บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 27
“เถ้าแก่ซ่งเกรงใจเช่นนี้ ข้าจะรับไว้ได้อย่างไร!”
“ท่านเซียนยอมมาร้านของข้า ถือว่าเป็นการไว้หน้าข้า แหวนโลกาสวรรค์วงเดียว เป็นเพียงน้ำใจเล็กน้อย”
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็ไม่เกรงใจแล้ว!”
เสิ่นเทียนรับแหวนโลกาสวรรค์มาสวมใส่บนนิ้วชี้ ขนาดของมันเกือบจะพอดี
ส่วนลวดลายของมันก็ถือว่าสวยทีเดียว
มีเพียงสิ่งเดียวที่เป็นปัญหาก็คือ ทำไมต้องหยดเลือดทำพันธะเจ้าของอีกแล้ว
ของประเภทสมบัติอาคม สมบัติวิญญาณ สมบัติลับเหล่านี้ เวลาทำพันธะเจ้าของล้วนแต่จำเป็นต้องกรีดเนื้อหยดเลือด
เมื่อวานนี้เพื่อที่จะเป็นเจ้าของป้ายคำสั่งเจ้ากระบี่แผ่นนั้น เสิ่นเทียนต้องหยดเลือดของตนเองไปถึงหนึ่งถ้วยจึงทำสำเร็จ
ก็ไหนพวกการ์ตูนในทีวีแค่หยดเลือดหยดเดียวก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ!
แต่ทำไมโลกบำเพ็ญเซียนแห่งนี้จึงแตกต่างไปโดยสิ้นเชิง!
ตอนนี้ เถ้าแก่ซ่งก็มามอบแหวนโลกาสวรรค์ให้เสิ่นเทียนอีกหนึ่งวง
ยิ่งไปกว่านั้นจำเป็นต้องหยดเลือดทำพันธะเจ้าของเช่นกัน ถึงจะสามารถควบคุมและใช้งาน
บอกตามตรง เสิ่นเทียนเริ่มไม่กล้ารับแล้ว
อย่างไรก็ดี ถ้าหากปล่อยเลือดออกมาอีกหนึ่งถ้วย
เขาก็คงจะเสียเลือดมากเกินไปแล้ว!
ปวดหัวชะมัด!
……
“เถ้าแก่ซ่ง เจ้าแน่ใจหรือว่าจะมอบแหวนวงนี้ให้ข้า?”
“แม้คำพูดของข้าจะไม่หนักแน่นดั่งกระถางธูป แต่พูดแล้วก็ทำได้เช่นกัน”
“แหวนโลกาสวรรค์วงนี้ ตอนนี้ขึ้นอยู่กับข้าว่าจะจัดการอย่างไรใช่หรือไม่!”
“แน่นอนอยู่แล้ว”
ถ้าอย่างนั้นก็ดี
เสิ่นเทียนครุ่นคิด ถอดแหวนออกมาส่งให้กุ้ยกงกง
“ลุงกุ้ย แหวนโลกาสวรรค์วงนี้เป็นของท่านแล้ว!”
กุ้ยกงกงสะดุ้งตกใจ “เช่นนี้จะได้อย่างไร นี่เป็นของที่เถ้าแก่ซ่งมอบให้ท่าน บ่าวจะรับไว้ได้อย่างไร!”
แหวนโลกาสวรรค์ที่มีเนื้อที่เก็บของหนึ่งร้อยตารางเมตร มูลค่าสูงถึงศิลาวิญญาณหนึ่งหมื่นก้อนขึ้นไป
สมบัติชั้นสูงเช่นนี้ ถึงเป็นเชื้อพระวงศ์ของอาณาจักรต้าเหยียนก็มีเพียงไม่กี่คนที่มี
แหวนโลกาสวรรค์วงนี้ สำหรับตระกูลซ่งเป็นสมบัติชั้นสูงที่ไม่เหมือนใคร มีมูลค่าสูงมาก
ปัจจุบัน องค์ชายกลับมอบให้บ่าวอย่างง่ายดาย
นี่เป็นความเชื่อใจเพียงใด!
เสิ่นเทียนกล่าว “ลุงกุ้ยกับข้าเป็นเหมือนญาติ แหวนโลกาสวรรค์วงเดียวทำไมถึงรับไว้ไม่ได้?”
เห็นรอยยิ้มที่เชื่อใจบนใบหน้าของเสิ่นเทียน กุ้ยกงกงอึ้งไปชั่วขณะ
ความอบอุ่นสายหนึ่งถาโถมเข้ามาในจิตใจ
ที่แท้ในใจขององค์ชาย บ่าวเป็นเหมือนกับญาติคนหนึ่ง
องค์ชายพูดเช่นนี้ ถึงบ่าวตายก็คุ้มค่าแล้ว!
……
กุ้ยกงกงไม่บ่ายเบี่ยงอีก
เขารับแหวนโลกาสวรรค์มาสวมใส่บนนิ้วชี้ โคจรพลังวิญญาณเค้นเลือดออกมาหนึ่งหยด
หยดเลือดลงบนแหวนโลกาสวรรค์ โดนแหวนดูดซับเข้าไปอย่างรวดเร็ว
ในพริบตาเดียว ระหว่างกุ้ยกงกงและแหวนโลกาสวรรค์เกิดความเชื่อมโยงพิเศษแบบหนึ่ง
ขอเพียงคิดในใจ ก็จะสามารถเรียกของออกมาจากแหวนโลกาสวรรค์ เป็นของที่สะดวกมาก
“องค์ชาย ทำพันธะเจ้าของเรียบร้อยแล้ว”
เห็นกุ้ยกงกงทำพันธะเจ้าของเสร็จสิ้นได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ บอกตามตรง เสิ่นเทียนรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรม
ที่แท้แหวนโลกาสวรรค์ ใช้เลือดเพียงแค่หยดเดียวก็สามารถทำพันธะเจ้าของ?
แต่ว่า เพราะอะไรป้ายคำสั่งเจ้ากระบี่ถึงต้องใช้เลือดเป็นถ้วยล่ะ!
ต้องเป็นเพราะหลี่ฉางเกอเจ้าคนหวงน้องสาวแอบคิดร้ายต่อข้าแน่ บัดซบ!
“ในเมื่อทำพันธะเจ้าของเรียบร้อยแล้ว ศิลาวิญญาณทั้งสี่พันก้อนนี้ ลุงกุ้ยก็ช่วยข้าเก็บไว้ด้วยเถอะ!”
กล่าวจบ เสิ่นเทียนเดินออกจากร้านวิญญาณสวรรค์อย่างสงบ
……
อย่างไรลุงกุ้ยก็ซื่อสัตย์ต่อตนเอง เก็บไว้ที่เขากับเก็บไว้ที่เสิ่นเทียนก็ไม่แตกต่างกัน
ส่วนเพราะอะไรเสิ่นเทียนถึงไม่เก็บเอง
เหอะๆ พูดราวกับว่าเสิ่นเทียนมีแหวนเก็บของวงที่สอง
นี่คือความคิดที่แท้จริงของเสิ่นเทียน แต่ในสายตาของฝูงชน ไม่ใช่เช่นนี้อย่างแน่นอน
“โอ้โห ท่านเซียนใจกว้างยิ่งนัก!”
“แม้แต่คนใช้ที่ติดตามท่านเซียน ก็ได้รับการปฏิบัติเช่นนี้!”
“แหวนโลกาสวรรค์หนึ่งวง ศิลาวิญญาณสี่พันก้อน มอบให้คนใช้ของตนเองอย่างง่ายดาย ตกลงท่านเซียนมีทรัพย์สินมากแค่ไหนกันแน่!”
“เป็นห่วงว่าคนรับใช้จะเหนื่อยตายเพราะแบกศิลาวิญญาณ ถึงขั้นมอบแหวนโลกาสวรรค์ที่มีมูลค่าสูงถึงศิลาวิญญาณหนึ่งหมื่นก้อน”
“พี่เซียนอบอุ่นยิ่งนัก นี่แหละคือชายในฝันของข้า!”
“พี่เซียนยังต้องการคนรับใช้หรือไม่? แบบที่สามารถแต่งเป็นจิ้งจอกเซียน ปีศาจแมวอะไรเช่นนั้น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน