลายหมื่น
จากนั้นเขาใช้เวลาครึ่งวันในการแบ่งของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานที่เหลือไว้ในขวดหยกเขียว ขวดหยกขาวและขวดหยกเลี่ยมทอง
ขวดหยกเขียวในนั้นมีจำนวนมากที่สุดถึงหมื่นขวด ทุกขวดบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานหนึ่งชั่ง
คุณภาพหยกของขวดชนิดนี้เกลี้ยงเกลา แกะสลักพืชดอกประหลาดหลากชนิด ดูสวยงามมาก
เทียบกับขวดพวกนั้นของเสิ่นเทียนแล้ว หน้าตาดูดีกว่าหลายเท่า
ส่วนขวดหยกขาว การแกะสลักจะงดงามกว่าขวดหยกเขียว ทั้งยังบรรจุในกล่องไม้จันทน์วิญญาณล้ำค่า ในทุกกล่องของขวัญมีขวดหยกสีขาวขวดเดียว ในนั้นบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานสิบชั่งไว้
กล่องของขวัญขวดหยกขาวชนิดนี้ เสิ่นเทียนเตรียมมาพันกล่อง เตรียมไว้ใช้ผูกมิตรกับโอรสสวรรค์หนุ่มสาวที่มีมหาดวงชะตาพวกนั้นโดยเฉพาะ
ถึงอย่างไรการมีมารยาทก็ไปได้ทั่วหล้า ไร้มารยาทเดินครึ่งชุ่นยังยาก
เมื่อเจอโอรสสวรรค์ที่มีมหาโชคลิขิตเหนือศีรษะ จะพยายามตีสนิทให้เขาเชื่อเจ้าได้อย่างไรล่ะ
วิธีที่ง่ายที่สุดและตรงไปตรงมาที่สุดคือใช้ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานปาใส่
ปาโดนเขาก็จะสนิทสนมกับเจ้าเหมือนรู้จักกันมานาน มีสัมพันธ์ฉันพี่น้องกับเจ้า!
ในกล่องไม้จันทน์วิญญาณประณีตนี้จะมีซับในของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานข้างในด้วย
ให้เกียรติให้ซับในมากพอ เจ้าก็จะเป็นสหายสนิทของข้า!
ยังต้องกังวลว่าจะไม่ได้ตัดต้นกุยช่ายอย่างสบายใจอีกหรือ
ขณะเดียวกันหลังเสิ่นเทียนมอบของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานให้แล้ว ดวงชะตาของผู้ได้รับจะเพิ่มขึ้นด้วย ดังนั้นผักกุยช่ายพวกนี้ก็จะมาเป็นระลอกๆ ยิ่งเก็บเกี่ยวยิ่งมาก!
นานวันเข้า เสิ่นเทียนต้องกลัวว่าตนจะไม่มีมหาดวงชะตาเสริม กลายเป็นสิ่งมงคลที่มีดวงชะตายิ่งใหญ่ที่สุดในโลกบำเพ็ญเซียนอีกหรือ
จัดการเรียบร้อย~
……
ส่วนที่เหลือจะเป็นกล่องของขวัญระดับสูงสุด ทุกส่วนของมันทำขึ้นจากศิลาวิญญาณ เก็บพลังวิญญาณไว้ได้ในระดับสูงสุด
กล่องของขวัญชนิดนี้แกะสลักมังกรและหงส์ สลักภาพปรากฏการณ์สิบสัตว์เทพผู้พิทักษ์แห่งแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ และยังมีลายเซ็นด้วยตัวเองของบุตรศักดิ์สิทธิ์เสิ่นเทียน
อีกทั้งขวดในนั้นยังใช้ทองคำวิญญาณล้ำค่าเลี่ยมบนหยกวิญญาณระดับสูงสุด เป็นขวดหยกเลี่ยมทองที่มีค่าเท่าเมือง ลำพังแค่ต้นทุนการผลิตขวดก็สูงถึงศิลาวิญญาณพันก้อนแล้ว เรียกได้ว่าฟุ่มเฟือยและสูงส่ง
ในขวดหยกเลี่ยมทองชนิดนี้บรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานร้อยชั่ง เป็นการบรรจุที่มีระดับสูงสุด
มีเพียงอยู่ในสถานการณ์ใหญ่จริงๆ เท่านั้น อย่างวันเกิดครบรอบของอาจารย์หรือพบพ่อตาแม่ยาย ก็อาจจะใช้ขวดชนิดนี้ได้
และกล่องของขวัญชนิดนี้ เสิ่นเทียนยังสั่งทำน้อยที่สุด มีเต็มที่แค่หนึ่งร้อยกล่อง
ถึงอย่างไรในมุมมองเสิ่นเทียน โอกาสการให้ของขวัญแบบนี้ก็น่าจะไม่ได้มากนัก
เขาคาดการณ์ว่าสุดท้ายตนอาจจะต้องใช้เองด้วยซ้ำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน