บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 20
“ไม่ใช่ความรักแล้วคืออะไร
พี่เสิ่นไม่ต้องกลัว ถึงท่านพ่อและท่านพี่ไม่ชอบท่าน แต่ข้าจะปกป้องท่านเอง!”
หลี่เหลียงเอ๋อร์ชักกระบี่เซียนที่สะพายอยู่ด้านหลังออกมา “ท่านพี่ ถ้าท่านยังขู่ให้พี่เสิ่นไปจากข้า ข้า…ข้าจะตายให้ท่านดู!”
สาวน้อยที่ยอมตายแต่ไม่ยอมแพ้กำลังโกรธมาก
ราวกับกระบี่ศักดิ์สิทธิ์พุ่งทะยานสู่ท้องฟ้า เผชิญหน้ากับความอยุติธรรม!
หลี่ฉางเกอ “?!”
“เสิ่นเทียน “!?”
เสิ่นเทียนตกตะลึง
เขาเริ่มสงสัยแล้วว่าเกิดข้อผิดพลาดตอนที่เดินทางข้ามภพมาโลกบำเพ็ญเซียนแห่งนี้
อะไรกัน ไม่เพียงแต่มีหน้าม้าขายแร่ แถมยังมีพวกคลั่งไคล้ดาราอีกด้วย!
ตอนแรกเขาคิดว่าพวกแฟนคลับที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อพบไอดอลของตัวเองสักครั้ง ล้วนแต่เป็นพวกติ่ง
แต่ตอนนี้ดูเหมือนเทพธิดาเหลียงเอ๋อร์ท่านนี้คลั่งยิ่งกว่าพวกเธอเสียอีก!
ข้าเพิ่งจะพบกับเจ้าครั้งแรก ยิ่งไปกว่านั้นรู้จักกันยังไม่ถึงหนึ่งชั่วยามเลยกระมัง!
จากสหายเต๋ากลายมาเป็นพี่เสิ่น ตอนนี้พร้อมที่จะตายเพื่อความรักแล้ว?
เทพธิดา ความรักของเจ้ามาเร็วเกินไปแล้วกระมัง แม้กระทั่งพายุทอร์นาโดก็ยังตามไม่ทัน!
เฮ้อ เกิดมาหน้าตาดีก็เป็นบาปกรรมประเภทหนึ่ง
เสิ่นเทียนรู้สึกเหมือนตนเองพัวพันกับปัญหาเข้าเสียแล้ว
…….
“หรือไม่เอาแบบนี้ก็แล้วกัน!” หลี่ฉางเกอถอนหายใจแล้วกล่าว “ไม่ทราบว่านักพรตเสิ่นมีอาจารย์ เข้าสำนักพรรคใดหรือยัง”
เสิ่นเทียนกล่าว “ข้าเสิ่นเอ้าเทียนลูกศิษย์ใต้สังกัดผู้สูงศักดิ์เทียนจี ถ้ำหุบเหวเดียวดายแห่งเขานามวสันต์”
“ที่แท้น้องเสิ่นเป็นลูกศิษย์ของผู้สูงศักดิ์เทียนจี ไม่น่าแปลกใจที่มีความสามารถเช่นนี้”
ได้ยินคำตอบของเสิ่นเทียน หลี่ฉางเกอรู้สึกดีใจขึ้นมาทันใด กล่าว “ไม่ทราบว่าช่วงนี้ท่านอาจารย์สบายดีหรือไม่”
หา?
เสิ่นเทียนตกตะลึง
อะไร เจ้าเคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของอาจารย์ข้าด้วยหรือ
หรือว่าโลกนี้มีผู้สูงศักดิ์เทียนจีอยู่จริง?
แล้วข้าจะแต่งเรื่องต่ออย่างไร
หรือว่าความจะแตกแล้ว?
แบบนี้ไม่แย่หรอกหรือ!
ในขณะที่เสิ่นเทียนกำลังตื่นตระหนก!
เสียงของหลี่ฉางเกอดังเข้ามาในหูอย่างกะทันหัน “ถ้าไม่อยากถูกท่านพ่อของข้าตอน ทางที่ดีควรให้ความร่วมมือกับข้า”
ทันใดนั้น เสิ่นเทียนสะดุ้ง “ขอบคุณพี่หลี่ที่ห่วงใย ท่านอาจารย์สบายดี”
ถึงแม้วิชา ‘คัมภีร์มารสู่สุริยัน’ จะแข็งแกร่งมากก็จริง แต่เขาไม่อยากฝึก
“เช่นนี้ตอนนี้ทุกอย่างก็ง่ายแล้ว”
ความคลั่งบนใบหน้าของหลี่ฉางเกอหายไปหมดแล้ว ถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น
“เหลียงเอ๋อร์เจ้าอาจจะไม่รู้ ท่านเทียนจีอาจารย์ของคุณชายเสิ่นเป็นสหายร่วมเป็นร่วมตายของท่านพ่อตอนสมัยหนุ่ม”
“พวกเราทั้งสองตระกูลเป็นสหายกัน!”
หลี่เหลียงเอ๋อร์ทำหน้าสงสัย “พี่เสิ่น เป็นเรื่องจริงหรือ?”
ในขณะที่เสิ่นเทียนกำลังจะเอ่ยปาก หลี่ฉางเกอกล่าวเตือน “ท่านพ่อของข้าคือหลี่ชางหลานเจ้ากระบี่ธารนิรันดร์ คาดว่าน้องเสิ่นคงจะเคยได้ยินท่านเทียนจีเอ่ยถึงอยู่บ้าง…กระมัง!”
ตอนที่กล่าวถึงคำว่า ‘กระมัง’ หลี่ฉางเกอเน้นเสียงค่อนข้างหนัก
เสิ่นเทียนรีบพยักหน้า “เจ้ากระบี่ธารนิรันดร์ ย่อมเคยได้ยินอยู่แล้ว ชื่อเสียงเกรียงไกรก้องหู”
“อาจารย์เอ่ยชมวิชากระบี่ของผู้อาวุโสหลี่ไม่หยุดปาก โดยเฉพาะชื่นชมคุณธรรมของเขาอย่างมาก”
“ชื่นชมคุณธรรมของท่านพ่อ” หลี่เหลียงเอ๋อร์อึ้ง “ท่านพ่อมีสหายเช่นนี้ด้วยหรือ”
หลี่ฉางเกอกระแอม “ได้ยินมาว่าสมัยท่านพ่อยังเป็นหนุ่ม เป็นคนสุภาพและค่อนข้างเข้ากับคนง่าย ปัจจุบันคงเป็นเพราะเลยวัยนั้นมาแล้ว จึงกลายเป็นคนอารมณ์ร้อนกระมัง!”
“เอาเป็นว่า…”
หลี่ฉางเกอกล่าว “ในเมื่อน้องเสิ่นเป็นลูกศิษย์ของท่านเทียนจี น้องข้าเจ้าก็ไม่ต้องห่วงความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับเขาแล้ว”
หลี่เหลียงเอ๋อร์กล่าวด้วยความดีใจ “ความหมายของท่านพี่คือ ท่านกับท่านพ่อไม่คัดค้าน?”
หลี่ฉางเกอพยักหน้าอย่างยิ้มแย้ม “สายสืบทอดของท่านเทียนจีเป็นสหายของตระกูลเรา ข้าและท่านพ่อจะคัดค้านได้อย่างไร!”
“เพียงแต่เหลียงเอ๋อร์ อย่างไรแล้วเจ้าก็ยังเป็นหญิงสาวที่ยังไม่ออกเรือน จำเป็นต้องรักษาภาพลักษณ์”
“คงจะปล่อยให้ผู้อื่นคิดว่าคุณหนูใหญ่ของตระกูลหลี่หนีตามผู้ชายไปไม่ได้กระมัง!”
เห็นหลี่เหลียงเอ๋อร์เหมือนจะใจเย็นลงบ้างแล้ว หลี่ฉางเกอกล่าวเสนอแนะ
“อีกอย่าง ข้าไม่คัดค้านเรื่องของเจ้ากับน้องเสิ่น แต่พวกเราต้องกลับแดนเทวาดาวประกายพรึกก่อน”
หลี่เหลียงเอ๋อร์หวาดระแหวงขึ้นทันใด “เพราะอะไร”
หลี่ฉางเกอกล่าวอย่างช่วยไม่ได้ “ตอนนี้เจ้ายังมีเมล็ดน้ำเต้าเซียนเจ็ดสมบัติอยู่กับตัว!”
“ถ้าหากข่าวกระจายออกไป ผู้คนจากทั่วสารทิศจะมาตามหาเจ้ากับน้องเสิ่น เวลานั้นถึงเป็นข้าก็ปกป้องพวกเจ้าไม่ได้แล้ว”
“ทำไมกัน ตอนนี้ท่านพ่อกับข้าไม่คัดค้านแล้ว เจ้ายังต้องการใช้ชีวิตคู่รักแบบถูกไล่ล่าหรือ”
หลี่เหลียงเอ๋อร์ถอนหายใจ กล่าวด้วยท่าทางกระอักกระอ่วน “ไม่ต้องการแล้ว”
“ก็แค่นั้นแหละ!”
หลี่ฉางเกอกล่าวอย่างยิ้มแย้ม “ตอนนี้เจ้ากับน้องเสิ่นแยกจากกันชั่วคราว พวกเรากลับไปปลูกเมล็ดน้ำเต้าเซียนเจ็ดสมบัติก่อน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน