บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 208

บทที่ 208 วิชาสูงสุดนกยูง แสงเทพห้าสี (2)

“คุกเข่าอ้อนวอนเสียเถอะ! หากเจ้าร่วมมือกับข้าล่อบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์มาได้ ข้าจะให้ศพเจ้าเหลืออยู่ครบสมบูรณ์!”

จินอวี่กางปีกข้างหลัง ประกายแสงพลันสว่างจ้าเหมือนกับดวงตะวันสีทอง ดาบนักรบในมือปกคลุมด้วยไอกระบี่ควบแน่น กดดันให้คนเกิดความหนาวเหน็บไปทั่วกาย

“โง่งมงาย! เก้าตัดสังหารปักษาสวรรค์ ตัดครั้งที่หนึ่ง ตัดภูผานที!”

เมื่อเห็นฉินอวิ๋นตี๋ไม่มีทีท่าว่าจะอ้อนวอนแม้แต่น้อย จินอวี่ก็แค่นเสียงขึ้นจมูก

เขาชูดาบนักรบในมือขึ้นสูง ดาบทองคำยาวสิบกว่าเมตรพุ่งขึ้นฟ้า พลังกำลังหลอมรวมกันไม่หยุด

ทันทีที่เห็นจินอวี่รวมพลังอยู่กลางอากาศ ดวงตาตี่ของฉินอวิ๋นตี๋กลับเป็นประกายไม่แยแส

มีกำลังรบแค่นี้ยังกล้าปากดีไม่ละอายใจเสียมารยาทกับศิษย์พี่หรือ

“ผู้เสียมารยาทกับศิษย์พี่ ตาย!”

เสียงแน่วแน่ดังขึ้น

ปืนหยินหยางพิฆาตอสูรหกสิบสี่กระบอกข้างหลังฉินอวิ๋นตี๋เปล่งแสงอ่อนๆ พร้อมกัน

ปัง!

กระสุนทองคำวิญญาณนัดหนึ่งพร้อมกับประกายไฟชัดเจนพุ่งใส่จินอวี่ รวดเร็วเสียจนเห็นเพียงเศษเงา

“เร็วมาก!”

จินอวี่มีแววตาระมัดระวัง ก่อนจะปรากฏโล่ทองคำขึ้นบนผิวกาย โล่ทองคำนั้นขยายใหญ่ทันที กันกระสุนทองคำวิญญาณนัดนั้นไว้ ทำให้กระสุนทองคำวิญญาณกระเด้งออกไป

“เหอะๆ ก็ได้เท่านี้!”

จินอวี่หัวเราะเยาะ ไอดาบทองคำในมือแทบจะรวมเป็นของจริงแล้ว ทว่าวินาทีต่อมาเขาก็หน้าเปลี่ยนไป เม็ดเหงื่อใหญ่เท่าเม็ดถั่วไหลลงมาจากหน้าผากเขาไม่หยุด

เพราะตอนนี้ปืนหยินหยางพิฆาตอสูรอีกหกสิบสามกระบอกเริ่มรัวยิงใส่มาแล้ว

ตึง~!

ตึงๆๆ~!

ตึงๆๆๆๆ~!

…..

ปืนหยินหยางพิฆาตอสูรหกสิบสี่กระบอกหมุนวนอยู่ข้างหลังฉินอวิ๋นตี๋ รัวยิงเปลวไฟสีฟ้าอ่อนออกมาตลอด

กระสุนทองคำวิญญาณที่มากับประกายไฟพุ่งออกจากปืนยิงใส่จินอวี่

แก๊ง~!

แก๊งๆๆ~!

แก๊งๆๆๆๆ~!

……

โล่ทองคำโดนกระสุนทองคำวิญญาณรัวยิงใส่ แสงสว่างก็อ่อนลงเรื่อยๆ

จินอวี่หน้าซีดขาวเล็กน้อย ถึงอย่างไรโล่ทองคำนี่ก็เป็นหนึ่งในอาวุธหัวใจสำคัญของเขา

ขณะเดียวกับที่มีอานุภาพเหนือชั้นก็ยังมีการเชื่อมต่อกับตัวจินอวี่อย่างขาดกันไม่ได้ด้วย

สำหรับโล่ทองคำนี่แล้ว การกันกระสุนทองคำวิญญาณหนึ่งนัดไม่ใช่เรื่องยาก สามารถจัดการได้สบายๆ แต่ตอนนี้ฉินอวิ๋นตี๋ยิงกระสุนทองคำวิญญาณมาเยอะเกินไป ยิงออกมาทีละหลายสิบนัด!

หลังจากยิงกระสุนทองคำวิญญาณไปสิบนัด โล่ทองคำนั้นก็อ่อนแสงลงอย่างยิ่ง กระทั่งเกิดรอยร้าวไม่ชัดเจน

ยิงกระสุนทองคำวิญญาณไปยี่สิบนัด ไอกระบี่ในมือจินอวี่แตกสลายไปทั้งหมด พลังทั้งหมดส่งเข้ามาเป็นพลังป้องกันของโล่

เมื่อยิงกระสุนทองคำวิญญาณมาสี่สิบนัด โล่ทองแตกเป็นเสี่ยงๆ จินอวี่กระอักเลือดออกมา

เขาไม่ทันเสียดายโล่ทองคำนั้น เพราะปืนหยินหยางพิฆาตอสูรข้างหลังฉินอวิ๋นตี๋ยังคงรัวยิงมา อีกทั้งปืนที่ยิงกระสุนทองคำวิญญาณหมดแล้ว ตอนนี้ฉินอวิ๋นตี๋ก็กำลังเปลี่ยนกระสุนอย่างเป็นลำดับขั้นตอน เตรียมพร้อมต่อเสมอ

นี่มันสัตว์ประหลาดอะไรกัน

เห็นๆ อยู่ว่าแค่ระดับสร้างฐาน เหตุใดถึงน่ากลัวยิ่งกว่ามารโลหิตนั่นอีก

“บัดซบ เจ้าหลอกข้า ความจริงเจ้าก็คือบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ล่ะสิ! หน้าไม่อายนัก!”

จินอวี่กระพือปีกหลบกระสุนทองคำวิญญาณที่เหลืออย่างอนาถ ทว่าเขาที่เสียโอกาสในการจู่โจมก่อนไปคิดว่าจะง่ายหรือ

พรวด~!

พรวดๆๆ~!

พรวดๆๆๆ~!

…..

โลหิตกระเซ็นออกมาจากปีกและตัวของจินอวี่ ดูอนาถามากแล้ว

ยังดีที่ชุดขนนกของจินอวี่เป็นสมบัติวิเศษคุ้มกันอันล้ำค่าของเผ่าพญาอินทรีปีกทอง มีการป้องกันที่ทรงพลังอย่างมาก ไม่อย่างนั้นแค่ฉินอวิ๋นตี๋รัวยิงปืนหยินหยางพิฆาตอสูรมาชุดเดียวก็มากพอจะฉีกจินอวี่เป็นชิ้นๆ

ทว่าถึงจะมีชุดขนนกทองคำคุ้มกัน ตอนนี้จินอวี่ก็ยังบาดเจ็บสาหัสและตกลงมาจากฟ้า

เขามองฉินอวิ๋นตี๋พลางพูดขึ้น “บัดซบ ไม่นึกเลยว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์จะใช้อาวุธชั่วช้าโหดเหี้ยมเช่นนี้! เก่งจริงก็อย่าใช้อาวุธนี่ แล้วมาสู้กับข้าด้วยอาวุธจริงๆ เถอะ!”

ฉินอวิ๋นตี๋มองจินอวี่อย่างเฉยชา ปืนหกสิบสี่กระบอกเปล่งแสง “เจ้าเข้าใจผิดแล้ว ความสามารถอันน้อยนิดของข้าเทียบกับศิษย์พี่บุตรศักดิ์สิทธิ์แล้วต่างกันราวกับแสงหิ่งห้อยกับดวงตะวันยิ่งใหญ่

เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาไร้มารยาทกับศิษย์พี่บุตรศักดิ์สิทธิ์ ภพหน้าก็ปรับแสงดวงตาให้สว่างๆ ขึ้นหน่อยเถอะ!”

เมื่อเอ่ยจบ ฉินอวิ๋นตี๋ก็เร่งรัดปืนพิฆาตอสูรให้ยิงระลอกสอง ส่งนกปีกทองแปลกประหลาดนี่เดินทาง

ทันใดนั้นเขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

ปืนพิฆาตอสูรหันปากปืนไปทางเข้าหุบเขาพร้อมกัน

พบว่ามีร่างคนในชุดขนนกสี่ร่างพุ่งมาจากทางปากหุบเขา

พวกเขาทุกคนแผ่กลิ่นอายพลังที่แข็งแกร่งมาก ไม่ด้อยไปกว่าจินอวี่แม้แต่น้อย คนที่นำหน้ามาเป็นเด็กสาวชุดขนนกห้าสี นางดูเหนือธรรมดายิ่งกว่า ข้างหลังยังมีปรากฏการณ์ ‘แสงเทพเบิกฟ้า’ ประหนึ่งผู้อริยะหญิงมาเยือน

เมื่อเห็นสหายมาถึงแล้ว จินอวี่ก็ถอนหายใจโล่งอก “ทุกคนระวัง เจ้านี่คือบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ มันเจ้าเล่ห์มาก! โดยเฉพาะอาวุธวิเศษชั่วช้าข้างหลังมันยิ่งเร็วมาก ทุกกระบอกทำอันตรายระดับแก่นพลังทองได้!”

เมื่อได้ฟังคำเตือนของจินอวี่ก่อนที่จะเห็นจินอวี่ในสภาพเป็นรูเลือดทั้งตัวแล้ว แววตาของอัจฉริยะเผ่าปักษาสี่คนมีความจริงจังขึ้นมาเสี้ยวหนึ่ง

พวกเขาเข้ามาใกล้ฉินอวิ๋นตี๋จากสี่ทาง เตรียมจู่โจมอย่างฉับพลันและรุนแรงที่สุดทุกเมื่อ

“ศิษย์น้องจ้าวเฮ่า ข้าจะขวางพวกเขาไว้ก่อนเอง พวกเจ้าไปหาวิธีปลุกศิษย์พี่ มีเพียงศิษย์พี่ที่จะรับมือกับเจ้าพวกนี้ได้”

ฉินอวิ๋นตี๋หรี่ตาลง ใต้หนังตาเปล่งประกายกังวล เขารู้ดีว่าตนมีกำลังเท่าไร

เสียงฉินอวิ๋นตี๋ดังขึ้นกลางฝุ่นควัน

แผ่นดินใต้เท้าเฮ่าอู๋ซวงแยกออก ตามด้วยระเบิดเจาะเกราะสีเงินระเบิด

กระสุนทองคำวิญญาณที่ซ่อนอยู่ในระเบิดเจาะเกราะแตกกระจายเป็นวงกว้าง เฮ่ออู๋ซวงรับไปเต็มๆ ขณะเดียวกันยังเกิดเสียงทะลวงสายลมรุนแรงดังขึ้นจากรอบทิศ กระสุนทองคำวิญญาณยิงใส่เฮ๋ออู๋ซวงจากทุกสารทิศ

เห็นได้ชัดว่านี่คือกับดักที่ฉินอวิ๋นตี๋วางไว้ก่อนแล้ว เพื่อล่อให้เฮ่ออู๋ซวงติดกับ

ตนเป็นศิษย์สายตรงระดับสร้างฐานเพียงคนเดียวของแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์รุ่นนี้ แม้เขาจะมีพลังบำเพ็ญสู้ศิษย์สายตรงคนอื่นไม่ได้ แต่ประสบการณ์ในการต่อสู้ก็ไม่แพ้ใครเลย

ก่อนหน้าที่จะประดิษฐ์ยันต์ระเบิดอัสนีหยินหยาง เขายังเคยใช้ยันต์ระเบิดอัสนีธรรมดาระเบิดสังหารสัตว์อสูรระดับแก่นพลังทองตอนปลายมาแล้ว

จากตรงนี้จะเห็นได้ว่าฉินอวิ๋นตี๋เข้าใจในกลยุทธ์ระเบิดค่อนข้างยอดเยี่ยมเลย

ตอนนี้มีปืนหยินหยางพิฆาตอสูรกับยันต์ระเบิดอัสนีหยินหยาง กลยุทธ์ระเบิดของเขาจึงพุ่งพรวดขึ้นในพริบตา

ถึงจะเผชิญหน้ากับโอรสสวรรค์ระดับสุดยอดของเผ่าปักษาดินแดนทักษิณ ฉินอวิ๋นตี๋ก็ยังไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย ยังคงต่อสู้ได้อย่างสบายใจ

ถึงเขาจะอ่อนโยน แต่…คนตาตี่ล้วนเป็นสัตว์ประหลาด!

…..

ฝุ่นควันสลายไป

ฉินอวิ๋นตี๋ยืนตรงปากทางเข้าหุบเขาอย่างเฉยชา

ใต้เท้าเขาเป็นเฮ่ออู๋ซวงที่ถูกตอกแขนขากับพื้น

ปืนหยินหยางพิฆาตอสูรสามกระบอกจ่อศีรษะเฮ่ออู๋ซวง ปืนหยินหยางพิฆาตอสูรที่เหลือเล็งโอรสสวรรค์เผ่าปีศาจอีกสามคน

ฉินอวิ๋นตี๋เอ่ยอย่างเย็นชา “ข้อหนึ่ง ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่ใช่ศิษย์พี่บุตรศักดิ์สิทธิ์ ถ้าศิษย์พี่อยู่ แค่ดีดนิ้วก็สังหารพวกเจ้าเป็นเถ้าถ่านได้แล้ว

ข้อสอง แดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ไม่เคยหาเรื่องใครก่อน แต่ถ้าบุกเข้ามาก่อน ปืนเทพในมือข้าก็ไม่เกรงกลัวเช่นกัน!

ข้อสาม ถ้าไม่อยากให้สหายของพวกเจ้าตาย อย่าบุ่มบ่ามจะดีที่สุด!”

เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายหนาวเยือกที่แผ่มาจากปืนหยินหยางพิฆาตอสูรแล้ว เฮ่ออู๋ซวงถึงกับมีเหงื่อใหญ่เท่าถั่วไหลลงมาไม่หยุด

เขารีบพูด “ท่านหญิงเซียนข่งเมิ่ง ช่วยข้าด้วย!”

หญิงที่สวมชุดห้าสีเดินหน้ามาช้าๆ มองฉินอวิ๋นตี๋ “พรสวรรค์ในการต่อสู้ของเจ้าเยี่ยมมาก ข้าชื่นชมมาก ต้องยอมรับว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์ที่เจ้าเลื่อมใสเช่นนี้ทำให้ข้าสนใจแล้ว

ปล่อยเฮ่ออู๋ซวงเถอะ! ขอแค่เจ้าช่วยข้าตามหาบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ ข้ารับปากว่าจะไม่ฆ่าเจ้า”

ฉินอวิ๋นตี๋มองข่งเมิ่ง ไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย “เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อรึ”

ข่งเมิ่งเผยรอยยิ้ม “จะเชื่อหรือไม่ต่างกันด้วยหรือ”

เพิ่งพูดจบก็เห็นปรากฏการณ์นกยูงข้างหลังข่งเมิ่งค่อยๆ ขยายออก เปล่งแสงเทพห้าสี

แสงเทพนี้รวดเร็วมาก ตอนที่ฉินอวิ๋นตี๋จะตั้งสติได้ เฮ่ออู๋ซวงใต้เท้าพลันหายไปแล้ว กระทั่งปืนหยินหยางพิฆาตอสูรกระบอกหนึ่งยังหายไปด้วย โดนแสงเทพม้วนเอาไป

ฉินอวิ๋นตี๋มองข่งเมิ่งที่ยังคงเย็นชาสูงส่งพลางสูดลมหายใจเข้าลึก

“วิชาสูงสุดของเผ่าเทพนกยูง แสงเทพห้าสี? นี่เจ้าฝึกฝนสำเร็จแล้วอย่างนั้นรึ!”

……………………………………………………