บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 205

บทที่ 205 ความจริงกระบี่นี่ก็กระหายเช่นกัน

เป็นนักรบมังกรผู้ทรงเกียรติหรือ

เขามักจะรู้สึกว่ามังกรสาวนี่กำลังแจกของอยู่ น่าเสียดายไม่มีหลักฐานพิสูจน์ความจริง

เสิ่นเทียนมองร่างเงาหญิงมังกรตรงหน้า อยากถามมากว่าขี่นางหรือขี่โครงกระดูกนี่กันแน่

แต่เมื่อตรึกตรองอย่างปลอดภัยแล้ว เสิ่นเทียนก็ไม่ได้เชื่อหญิงมังกรนี่ง่ายๆ

เขามองหญิงมังกรชุดคลุมดำอย่างระแวงพลางเอ่ยเรียบนิ่ง “ได้ยินว่าเผ่ามังกรเป็นหนึ่งในเผ่าพันธุ์ที่แกร่งที่สุดโอหังที่สุดในโลก จู่ๆ ผู้อาวุโสสัญญากับผู้เยาว์เช่นนี้ ทำให้ผู้เยาว์รู้สึกได้รับความเมตตาจนน่าตกใจ ไม่กล้าเชื่อเลย

ถ้าเกิดผู้เยาว์โชคดีได้รับการยอมรับจากกระบี่เทพและปล่อยผู้อาวุโส เกิดท่านฆ่าปิดปากข้าล่ะจะทำอย่างไร”

หญิงมังกรชุดคลุมดำหัวเราะเยาะ “ข้าคือองค์หญิงขั้นหนึ่งแห่งเกาะมังกรดำทะเลอุดรเมื่อหมื่นปีก่อน เผ่ามังกรดำทะเลอุดรของข้าพูดจามีน้ำหนัก จะไปผิดคำพูดได้อย่างไร!

หากเจ้าช่วยให้ข้าหลุดไปได้จริงๆ ข้าจะทำสัญญาเทพมังกรกับเจ้า มอบพลังแห่งเทพมังกรให้เจ้า ต้องรู้นะว่าหลายแสนปีมานี้ มีโอรสสวรรค์เผ่ามนุษย์ผู้แข็งแกร่งที่ได้ทำสัญญาเทพมังกรกับเผ่าข้านับนิ้วได้เลย”

เสิ่นเทียนมองหญิงมังกรชุดคลุมดำเอ๋าปิงด้วยความสงสัย “ช่วยหนึ่งชีวิตก็ได้ทำสัญญามังกรเทพกับท่านเลยหรือ”

ขอพูดความจริง หากแค่ช่วยนางหนึ่งชีวิตก็ทำสัญญามังกรเทพได้ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่หลายแสนปีมานี้จะมีแค่จำนวนคนที่นับนิ้วมือได้ที่เป็นนักรบมังกรดำในตำนาน!

หญิงมังกรเอ๋าปิงพิจารณามองเสิ่นเทียนก่อนพูดด้วยรอยยิ้ม “แน่นอนว่าไม่ใช่!

สายเลือดเกาะมังกรดำแห่งทะเลอุดรมีสมบัติล้ำค่ามากมาย หากแค่ช่วยชาวเผ่าข้า ข้าย่อมมอบสมบัติล้ำค่าเป็นของตอบแทน มีเพียงผู้มีวาสนาทั้งใบหน้า เอกลักษณ์ พรสวรรค์และคุณธรรมครบถ้วนที่ช่วยชาวเผ่าข้าเท่านั้นถึงมีสิทธิ์ได้รับการยอมรับจากเผ่าข้า และได้ทำสัญญามังกรเทพ!

ข้าว่าเจ้าอยู่ระดับสร้างฐานก็ต้านอำนาจมังกรขึ้นมาถึงหัวมังกรได้ แสดงว่าคุณสมบัติกับพรสวรรค์ไม่เลว อีกทั้งยังมีผู้คุ้มกันเยอะเช่นนี้ คงจะมีคุณธรรมไม่แย่เช่นกัน

ดังนั้นข้าจึงยินดีให้โอกาสเจ้าได้เป็นผู้ทำสัญญากับเผ่าข้า มอบเกียรติยศแห่งนักรบมังกรให้เจ้า! หากเป็นคนอัปลักษณ์ที่มีพรสวรรค์และคุณธรรมไม่ผ่าน ก็ไม่มีทางทำสัญญาได้!”

เสิ่นเทียนมองหญิงมังกรชุดคลุมดำ พลางรู้สึกว่านางพยายามพูดแต่สิ่งดีๆ

อะไรคือข้ามีพรสวรรค์ใช้ได้ คุณธรรมก็ไม่แย่ ดังนั้นเลยยินดีมอบโอกาสให้ข้า?

มั่นใจนะว่าไม่ใช่เพราะข้าหน้าตาเป็นเลิศ เอกลักษณ์เหนือธรรมดาถึงเกิดความพิศวาสอยากทำสัญญากับข้าน่ะ

แต่ว่านี่ก็มีเหตุผลมากจริงๆ ถึงอย่างไรหลังจากหญิงงามเผ่ามนุษย์ถูกช่วยแล้วก็จะเป็นเช่นนี้กัน

คนหน้าตาดีจะได้ครองคู่ คนหน้าตาไม่ดีคงได้เป็นวัวเป็นม้าในภพหน้า

ไม่ว่าจะจากโบราณจนถึงตอนนี้ เผ่ามนุษย์ภูตผีปีศาจก็น่าจะมีกฎเกณฑ์เหมือนกัน

เมื่อคิดได้ดังนั้น เสิ่นเทียนก็โล่งอก “เช่นนั้นขอให้ผู้อาวุโสสาบานก่อน ไม่ว่าข้าจะเป็นนายกระบี่นี่สำเร็จและช่วยท่านออกมาได้หรือไม่ ท่านก็ห้ามพาลใส่ข้ากับสหายของข้า”

หญิงมังกรชุดคลุมดำมองทุกคนใต้เท้าโครงกระดูกมังกรก่อนจะเอ่ยอย่างเฉยชา “วางใจเถอะ ข้าไม่คิดจะสร้างปัญหาให้มนุษย์อ่อนแอพวกนั้นอยู่แล้ว”

เสิ่นเทียนกล่าว “ขอให้ผู้อาวุโสสาบานอย่างจริงจังด้วย”

หญิงมังกรชุดคลุมดำ “ข้าสาบาน ได้แล้วกระมัง!”

เสิ่นเทียนพูดอย่างจริงจัง “ขอให้ผู้อาวุโสสาบานว่า ต่อให้ข้าเป็นนายกระบี่นี่ไม่สำเร็จและช่วยท่านออกมาไม่ได้ ท่านก็จะไม่พาลโมโหใส่ข้ากับสหาย”

หญิงมังกรชุดคลุมดำโมโหแล้ว “นี่เจ้ากำลังสงสัยศักดิ์ศรีขององค์หญิงขั้นหนึ่งแห่งเผ่ามังกรดำอย่างข้า! หากไม่ใช่เพราะเจ้าหน้าตาพอใช้ได้ ข้าเฉือนเจ้าทั้งเป็นไปแล้ว!”

เสิ่นเทียนหดคอ เขารู้สึกว่าตอนนี้ตนประเมินตัวเองสูงเกินไปหน่อย

แม้แต่พยัคฆ์ขาวฉุนเฉียวอย่างจางอวิ๋นซียังไม่เข้าใจนางทั้งหมด ตอนนี้มาล่วงเกินหญิงมังกรดำอีกตัว

แต่หญิงมังกรไม่สาบาน เขาก็ไม่กล้าลองปล่อยนางออกมาจริงๆ!

ถึงอย่างไรนางก็เป็นระดับผู้อริยะ ต่อให้เป็นเสี้ยววิญญาณ เดาว่าเขาก็คงต้านไม่ไหวกระมัง!

เสิ่นเทียนพูดด้วยความจำใจ “ผู้อาวุโสหมายความว่าจะยืนกราน…”

เขายังพูดไม่จบก็โดนหญิงมังกรเอ๋าปิงพูดขัดด้วยน้ำเสียงคับแค้นใจ

เอ๋าปิงถลึงตามองเสิ่นเทียนอย่างหงุดหงิดทีหนึ่ง “ขอสาบานในนามของเทพมังกร ต่อให้เจ้าเด็กนี่จะช่วยข้าออกมาไม่ได้ ข้าก็จะไม่พาลโมโหใส่เขากับสหายของเขา”

เสิ่นเทียนถอนหายใจโล่งอก “ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะ!”

เอ๋าปิง “ถ้าไม่อย่างนั้นก็ให้ข้าไม่มีวันหลุดจากพันธนาการตลอดไป ได้แล้วกระมัง!”

เสิ่นเทียนยิ้ม “เท่านี้ก็จบแล้วไม่ใช่รึ!”

เสิ่นเทียนที่ไม่มีความห่วงแล้วค่อยๆ เดินมาข้างกระบี่ยักษ์เล่มนั้น

เขาลูบกระบี่ยักษ์ “ผู้อาวุโส จะหลอมรวมกระบี่นี่อย่างไร แค่หยดโลหิตก็ได้แล้วรึ”

เอ๋าปิงพยักหน้าเล็กน้อย “อืม กระบี่นี่เป็นของวิเศษระดับเตรียมเซียน มีสติปัญญารางๆ มันตอกผนึกข้าไว้ที่นี่หมื่นปี เจ้านายมันตายตกไปนานแล้ว ข้ารู้สึกได้ว่ากระบี่นี่ก็กระหายอยู่เหมือนกัน

เจ้ามีกายเทพอัสนีหยางปัญจธาตุเล็กของแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์อันแข็งแกร่ง เพียงแค่พลังบำเพ็ญยังอ่อนแอไปหน่อยเท่านั้น ถ้าเป็นเมื่อหมื่นปีก่อนก็อาจจะไม่ได้รับการยอมรับจากของวิเศษระดับเตรียมเซียน

แต่ตอนนี้แค่เจ้าหยดโลหิตไป เดาว่ามันคงอยากให้เจ้าเป็นนายทันทีเลย!”

เสิ่นเทียนครุ่นคิด หรือว่านี่จะเป็นเรื่องอุปสงค์อุปทานที่ส่งผลถึงราคาตลาดในตำนาน

ตอนที่โอรสสวรรค์มากมายแสวงหาของวิเศษระดับเตรียมเซียนเล่มนี้ มันก็เก็งกำไรเลือกคนที่ถูกใจได้

แต่เมื่อไม่เจอคนที่เจ๋งกว่าแล้วก็ได้แต่หาเจ้านายที่จริงใจ

ถึงอย่างไรกระบี่ก็มีความต้องการของตัวเอง พวกมันต้องการการลูบคลำ ต้องการเช็ดถู ต้องการการบำรุงรักษา

และก็ใฝ่หาการปะทะและประจัญบาน

……

เสิ่นเทียนมีความมั่นใจขึ้นบ้างแล้ว จึงกรีดนิ้วชี้ของตนช้าๆ

โลหิตบริสุทธิ์สีทองอ่อนหยดหนึ่งไหลมาจากบาดแผล นั่นคือโลหิตทองคำของกายเทพอัสนีหยาง

มันแผ่กระจายท่วงทำนองวิญญาณบางๆ หยดลงตัวกระบี่ใหญ่พันจั้งก่อนจะซึมเข้าไปอย่างรวดเร็ว

ทว่าหลังจากดูดซับโลหิตหยดนี้แล้ว กระบี่เทพกลับไม่ได้ยอมรับเป็นนาย มันแค่เปล่งแสงอ่อนๆ ไม่นานก็กลับไปอยู่ในสภาพเก่าแก่เหมือนเดิม

เสิ่นเทียนอึ้งงัน “ผู้อาวุโส มันไม่ยอมรับข้าเป็นนาย”

เอ๋าปิงมุมปากกระตุกเล็กน้อย ก่อนกัดฟันพูดด้วยความโมโห “เจ้ากระบี่นี่ ยังยื้อไว้อีก! คิดจะอยู่กับข้าที่นี่จนตายไปเลยรึ

เจ้าหนู เจ้าลองหยดโลหิตไปอีก ข้าไม่เชื่อว่าเจ้ากระบี่นี่จะทนได้ตลอด! อยู่ในที่เส็งเคร็งเช่นนี้ หากพลาดเจ้านายเช่นเจ้าไป มันจะต้องรอไปอีกแสนปี!

สติปัญญาของเจ้านี่ยังไม่ถือว่าสมบูรณ์ เจ้าลองอีกครั้งเถอะ!”

หยดโลหิตลงไปอีก ลองอีกครั้งหรือ

เขารู้สึกว่าร่างกายอ่อนแรงลงไปไม่น้อย แต่ก็จนปัญญา

หญิงมังกรไม่รู้ว่าสำหรับข้าแล้วโลหิตบริสุทธิ์หมายถึงอะไร

เขาพูดนิ่งๆ ว่า “ผู้อาวุโส เราคุยกันแล้วนี่ว่าข้าแค่หยดโลหิตหยดเดียวเพื่อลองให้มันยอมรับเป็นนาย ตอนนี้ผู้เยาว์ก็หยดโลหิตบริสุทธิ์ไปแล้ว กระบี่เซียนนี่ไม่ยอมรับเป็นนาย แซ่เสิ่นก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเช่นกัน

ถ้าไม่อย่างนั้นเอาเช่นนี้ หลังจากแซ่เสิ่นไปแล้วจะหาโอรสสวรรค์ที่สุดแห่งยุคที่มีพรสวรรค์แกร่งกว่าข้าให้มาช่วยท่านหลุดพ้นไปดีหรือไม่”

เมื่อเอ่ยจบ เสิ่นเทียนก็หมุนตัวกลับกระโดดลงจากกระดูกมังกรศักดิ์สิทธิ์ เตรียมจะออกจากหุบเขา ไม่มีความอาลัยอาวรณ์แม้แต่น้อย

ตลกน่ะ อาศัยตอนนี้ที่เอ๋าปิงเพิ่งสาบานว่าจะไม่สร้างปัญหาให้รีบไปจากที่นี่ดีกว่า!

ถ้าไม่อย่างนั้นหากนางหาช่องโหว่ในคำสาบานพบ จะไม่จบเห่หรือ

…….

เมื่อเห็นเสิ่นเทียนพลันกระโดดลงจากกระดูกมังกร พวกกุ้ยกงกงก็รีบล้อมเข้ามา

“ศิษย์พี่ หญิงคนนั้นเป็นใครกัน”

ฉินอวิ๋นตี๋หรี่ตาลง ปืนหยินหยางพิฆาตอสูรหลายสิบกระบอกข้างหลังยังคงเล็งกระดูกมังกร พร้อมยิงทุกเมื่อ

เสิ่นเทียนส่ายหน้า “นั่นคือเสี้ยววิญญาณของมังกรศักดิ์สิทธิ์ เราต้องรีบออกจากที่นี่!”