บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 315

บทที่ 315 ตอนนี้ คุนคุนเป็นปลาเค็มแล้ว

อารมณ์ความรู้สึกหลั่งไหลในใจ คุนหมิงพุ่งเข้าไปในรอยแยกปราการเบิกฟ้าด้วยความเร็วสูงสุด

แต่สิ่งที่น่าเขินอายคือ พวกเขาห่างจากเกาะคุนเผิงไกลเกินไป

ระยะทางหลายร้อยลี้ในเขตทะเลเบิกฟ้าไม่ใช่ระยะสั้นๆ

ต่อให้เป็นผู้โดดเด่นในระดับผู้สูงศักดิ์อย่างพวกเขา ก็ยากจะข้ามไปได้ในเวลาสิบลมหายใจ

ถึงอย่างไรมิติของเขตทะเลเบิกฟ้าก็มีความเสถียรภาพสูงมาก มีการจำกัดความเร็วของผู้มาจากข้างนอก

ต่อให้สามคนใช้ความเร็วสูงสุดแล้ว ตอนนี้ก็ได้แต่มองปราการรอยแยกที่แตกออกหุบกลับมาใหม่

ตึง~

เมื่อเห็นปราการหมอกที่ปิดสนิทอีกครั้ง แน่นิ่งไม่สั่นคลอนแล้ว คุนหมิง เอ้อทงเทียนและปี้เสวียนชิงตาค้างกันหมด

เรื่องนี้ที่น่าเจ็บปวดที่สุดในโลกนี้ไม่ใช่ว่าพวกเจ้ารอรถประจำทางมาสามชั่วโมงแล้วก็ยังไม่มา แต่เป็นตอนที่เจ้าไม่รอแล้ว ออกจากสถานีรถประจำทางแล้ว รถประจำทางก็ขับผ่านไป

ตอนนี้ คุนหมิงรู้สึกว่าทั้งทะเลอุดรกำลังทำร้ายเขา

“ปราการหมอกนี่หุบอีกแล้ว พี่ใหญ่”

เอ้อทงเทียนมองคุนหมิงด้วยแววตาคับแค้นใจหลายส่วน

เจ้าน่าจะบอกมาเลยว่าให้รอ หรือไม่ก็ออกไปก่อนเร็วๆ เหตุใดจังหวะเล็กๆ ถึงค้างได้น่าอึดอัดใจเช่นนี้!

ออกไปก่อนที่ปราการหมอกเบิกฟ้าจะเปิดก็กลับมาไม่ทันแล้ว แต่ดันรู้สึกอีกว่านี่เป็นเกาะดี

นี่มันน่าอึดอัดมาก!

ถ้าจะไปล่ะ!

ก็ไม่ยอมอีก

ถึงอย่างไรคลื่นพลังวิญญาณเมื่อครู่ก็มีคุณภาพดีมาก มองทีเดียวก็รู้ว่าเป็นเกาะวิญญาณระดับสูงสุด หากพลาดไปจริงๆ พวกเขาคงต้องสำนึกเสียใจไปสักพักหนึ่งเลย

ถ้าไม่ไปล่ะ!

พวกเอ้อทงเทียนสามคนก็เสียววาบจริงๆ

ถึงอย่างไรถ้าให้พวกเขารออีกสามเดือน เช่นนั้นจะไปหาเหตุผลจากใครได้

ปกติเกาะที่มีหมอกเบิกฟ้าหนาแน่นที่อื่น จะเปิดทีหนึ่งไม่เกินสองเดือนครั้ง เกาะนี่โหดไปหน่อยจริงๆ

ปี้เสวียนชิงจ้องคุนหมิง “พี่ใหญ่ ทำการใดเมื่อตัดสินใจไม่เด็ดขาดจะเกิดความวุ่นวาย พวกเราแน่วแน่กันหน่อยเถอะ ไป หรืออยู่ พี่ใหญ่ว่ามาได้เลย!”

คุนหมิงสูดลมหายใจเข้าลึก หากเป็นโชคลิขิตธรรมดาเขาคงไม่คิดเล็กคิดน้อย

ถึงอย่างไรเขาก็เป็นโอรสสวรรค์ที่แกร่งที่สุดของเผ่าคุนสุญตา คุนหมิงก็มีความโอหังของตนเช่นกัน เกาะนี้ไม่เอาคุน ก็มีที่อื่นที่ต้องการคุนเหมือนกัน

แต่ความกระหายในส่วนลึกของสายเลือดนั้นทำให้เขาตัดใจไม่ลงจริงๆ

“อยู่ อยู่ต่อ! ข้าจะรั้งเกาะนี้ไว้ ไม่เชื่อว่ามันจะไม่เปิด!”

คุนหมิงเส้นผมยาวปลิวไสว ทั่วร่างแผ่กลิ่นอายทรงพลังออกมา ทำให้สัตว์ทะเลรอบๆ ตกใจกลัวหนีกันไป

ศักยภาพของเขาแข็งแกร่งมาก แม้ระดับพลังจะอยู่เพียงจุดสูงสุดระดับนิพพาน แต่ก็มีกำลังรบเทียบเท่าผู้สูงศักดิ์สวรรค์ระดับหลอมรวมเทพ

ต่อให้มองไปทั้งห้าดินแดนก็ถือว่าเป็นผู้แข็งแกร่งที่แท้จริง ไม่ใช่แค่โอรสสวรรค์ธรรมดา!

เขามองเกาะเขม็ง ก่อนพูดด้วยความมืดหม่น “ข้าไม่เชื่อว่าเกาะบ้านี่จะยังปิดตัวเองอีกสามเดือน!”

อืม สามเดือนจากนี้ คุนหมิงก็เชื่อแล้ว

…….

ตอนที่เกาะแห่งนี้เปิดอีกครั้ง สุดยอดโอรสสวรรค์ทะเลอุดรสามคนดวงตาแดงแล้ว กระทั่งในนั้นยังมีคราบน้ำตาจางๆ

ในสามคน เอ้อทงเทียนกับปี้เสวียนชิงตาแดงที่สุด

สารภาพตามตรง หากไม่ใช่เพราะพวกเขาสู้คุนหมิงไม่ได้ ตอนนี้ก็อยากจะขึ้นคร่อมเจ้านี่และทุบตีอย่างบ้าคลั่ง

สมพรปากเกินไปกระมัง!

บอกว่าสามเดือน เหตุใดถึงต้องรอสามเดือนจริงๆ

เจ้าพูดเช่นนี้ได้ รีบอธิษฐานให้เราสามพี่น้องลอยขึ้นเป็นเซียนเลยดีกว่า!

แน่นอนว่าเพราะสองคนร่วมมือกันก็ยังสู้คุนหมิงไม่ได้ ดังนั้นกำปั้นจึงจำกัดธาตุแท้ของพวกเขา

บนใบหน้าสองคนไม่มีความไม่พอใจใดๆ เลย และไม่กล้าพูดแขวะอะไรด้วย

“ข้าสัมผัสได้แล้ว เกาะนี่ต้องมีสมบัติสุดยอดแน่!”

ใบหน้าคุนหมิงเต็มไปด้วยการเฝ้ารอคอย หากบอกว่าก่อนปราการหมอกเบิกฟ้าเปิด เขายังกังวลว่าความรู้สึกทางสายเลือดนั่นคือคิดไปเองหรือไม่

เช่นนั้นตอนนี้เมื่อปราการหมอกเบิกฟ้าเปิดออกอีกครั้ง คุนหมิงก็มั่นใจอย่างยิ่งแล้วว่าตนไม่ได้คิดไปเองแน่นอน

บนเกาะนี้มีบางสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่งกับเขา!

“เหล่าพี่น้อง ตามข้ามา!”

คุนหมิงตะโกนเสียงดัง พลันกลายเป็นแสงสีดำพุ่งเข้าไปในรอยแยกปราการหมอกเบิกฟ้านั้น

แน่นอน ร่างหลังจากกลายร่างแล้วไม่ใช่คุนยักษ์ร่างเดิม ถึงอย่างไรร่างเดิมของคุนหมิงก็ใหญ่เกินไป ซอกเล็กแค่นี้อาจจะยัดเข้าไปไม่ได้

เมื่อปราการหมอกเบิกฟ้าเปิด ถึงการผ่านรอยแยกจะมีความยากไม่น้อย แต่สำหรับโอรสสวรรค์ระดับผู้สูงศักดิ์สามคนไม่ใช่เรื่องยากเลย

แปดลมหายใจก็มากพอจะให้พวกเขาสามคนผ่านรอยแยกเข้าไปในเกาะคุนเผิงได้สำเร็จ

ฟู่~

หลังจากผ่านกิจกรรมอันตึงเครียดและตื่นเต้นมาแล้ว สามคนมาลงบนชายหาด ก่อนจะโล่งอกจากใจจริง

“หลังวิญญาณเข้มข้นมาก เข้มข้นกว่าแดนต้องห้ามของเผ่าเราหลายเท่าเลย!”

ปี้เสวียนชิงทำหน้าสบายใจ แลบลิ้นงูออกมา “แดนล้ำค่าเช่นนี้จะต้องมีว่านแปลกล้ำค่าเติบโตมากมายแน่ พี่ใหญ่ พี่รอง พวกเราไปกันเถอะ”

เอ้อทงเทียนดีใจเช่นกัน “พี่ใหญ่ น้องสามพูดถูก!”

แม้คุนหมิงจะดีใจมากอยู่ภายในเช่นกัน แต่เป็นพี่ใหญ่ เขาคิดว่าตนต้องสุขุมกว่าเจ้าน้องโง่สองคนนี่

“แค่กๆ ใจเย็น ใจเย็นหน่อย! อายุหลายร้อยปีกันทั้งนั้น จะมาตกใจอะไรกัน”

คุนหมิงพูดอย่างเฉยชา “พวกเรารออยู่หน้าเกาะนี้มาหกเดือน แต่เขตทะเลดาราเพิ่งเปิดได้เจ็ดเดือน ถ้าเอาตามกฎที่สามเดือนเปิดครั้ง แสดงว่าเกาะนี้จะต้องไม่เคยมีใครเข้ามาก่อนแน่ ว่านวิญญาณ สมุนไพรเซียนบนเกาะเป็นของเรา ยังมีเวลาค่อยๆ ค้นหา”

คุนหมิงพูดพลางเผยรอยยิ้มเช่นกัน เกาะนี้มีพื้นที่กว้างมาก เกาะหนึ่งเท่ากับเกาะธรรมดาอื่นๆ สามสี่เกาะ

ผนวกกับพลังวิญญาณหนาแน่นนี่ จากประสบการณ์ที่คุนหมิงเข้ามาในเขตทะเลดาราสองครั้ง นี่มีมหาโชคลิขิตแน่นอน

ได้กวาดล้างเกาะนี้ในการผจญภัยเขตทะเลเบิกฟ้าครั้งนี้ ปกติก็พอจะคุ้มค่าตั๋วกลับแล้ว!

“น้องรอง น้องสาม พวกเจ้าไปตรวจดูทางตะวันออก ข้าจะไปดูทางตะวันตก หากเจออันตรายให้หนีมาทางข้า”

คุนหมิงชักดาบคู่มาจากข้างหลัง แผ่กลิ่นอายแก่กล้าอย่างยิ่ง

เขาให้เอ้อทงเทียนกับปี้เสวียนชิงไปค้นหาทางตะวันออก ตนไปหาทางตะวันตก ก็เพราะไม่อยากเอาเปรียบ แต่เกาะที่มีพลังวิญญาณเอ่อล้นเช่นนี้มักจะมีสัตว์แปลกที่แข็งแกร่งกว่า หากเอ้อทงเทียนกับปี้เสวียนชิงเดินทางเพียงลำพัง ก็อาจจะรับมือไม่ไหว

หากสามคนเดินทางด้วยกัน เจอโชคลิขิตเล็กๆ อย่างว่านวิญญาณ สมุนไพรวิญญาณจริงๆ ก็แบ่งกันยากอีก

สู้แบ่งเป็นสองกลุ่มแยกกันไปกวาดล้าง แบบนี้จะมีประสิทธิผลสูงกว่าหน่อย

……

หลังจากมั่นใจในเส้นทางสำรวจแล้ว สองกลุ่มก็เริ่มแยกกัน

ระหว่างทางคุนหมิงรู้สึกแปลกมาก เพราะเขารู้สึกถึงกลิ่นอายแก่กล้าซ่อนอยู่ทุกที่ในเกาะนี้

ตามหลักแล้วบนเกาะมีสัตว์ร้ายแข็งแกร่งเช่นนี้อยู่ จะต้องมีสมุนไพรวิญญาณล้ำค่าไม่น้อยแน่ ทว่าเขาค้นหาอย่างบ้าคลั่งมาตลอดทาง แทบจะพลิกผิวดินทั้งเกาะ กลับไม่เจอสมุนไพรวิญญาณสักต้น

กระทั่งสัตว์แปลกที่เดิมทียังมีมูลค่าอยู่บ้าง ก็พากันหลบไปซ่อนในเงามืด

สวรรค์ ข้าคุมหมิงดูน่ากลัวเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไร พวกเจ้าถึงไม่ออกมากัน!

ไม่ว่าอย่างไรข้าสังหารสัตว์ประหลาดสองสามตัวก็ไม่ถือว่าไม่ได้อะไรเลยแล้ว!

แม้คุนคุนจะดูสูงใหญ่ แต่ก็อ่อนแอมาก ตบทีเดียวก็ล้มแล้ว

พวกเจ้าออกมาทุบตีข้าเถอะ!

คุนหมิงเดินหน้าไปด้วยความคับแค้นใจ ถึงช่วงท้ายก็เป็นบ้าไปแล้ว

โชคลิขิตอะไร ว่านวิญญาณอะไร สมบัติอะไร ไม่มีอะไรเลย!

หรือว่าแซ่คุนเลือกผิดทาง ทางตะวันตกไม่มีสมบัติอะไรเลย สมบัติอยู่ทางตะวันออกกัน

คุนหมิงเพิ่งคิดเช่นนี้ได้พลันได้ยินเสียงคุ้นหูสองเสียงดังแว่วมาจากทางตะวันตก “พี่ใหญ่ พี่ใหญ่!”

คุนหมิงเงยหน้าขึ้นก็นิ่งอึ้งไป เห็นเอ้อทงเทียนกับปี้เสวียนชิงกำลังเรียกเขา

บ้าจริง เหตุใดเจ้าสองคนนี่ถึงวิ่งมาทางเขาล่ะ

หรือว่าพวกเขาขุดเจอโชคลิขิตของข้าก่อนแล้ว

ไม่มีทางน่ะ ข้าเห็นพวกเขาเดินไปทางตะวันออกแล้วแท้ๆ