บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 24

นักเปิดหินเฉือนผิวของหินแร่วิญญาณออกมาทีละชั้น กลายเป็นศิลาวิญญาณที่สมบูรณ์ก้อนหนึ่งอย่างรวดเร็ว

ศิลาวิญญาณก้อนนี้เป็นสีครามเขียว ขนาดประมาณลูกทุ่ม

ขนาดใหญ่กว่าศิลาวิญญาณที่เสี่ยวหลิงเซียนเปิดออกมาก่อนหน้านี้หนึ่งเท่า

สิ่งสำคัญที่สุดคือตรงแกนกลางของศิลาวิญญาณก้อนนี้มีผลึกปรากฏขึ้นมากกว่าหนึ่งก้อน

“หนึ่งก้อน สองก้อน สามก้อน!”

“สามารถควบรวมเป็นผลึกวิญญาณสามก้อน นั่นก็หมายความว่ามันมีค่าเท่ากับศิลาวิญญาณอย่างน้อยสามพันก้อน!”

“ซื้อมาในราคาศิลาวิญญาณหนึ่งร้อยแปดสิบแปดก้อน ขายออกไปในราคาศิลาวิญญาณสามพันก้อน เพิ่มขึ้นสิบหกเท่า!”

“ได้กำไร ได้กำไรมหาศาล!”

……

ทันใดนั้น สายตาที่อิจฉาริษยารุมล้อมผู้มีวาสนาคนแรกทันที

ศิลาวิญญาณสามพันก้อน ถ้าหากแลกเป็นตำลึงเงินก็เท่ากับสามล้านตำลึงเต็มๆ

ความมั่งคั่งเช่นนี้ ถึงเป็นผู้แท้จริงในช่วงแก่นพลังทองก็ไม่สามารถมองข้าม ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผู้มีวาสนาคนแรกเพิ่งอยู่ในระดับหลอมปราณขั้นหก

หากใช้ศิลาวิญญาณพวกนี้อย่างประหยัด ก็เพียงพอที่จะสามารถทำให้เขาฝึกไปถึงระดับสร้างฐานช่วงกลางแล้ว!

เถ้าแก่ซ่งก้าวออกไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้า ชั่งน้ำหนักหินหยาบศิลาวิญญาณก้อนนี้ สูดหายใจลึกๆ แล้วกล่าว “หินหยาบศิลาวิญญาณก้อนนี้มีผลึกวิญญาณสามก้อนอยู่ด้านใน สามารถแลกเป็นศิลาวิญญาณสามพันก้อน บวกกับสามารถลดราคาได้ประมาณศิลาวิญญาณสองร้อยก้อน”

“ราคาโดยรวมของหินหยาบศิลาวิญญาณก้อนนี้อยู่ที่ประมาณสามพันสองร้อยก้อน”

“ทางร้านจะหักค่าธรรมเนียมร้อยละสิบเป็นค่าเปิดหิน”

“คิดราคาตามหน่วยของมัน ถ้าหากคุณชายยินดีขายมันให้ทางร้าน ทางร้านยินดีเสนอราคาศิลาวิญญาณสามพันก้อน”

“ไม่ทราบว่าคุณชายคิดเห็นอย่างไร”

บอกตามตรง ตอนนี้เถ้าแก่ซ่งเริ่มรู้สึกปวดใจเล็กน้อย

อย่างไรก็ดี ศิลาวิญญาณทุกก้อนที่วางอยู่ในร้านวิญญาณสวรรค์ อันที่จริงล้วนแต่เคยผ่านการคัดกรองมาแล้ว

หินแร่วิญญาณที่มีอัตราเปิดออกมาเป็นของมีมูลค่าสูงถูกเปิดไปตั้งนานแล้ว

ของที่เหลือล้วนแต่เป็นของที่พวกสำนักเซียนและนักชีพจรวิญญาณคิดว่ามีโอกาสไม่มาก ดังนั้นจึงถูกส่งไปตามร้านแร่วิญญาณในสวน

เถ้าแก่ซ่งคิดไม่ถึง หินแร่วิญญาณที่ถูกตั้งราคาไว้ที่หนึ่งร้อยแปดสิบแปดก้อนจะมีผลึกวิญญาณอยู่ด้านในถึงสามก้อน

นั่นเป็นของที่มีมูลค่าสูงถึงศิลาวิญญาณสามพันก้อนเลยนะ!

ถ้าหากเขาสามารถมองความไม่ธรรมดาของหินแร่วิญญาณก้อนนี้ออกล่วงหน้า แล้วเปิดมันเอง

เช่นนี้ไม่เท่ากับได้กำไรมหาศาลหรอกหรือ

……

แน่นอน เถ้าแก่ซ่งก็แค่คิดในใจเท่านั้น ให้เขาเสี่ยงเปิดแร่เองก็ไม่กล้า

อย่างไรก็ดีการใช้ต้นทุนเพียงน้อยนิดทำกำไรมหาศาล เป็นโอกาสที่เกิดขึ้นน้อยมากในวงการเดิมพันหิน

หากเขากล้าเปิดแร่ทั้งหมดในร้านของตนเองจริง ต้องขาดทุนจนไม่เหลือแม้กระทั่งกางเกงชั้นในแน่นอน

ถ้าหากตอนนี้สามารถรับซื้อมันในราคาศิลาวิญญาณสามพันก้อน

นำไปขายต่อ ขั้นต่ำก็สามารถขายออกไปในราคาศิลาวิญญาณสามพันห้าร้อยก้อนขึ้นไป ก็ถือว่าได้กำไรเยอะแล้ว

“สามพันก้อน? ได้ ข้าขาย!”

ผู้มีวาสนาคนแรกได้ยินเถ้าแก่ซ่งเสนอราคา รู้สึกดีใจจนออกหน้าออกตา

แต่นอกเหนือจากความดีใจ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดใจเช่นกัน “ถ้าหากเปิดเองก็คงดี”

นั่นมันเป็นถึงศิลาวิญญาณสามร้อยก้อนนะ พอที่จะจ้างนัดเปิดหินท่านหนึ่งแล้ว

เสิ่้นเทียนยิ้มเล็กน้อย “อำนาจมิควรใช้จนหมด ความสูงมิควรเพลิดเพลินเกินตัว ไม่ว่าสิ่งใดที่เกินไป โชควาสนาจะสิ้นสุดโดยเร็ว”

หากเจ้าเปิดศิลาวิญญาณออกมาจริง หลังจากนั้นนำมันไปโดยไม่ให้เถ้าแก่ร้านทำกำไรเลยสักนิด

ครั้งต่อไปที่มาร้านวิญญาณสวรรค์ ไม่แน่ เถ้าแก่ร้านอาจจะปั่นหัวและหลอกเจ้าก็เป็นได้!

ยิ่งไปกว่านั้นถ้าหากนำศิลาวิญญาณไปขายให้ผู้อื่น จะต้องถูกนำไปเจียระไนจนพื้นผิวหลุดไปอีกชั้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

สุดท้ายศิลาวิญญาณที่ผู้มีวาสนาคนแรกได้มา อาจจะไม่ถึงสามพันก้อนด้วยซ้ำ

……

อีกอย่าง ก่อนหน้านี้เสิ่นเทียนเคยลองตรวจดูภาพโชคลิขิตเหนือศีรษะของคนบางส่วน

หากเสิ่นเทียนไม่ยื่นมือเข้ามายุ่งหรือชี้แนะพวกเขา ปล่อยให้พวกเขาไปพบโชคลิขิตและเปิดศิลาวิญญาณเอง

เช่นนั้นแล้ว วงรัศมีเหนือศีรษะของคนเหล่านี้ก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด

และอย่างผู้มีวาสนาคนแรก ภายใต้การชี้แนะของเสิ่นเทียนสามารถเปิดออกมาเป็นศิลาวิญญาณ

เช่นนั้นแล้วโชคของเขาก็จะเพิ่มพูนขึ้นพร้อมกับโชคของเสิ่นเทียน