บทที่ 395 ข้าโคจรวิชาบีบออกมาได้
ครึ่งเดือนต่อมา บนน่านฟ้าเกาะไร้นามทะเลอุดร
ห้วงอากาศถูกมือใหญ่น่ากลัวฉีกออก เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ร่างเงาหนึ่งพลันลอยขึ้นมา เหมือนถูกคนถีบออกมา ตกลงมาอย่างรวดเร็วยิ่ง
ร่างเงานี้ก็คือเสิ่นเทียน
ผ่านไปครึ่งเดือน ในที่สุดเขาก็ออกจากกระแสมิติปั่นป่วนได้
“บ้าจริง รุนแรงเช่นนี้เพื่ออะไรกัน! ก่อนหน้านี้ตอนอยู่บนเตียง ไม่ใช่แบบนี้นี่”
ไม่นานเสิ่นเทียนก็ทรงตัวได้ แต่กลับพูดบ่นไม่หยุด
ทันใดนั้นมีเสียงเฉยชาดังแว่วมาจากในมวลอากาศ แต่ลมหายใจเหมือนจะหนักหน่วงเล็กน้อย
“เจ้าเด็กเหม็นโฉ่ ข้าทำเช่นนี้เพียงเพื่อรักษาบาดแผลเท่านั้น เรื่องนี้เจ้าเก็บไว้ในใจจะดีที่สุด หากกล้าแพร่งพรายออกไป ข้าจะฆ่าเจ้า!”
อำนาจคุกคามแผ่มาจากในห้วงอากาศ แต่เสิ่นเทียนไม่ได้สนใจอะไรมาก
เขาลูบคางพลางถามด้วยความแปลกใจ “เกิดมีคนสงสัยขึ้นมาจะทำอย่างไร”
เป็นอย่างที่คิดไว้ อากาศเกิดการสั่นไหวขึ้นมาอีกครั้ง
ท้องนภาครึ่งหนึ่งถูกปกคลุมด้วยหมอกแดง เหมือนมีเปลวไฟไร้ที่สิ้นสุดกำลังลุกโชตช่วง เผาทำลายท้องนภา
แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ถูกควบคุมเอาไว้ ทำให้ฟ้าดินกลับมาสงบนิ่งอีกครั้ง
“ไม่หรอก ของที่เจ้าฝากไว้ในตัวข้า ข้าจะโคจรวิชาบีบออกมาเอง”
เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง จากนั้นห้วงมิติที่เดิมทีถูกฉีกกลับมาเป็นดังเดิมอีกครั้ง ก่อนเข้าสู่ความเงียบสงบ
เสิ่นเทียนมุมปากกระตุกเล็กน้อย “แล้วจะบีบเจ้านี่ออกมาอย่างไร?
สุดยอด!
ไม่สิ เป็นหงส์ที่สุดยอด!”
……
ราชินีหงส์อมตะกลางกระแสมิติปั่นป่วนตัวสั่นไหวเบาๆ
นางถอนหายใจเบา “ไม่นึกเลยว่าธาตุไฟเข้าแทรกครั้งนี้ ข้าจะทำตัวน่าอัปยศต่อหน้าเจ้าหนูนี่ และที่น่าอัปยศยิ่งกว่านั้นคือข้าดันวางมาดต่อหน้าเจ้าหนูนี่ไม่ได้ น่าขายหน้าจริงๆ เป็นแค่มนุษย์ตัวเล็กๆ เหตุใดกายเนื้อถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ จริงๆ เลย!”
ราชินีหงส์อมตะไม่นึกเลยว่าธาตุไฟเข้าแทรกจะเผาทำลายร่าง จิตวิญญาณสั่นไหว ตนจะทำในสิ่งที่ไร้เหลวแหลกเช่นนี้ได้
กว่านางจะได้สติกลับมา ทุกอย่างก็ไม่ทันการแล้ว
ครั้งแรกอันล้ำค่าของนางเสียไปเช่นนี้
แต่เจ้าหนูนี่ก็หล่อเหลามากจริงๆ ในด้านใบหน้าคู่ควรกับข้า
และที่สำคัญกว่านั้นคือไอ้นั่น~
ราชินีหงส์อมตะหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนพูดงึมงำ “ไม่ได้การ ข้าต้องจัดการให้เรียบร้อย จะไปเจอเจ้าหนูนี่ด้วยสภาพเช่นนี้ไม่ได้ ไม่เช่นนั้นเจ้าหนูนี่จะไม่ลอยขึ้นฟ้าไปเลยรึ เจ้าเด็กเหม็นโฉ่ เจอกันครั้งหน้าข้าจะออกมาด้วยความสูงส่ง จะกู้ภาพลักษณ์กลับมา”
ราชินีหงส์อมตะกัดฟันงาม แต่ก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ ใบหน้างดงามมีความลำพองใจขึ้นมาเสี้ยวหนึ่ง
“เอ๋าปิง เจ้าก็ยังสู้ข้าไม่ได้ ได้ลงนามก่อนแล้วอย่างไร ครั้งแรกของบุรุษคนนี้ก็เป็นของข้า!”
ราชินีหงส์อมตะมองห้วงมิติก่อนจะย่างก้างเบาๆ เข้าไปในมิติบินไปทางดินแดนทักษิณ
……
เสิ่นเทียนลงบนเกาะไร้นามช้าๆ
ตอนนี้เขายังคงพูดงึมงำ รู้สึกว่าตนขาดทุนยับเยิน
“นี่มันนกอะไรกัน! เสร็จแล้วก็หมดแรงเลย ข้าเหนื่อยจนขาอ่อน ไม่อยากเชื่อว่าจะต้องใช้พลังฤทธิ์บีบออกมาอีก”
เขาหน้าซีดขาวเล็กน้อย ขาลอยนิดๆ เดินซวนเซ
เขานำของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานขวดหนึ่งออกมาจากแหวนเวหา ดื่มลงท้องดังอึกๆ สีหน้าถึงได้ดีขึ้นมาเล็กน้อย
ครึ่งเดือนมานี้ เสิ่นเทียนฝึกวิชาลับคัมภีร์จักรพรรดิเทพหงส์ทุกวัน ฝึกฝนกับราชินีหงส์อมตะในระดับสูง
ถึงอย่างไรก็ครึ่งเดือน~
ครึ่งเดือนเลยนะพี่น้อง ไม่หยุดเลยนะพี่น้อง!
กายทองกำเนิดฟ้าเก้ารอบยังต้องเดินจับกำแพง ไม่อ่อนแรงสิแปลก!
“ครั้งนี้ขาดทุนยับจริงๆ สุสานมหาจักรพรรดิจินอูถูกกระบี่ทะลวง ไม่รู้ว่าจะเหลือสมบัติอีกเท่าไร ทั้งยังเสียความเป็นชายอันล้ำค่าไป หญิงปีศาจนั่นหลับนอนกับข้ามาครึ่งเดือน ไม่ให้ข้าสักร้อยหยวนเลย”
เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ ฝึกคัมภีร์คบเพลิงทะลวงพลัง ไม่ใช่เรื่องดีเลย
เฮ้อ~
แต่ว่าเสิ่นเทียนก็ใช่ว่าจะไม่ได้อะไรมาเลย
การฝึกฝนระดับสูงครึ่งเดือนนี้ ทำให้พลังแห่งเทพหงส์ในตัวเขาหนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ
กระทั่งคัมภีร์จักรพรรดิเทพหงส์ เสิ่นเทียนยังฝึกไปถึงขั้นสูง
ต้องรู้ว่าคัมภีร์จักรพรรดิเทพหงส์เป็นวิชามรดกที่สำคัญที่สุดของเผ่าเทพหงส์ดินแดนทักษิณ เป็นสุดยอดคัมภีร์จักรพรรดิเหมือนกับคัมภีร์จักรพรรดิมังกรแท้แห่งเกาะมังกรดำ
หลังจากการผ่านขัดปืนมาครึ่งเดือน เสิ่นเทียนก็ตระหนักพลังแห่งเทพหงส์ลึกล้ำยิ่งขึ้นเรื่อยๆ
‘จัดระเบียบพลังในกายก่อนดีกว่า แล้วค่อยคิดถึงเรื่องอื่น!’
เสิ่นเทียนนั่งขัดสมาธิลงฝึกบำเพ็ญบนเกาะไร้นาม
เวลานี้ พลังงานหนาแน่นยิ่งหลั่งทะลักมาจากในกายเสิ่นเทียน
แสงสีแดงวนเวียน แผ่มาจากในกาย ทำให้เสิ่นเทียนดูมหัศจรรย์อย่างยิ่ง
ข้างหลังเสิ่นเทียนเป็นเงามายาหงส์เทพสีแดงฉานลอยขึ้นมา สยายปีกเทพพร้อมกับเปลวไฟพวยพุ่งขึ้นฟ้า
นี่คือพลังแห่งเทพหงส์ อีกทั้งยังเป็นพลังแห่งเทพหงส์ระดับสูงสุดแบบเดียวกับราชินีหงส์อมตะ
ตอนนี้เอง เสิ่นเทียนตัวสั่นไหว
พลังงานอีกชนิดในตัวเขาพลันพุ่งขึ้น เหมือนถูกพลังแห่งเทพหงส์เหนี่ยวนำ แขนขาและกระดูกทั่วร่างสั่นไหวอย่างรุนแรง
“อืม
นี่มันเกิดอะไรขึ้น
พลังแห่งเทพมังกรขยับรึ”
เสิ่นเทียนเพ่งสายตา แต่ไม่ได้ห้ามไว้
เขาอยากดูว่าพลังงานสองชนิดนี้มันคืออะไรกันแน่
พลังงานมหาศาลสองชนิดปะทะกันในกายเสิ่นเทียน กระแทกเป็นอานุภาพมหาศาล
เหมือนว่ามีเสียงมังกรคำรามดังขึ้นในกายเขา และมีเสียงหงส์ดังสั่นไหว อานุภาพหลั่งทะลัก เหมือนกับคลื่นลูกใหญ่
พลังงานสองชนิดพลันปะทะกันเหมือนมังกรกับหงส์ต่อสู้กัน
พลังงานสองชนิดอยากจะเป็นฝ่ายได้เปรียบในกายเสิ่นเทียน ไม่มีใครยอมใคร
‘น่าสนใจ มังกรกับหงส์ปะทะกัน จะเกิดเรื่องประหลาดอะไรขึ้นกันนะ’
เสิ่นเทียนไม่สนใจพลังงานบ้าคลั่งในกาย เขามีกายทองกำเนิดฟ้า กายเนื้อแข็งแกร่งทนทาน
ต่อให้พลังแห่งมังกรและหงส์ปะทะกันรุนแรงกว่านี้ก็ไม่ทำอันตรายเขา
แต่ในใจเขามีการคาดเดาบางอย่าง
เผ่ามังกรและหงส์เดิมทีไม่ลงรอยกันอยู่แล้ว เห็นได้จากเอ๋าปิงกับราชินีหงส์อมตะเมื่อหมื่นปีก่อน สองคนล้วนเป็นสุดยอดธิดาสวรรค์ในตอนนั้น ต่างฝ่ายต่างไม่ถูกกัน
สาเหตุหลักเป็นเพราะว่าพลังแห่งเทพมังกรกับพลังแห่งเทพหงส์สองชนิดนี้เป็นปฏิปักษ์กัน
ก็เหมือนเปลวไฟร้อนแรงกับน้ำแข็งมืดเร้น ทั้งสองยากจะคงอยู่ร่วมกันได้
แต่เสิ่นเทียนมีคุณสมบัติกายพิเศษ หลอมรวมได้กระทั่งสิ่งมหัศจรรย์ฟ้าดิน จึงยิ่งไม่ต้องพูดถึงพลังแห่งมังกรและหงส์เล็กจ้อย
ดังนั้นเสิ่นเทียนจึงอยากรู้ว่าพลังแห่งมังกรและหงส์ปะทะกันต่อไปแล้ว จะเกิดผลลัพธ์อย่างไรขึ้น
“หืม?”
ไม่นานเสิ่นเทียนก็พบว่าพลังงานสองชนิดปะทะกันอย่างแรงแล้วพลันวนเวียนกัน สะท้อนออกมาเป็นภาพมังกรหงส์เริงระบำ!
เพียงแต่ในพลังงานนี้ พลังแห่งเทพมังกรจะใหญ่กว่า กินพื้นที่มากกว่า หลักๆ เป็นเพราะหลังจากเสิ่นเทียนกินผลต้นกำเนิดมังกรแล้วก็สำเร็จกายศักดิ์สิทธิ์จักรพรรดิมังกร
พลังแห่งเทพมังกรในกายหนาแน่นอย่างยิ่ง เหนือเกินกว่าพลังแห่งเทพหงส์ อีกทั้งพลังสองชนิดนี้ตัดสลับกันไปเรื่อยๆ ก็ยกระดับขึ้นรางๆ เหมือนจะเปลี่ยนเป็นพลังงานใหม่
แต่ตอนนี้เองกลับหยุดชะงัก
“เฮ้อ ข้าก็คิดว่าข้าจะพัฒนาอีกแล้วเสียอีก?”
เสิ่นเทียนมุมปากกระตุก ดูผิดหวังเล็กน้อย
สาเหตุหลักเป็นเพราะพลังแห่งเทพหงส์ในกายไม่หนาแน่นพอ หากถึงระดับพลังแห่งเทพมังกรจะต้องเกิดผลัดเปลี่ยนแน่นอน
‘ไว้ก่อนแล้วกัน!’
การจะยกระดับพลังแห่งเทพหงส์ง่ายที่ไหนกัน เว้นแต่จะเจอสมบัติฟ้าดินระดับอย่างผลจุดกำเนิดมังกร
ตอนนี้เสิ่นเทียนดวงชะตาลดลง รู้สึกว่าไม่ปลอดภัยจริงๆ
ต้องหาทางไปเก็บเกี่ยวผักกุยช่ายก่อนแล้วค่อยว่ากัน!
“หืม เหตุใดในตัวข้าถึงมีไฟศักดิ์สิทธิ์เพิ่มมาอีกชนิดล่ะ”
เสิ่นเทียนพลันอึ้งไป พบว่าในตัวเขา นอกจากอัคคีอรุณใต้กับไฟแท้สุริยะแล้ว ก็มีไฟศักดิ์สิทธิ์ชนิดที่สามลอยขึ้นมา
นั่นคือเปลวไฟสีแดงฉาน สว่างและมอดดับไม่แน่นอน ลอยออกมาเป็นลักษณะของหงส์เล็ก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน