บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 34
พวกเขาทุกคนถูกปกคลุมด้วยประกายกระบี่สีขาว ส่องสว่างราวกับดาวตกบนท้องฟ้ายามค่ำคืน
หัวหน้ากลุ่มสามคนในระดับแก่นพลังทองยืนเคียงข้างกัน และผู้บำเพ็ญระดับสร้างฐานอีกยี่สิบกว่าคนยืนเรียงแถวกระจายออกไปทางฝั่งซ้ายและขวา ก่อตัวขึ้นเป็นลักษณะอักษรเหริน (人)
จากการศึกษาวิชาการเหยียบกระบี่บิน การเดินทางเช่นนี้ช่วยประหยัดพลังวิญญาณได้ค่อนข้างมาก
และความจริงก็เป็นเช่นนั้น กลุ่มผู้คุมกฎยี่สิบกว่าคนล้วนแต่เหยียบอยู่บนกระบี่ด้วยความเร็วสูงสุด
พุ่งมาจากนอกรัศมีหมื่นลี้ในพริบตาเดียว
ชิง!
กระบี่ปราบมารที่สะพายอยู่บนแผ่นหลังของกลุ่มผู้คุมกฎถูกชักออกจากฝักพร้อมกัน เสียงกระบี่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ดังกังวานชัดเจนเป็นพิเศษ
กระบี่อาคมยี่สิบสามเล่มรวมกันเป็นตาข่ายฟ้าดิน เพียงชั่วครู่ก็ปิดล้อมผู้จริงแท้เฮยเสวี่ยไว้ตรงกลาง
ทันใดนั้น ประกายกระบี่พุ่งผ่าน ราวกับเทพนักรบลงมาจากสวรรค์!
……
“ขจัดมาร—สังหาร!”
ผู้บำเพ็ญแก่นพลังทองที่เป็นผู้นำตะโกนเสียงดัง จากนั้นชูกระบี่ยาวในมือขึ้น
ทันใดนั้น กระบี่อาคมของกลุ่มผู้คุมกฎราวกับได้รับแรงดึงดูด คลื่นกระบี่พลังวิญญาณที่แข็งแกร่งถาโถมออกมารวมกัน
กระบี่พลังวิญญาณที่มีความยาวยี่สิบเมตรก่อตัวขึ้นกลางอากาศและฟันลงมาอย่างกะทันหัน
ทุกที่ที่คลื่นกระบี่พุ่งผ่าน พื้นดินแตกร้าว รอยกระบี่ลึกหลายฟุต!
สีหน้าของผู้จริงแท้เฮยเสวี่ยเปลี่ยนไปทันที และไม่กล้าวางตัวเป็นใหญ่อีก
แก่นพลังทองที่เคยเป็นสีทองในตอนแรกมีปราณสีดำพุ่งออกมา เป็นภาพที่ดูค่อนข้างแปลกประหลาด
ในขณะเดียวกัน กลิ่นอายบนร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งมากขึ้นด้วย
เห็นได้ชัด ตอนที่อีกฝ่ายรับมือกุ้ยกงกง
เขาไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดที่มี
“ฝ่ามือโลหิตนรกทมิฬ!”
เสียงของผู้จริงแท้เฮยเสวี่ยแหบแห้ง ราวกับปีศาจร้ายที่กลับจากนรก
เขาซัดฝ่ามือออกไป ทำให้พลังทั้งหมดของแก่นพลังทองถาโถมออกไปสกัดกั้นคลื่นกระบี่
พลังฝ่ามือกลายเป็นกระแสระลอกคลื่นสีแดงเข้ม ปลดปล่อยแรงดึงดูดที่แข็งแกร่งออกมา ราวกับต้องการกลืนกินทุกอย่าง
แต่น่าเสียดาย การโจมตีที่รวบรวมปราณกระบี่ของกลุ่มผู้คุมกฎยี่สิบกว่าคนแข็งแกร่งมากเกินไป
การขจัดมารนี้ราวกับสามารถทำลายทุกสิ่งที่เป็นมารนอกรีต เพียงนิดก็ล้มพังทลาย
พลังฝ่ามือวังวนของผู้จริงแท้เฮยเสวี่ยสกัดกั้นได้เพียงชั่วขณะ จากนั้นระเบิดแตกออกเป็นเสี่ยง
พู่!
ผู้จริงแท้เฮยเสวี่ยเซถอยหลัง กระอักเลือดออกมากองใหญ่
สีหน้าดูซีดขาวขึ้นมาทันที
……
ผู้คุมกฎทั้งยี่สิบสามคนร่อนลงพื้นพร้อมกัน คุ้มกันเสิ่นเทียนไว้ด้านหลัง
“เฮยเสวี่ย คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะเป็นคนของลัทธิวิญญาณร้าย!
เจ้าหนีไม่รอดแล้ว อย่าขัดขืนเลยจะดีกว่า!
ท่านเซียนโปรดวางใจ มีพวกเราอยู่ที่นี่ โจรชั่วผู้นี้ทำอะไรท่านไม่ได้แน่นอน!”
ในอาณาจักรต้าเหยียนมีผู้แข็งแกร่งระดับแก่นพลังทองไม่มาก เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าผู้คุมกฎทั้งสามรู้จักเฮยเสวี่ย
แต่ไม่ว่าความสัมพันธ์จะเป็นอย่างไร หลังจากที่รู้ว่าผู้จริงแท้เฮยเสวี่ยเป็นคนของลัทธิวิญญาณร้าย พวกเขาเหลือเพียงทางเลือกเดียว
นั่นก็คือ ฆ่า!
นอกจากนี้แล้ว สถานะของ ‘ท่านเซียนเสิ่นเอ้าเทียน’ ที่อยู่ด้านหลังยังสูงส่งเช่นนี้
ไม่เพียงแต่มีผู้มียศถาบรรดาศักดิ์มากมายในสวนหมื่นวิญญาณที่ติดค้างบุญคุณท่านเซียน ทุกคนรู้สึกขอบคุณเขาอย่างมาก
โดยเฉพาะองค์หญิงน้อยของสวนหมื่นวิญญาณก็แอบชอบเขา ถึงขั้นยอมมอบแม้กระทั่งกระบี่วารีครามให้เขา
บุคคลระดับนี้ถ้าหากเกิดเรื่องขึ้นในสวนหมื่นวิญญาณ ถูกลัทธิมารลักพาตัวไป
หัวหน้าผู้คุมกฎอย่างพวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องทำงานแล้ว
รีบเก็บข้าวของแล้วไปเสียเถอะ!
……
ด้านหลังของผู้คุมกฎเหล่านี้ ฉินเกาก็ไล่ตามมาจนทัน
รากฐานของเขาถึงขั้นเหมาะสมที่จะฝึก ‘คัมภีร์มารสู่สุริยัน’ มากกว่ากุ้ยกงกง
หลังจากที่เสิ่นเทียนสนับสนุนศิลาวิญญาณ พลังบำเพ็ญของฉินเกาพัฒนาอย่างก้าวกระโดดในคืนเดียว
จากหลอมปราณขั้นหนึ่งในเวลาอันสั้นก็บรรลุถึงขอบเขตของหลอมปราณขั้นสามช่วงสูงสุด
ตอนนี้สำแดงวิชาท่าร่างของ ‘คัมภีร์มารสู่สุริยัน’ ทำให้การเคลื่อนไหวของเขาเร็วจนน่าตกใจ
“องค์ชาย ลุงกุ้ย พวกท่านเป็นอะไรหรือไม่!”
ฉินเกาวิ่งไปหยุดอยู่ข้างกายของเสิ่นเทียน กล่าวด้วยความเป็นห่วง
กุ้ยกงกงยิ้มอย่างขมขื่นแล้วกล่าว “โชคดีที่มากองสนับสนุนมาทันเวลา ไม่เช่นนั้นข้าคงต้องไปพบพระสนมหลานแล้ว”
ฉินเการู้สึกผิดเล็กน้อย เกาศีรษะของตนเอง “ต้องโทษที่ข้ามาช้า”
อันที่จริง ก่อนหน้านี้ตอนเห็นผู้จริงแท้เฮยเสวี่ยลักพาตัวเสี่ยวหลิงเซียน
ในใจของเสิ่นเทียนเริ่มเกิดความสงสัยขึ้นตั้งแต่ตอนนั้น
แม้โรงเตี๊ยมในสวนหมื่นวิญญาณจะไม่ใช่รังมังกรถ้ำพยัคฆ์อะไร แต่ก็ยังมีมาตรการป้องกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน