บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 241

บทที่ 241 ฆ่าปิดปาก ค่อนข้างคุ้มค่า

เยี่ยฉิงชางพยักหน้าเล็กน้อย “หาได้ยากที่เจ้าจะคิดหนทางการแสวงหากำไรได้มากเช่นนี้ ช่างเถอะ เช่นนั้นก็เอาตามนั้น รางวัลที่โอรสสวรรค์เดิมพันจะแบ่งให้ข้าและเสิ่นเทียน ผลประโยชน์อื่นๆ เป็นของแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด”

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์พยักหน้าเล็กน้อย “แต่เรื่องนี้ขอให้ทุกท่านระวังกันด้วย นั่นคือหากไม่จำเป็นจริงๆ อย่าบอกข่าวที่เทียนเอ๋อร์เป็นเจ้าของหอคอยเทพสงครามกับคนนอกจะดีที่สุด”

นักพรตชราถามขึ้นตามจิตใต้สำนึก “เพราะเหตุใดกัน”

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์จ้องนักพรตชราเหมือนมองลูกชายโง่เขลาของบ้านตน

เขาเอ่ยอย่างเฉยชาว่า “เหตุผลง่ายมาก ราษฎรไร้ความผิด แต่เพราะมีหยกจึงมีความผิด ตอนนี้ศักยภาพของเทียนเอ๋อร์ยังไม่แข็งแกร่งพอ

หากคนรู้ว่าหอคอยเทพสงครามเป็นของเทียนเอ๋อร์ บางทีอาจจะมีผู้แข็งแกร่งที่อยากได้หอคอยเทพสงครามลงมือกับเทียนเอ๋อร์เพื่อชิงหอคอย

อีกอย่าง ระหว่างขุมอำนาจระดับแดนศักดิ์สิทธิ์ไม่มีความแน่นอนดั่งสายน้ำยากจะเข้าใจ ไม่ใช่ทุกคนที่ยินดีที่ฝ่ายเรายิ่งใหญ่ขึ้น หอคอยเทพสงครามเป็นสมบัติยุทธศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ของฝ่ายเรา หากคนรู้ว่าเป็นของเทียนเอ๋อร์

บางทีพวกเขาอาจจะเสี่ยงอันตรายเข้ามาลอบสังหารเทียนเอ๋อร์ ถึงอย่างไรหากเทียนเอ๋อร์สิ้นลง หอคอยเทพสงครามก็อาจจะหนีไปไกล”

แม้เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์จะตัดเจ็ดอารมณ์หกความปรารถนาแล้ว แต่ก็ไม่ยี่หระที่จะใช้เจตนาร้ายที่สุดคาดคะเนผู้ฝึกบำเพ็ญเซียน ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นโลกฝึกบำเพ็ญที่ปลาใหญ่กินปลาเล็ก

ยิ่งอยู่สูง ก็ยิ่งต้องเข้าใกล้กฎของป่า

มีคนที่เฝ้ามองแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ในเงามืดไม่น้อย!

หากถูกล่วงรู้ถึงเจ้าของที่แท้จริงของหอคอยเทพสงคราม บางทีอาจจะสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็นมาให้เทียนเอ๋อร์ได้

นักพรตชราเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว “อ้อ! หรือก็คือหากคนรู้ว่าหอคอยเป็นของเจ้าเด็กนี่ เขาอาจจะถูกสังหารรึ”

“เหอะๆ ในเมื่อเป็นเช่นนั้น” นักพรตชราเผยรอยยิ้มแปลกๆ “พวกเจ้าจะให้ค่าปิดปากข้าเท่าไร”

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์มองนักพรตชรา ประกายเซียนบนผิวกายกระเพื่อม “ข้าว่าฆ่าปิดปากค่อนข้างคุ้มกว่า!”

นักพรตชรางุนงง

นักพรตชราตกใจ

นักพรตชราพูดว่า “ศิษย์น้องอย่าเข้าใจผิด ข้าแค่ล้อเล่น สร้างบรรยากาศเท่านั้นเอง ข้าเกิดที่เทพสวรรค์ เติบโตที่เทพสวรรค์ ซื่อสัตย์ภักดีถึงตายก็ไม่เสียใจ จะไปทำเรื่องกินบนเรือนขี้บนหลังคาได้อย่างไร ถึงอย่างไรข้าก็มีเกียรติ!”

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์จ้องนักพรตชราอยู่หลายวินาที เหมือนกำลังตัดสินอยู่ว่าเจ้านี่พูดเชื่อถือได้หรือไม่

ผ่านไปพักหนึ่งถึงฝืนใจพยักหน้า “ในเมื่อศิษย์พี่พูดเช่นนี้ เดี๋ยวค่อยกินยาลบความจำอีกแล้วกัน เพื่อเก็บความลับให้แดนศักดิ์สิทธิ์ ขอให้ท่านทำใจลืมเรื่องในวันนี้ไปเถอะ!”

นักพรตชราพูดไม่ออก

กินอีกแล้วหรือ กินน้องเจ้าสิ คิดว่าศิษย์พี่เป็นกระปุกยาอย่างนั้นรึ

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์มองผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวขาวกับผู้สูงศักดิ์สวรรค์ตันอู่ “ขอให้ศิษย์น้องหญิงทั้งสองท่านเก็บความลับให้ข้าด้วย อย่าแพร่งพรายกับคนนอก”

เหมือนนึกอะไรได้ เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์จึงพูดเสริม “โดยเฉพาะศิษย์น้องหญิงบัวขาว อย่าให้อวิ๋นเฟิงคิดไปเองเด็ดขาด”

ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวขาวครุ่นคิดก่อนจะพูดอย่างแน่วแน่ “ขอให้ศิษย์พี่วางใจ ข้าจะปิดปากดั่งขวดแน่นอน!”

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ถึงได้ถอนหายใจโล่งอก ก่อนหมุนตัวมามองสาวกลัทธิวิญญาณร้ายทุกคน

เจ้าพวกนี้รู้ความลับของเสิ่นเทียน เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ไม่สนใจ เพราะพวกเขาไม่มีทางพูดออกไปได้

ลัทธิวิญญาณร้ายกับแดนศักดิ์สิทธิ์อยู่ร่วมโลกกันไม่ได้ แค่เจอสาวกลัทธิวิญญาณร้าย อย่างน้อยแดนศักดิ์สิทธิ์ก็จะลงโทษด้วยการกักขังตลอดชีวิต

ส่วนใหญ่ในนั้น หลังจากสอบสวนแล้วก็จะสังหารทิ้งทันที

ก็เหมือนกับประมุขชุดคลุมโลหิต ตนเป็นประมุขของหนึ่งวิหารในลัทธิวิญญาณร้าย ฝึกถึงผู้อริยะไม่รู้ว่าต้องแปดเปื้อนบาปกรรมไปเท่าไร

ต่อให้แดนศักดิ์สิทธิ์เสียงอัสนีจับเขาได้ก็จะไม่พูดโน้มน้าวให้วางดาบลง แต่จะโปรดสัตว์ด้วยการสังหาร ส่งพวกเขาไปแดนสุขาวดีทางตะวันตก

ตอนที่ถูกแดนศักดิ์สิทธิ์จับ พวกเขาก็แทบจะถูกประกาศข่าวการตายแล้ว

……

“การทดสอบจบแล้ว” เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เอ่ยขึ้น “เพื่อไม่แหวกหญ้าให้งูตื่น อย่าเพิ่งแพร่งพรายเรื่องของพวกเสวี่ยซาไปก่อน”

เขาพูดอย่างเรียบนิ่ง “ข้าจะพาสาวกวิญญาณร้ายพวกนี้กลับไปสอบสวนที่แดนศักดิ์สิทธิ์ รบกวนศิษย์น้องหญิงทั้งสองจัดการเรื่องการทดสอบที่เหลือครั้งนี้ด้วย ดินแดนบูรพาเงียบสงบมานานเกินไป ถึงเวลาต้องล้างบางหนูพวกนี้แล้ว”

สายฟ้าประกายเซียนบนผิวกายเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์สั่นกระเพื่อม แม้น้ำเสียงจะเฉยชา แต่กลับทำให้ทุกคนรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาล

ประหนึ่งทัณฑ์สวรรค์

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ลากนักพรตชราเข้าประตูมิติกลับแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ทันที

ทางด้านเสิ่นเทียนตามผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวขาวกับผู้สูงศักดิ์สวรรค์ตันอู่กลับไปทางเมืองเล็กเซียน เมื่อสามคนกลับมาถึงเมืองเล็ก พวกกุ้ยกงกงก็อดถอนหายใจโล่งอกมิได้

“องค์ชาย ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว บ่าวเป็นห่วงแทบแย่”