บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 396
บทที่ 396 พี่เสิ่นเทียนเขา จะต้องชอบข้าแน่ๆ!
แม้ระดับพลังขององค์หญิงหลิงหลงจะอยู่เพียงดวงจิตดรุณ แต่ก็มีกายศักดิ์สิทธิ์วิจิตร ขณะเดียวกันยังฝึกฝนเคล็ดกระบี่สูงสุดที่ไม่ด้อยไปกว่าคัมภีร์จักรพรรดิ…เคล็ดกระบี่ฟ้าทมิฬ
นี่ทำให้การโจมตีขององค์หญิงหลิงหลงได้การเสริมพลังอย่างมาก!
อานุภาพของกระบี่นี้มากพอจะคุกคามถึงผู้สูงศักดิ์สวรรค์!
ปราณกระบี่มาเยือนฟ้า เหมือนดวงดาราร่วงหล่น ส่องประกายแสงทะเลอุดร!
สายน้ำสูงเทียมฟ้าหลายสิบนั้นสลายไปทั้งหมดภายใต้อานุภาพกระบี่นี้ กระจายเป็นกลุ่มละอองน้ำ
ทว่าอานุภาพกระบี่ยังไม่สิ้นสุด ยังคงกดดันใส่สัตว์ร้ายมังกรปลานั่น
ชิ้ง!
คมสีทองตัดผ่าน!
ปราณกระบี่ฟันใส่ตัวสัตว์ร้าย ก่อนจะเห็นหนามกระดูกหลายสิบอันพุ่งขึ้นมา สร้างเป็นปราการหนามกระดูก
ต่อให้อานุภาพกระบี่จะยิ่งใหญ่ แต่ก็ถูกหนามกระดูกต้านไว้ได้ทั้งหมด ฟันเกิดเป็นรอยแตกหลายรอยเท่านั้น
“สัตว์ร้ายนี่มีการป้องกันกายเนื้อแข็งแกร่งเช่นนี้เชียว!”
องค์หญิงหลิงหลงมีน้ำเสียงจริงจัง ไม่นึกเลยว่าการโจมตีสุดกำลังของตนจะทำลายการป้องกันของสัตว์ร้ายนี่ไม่ได้!
หนามกระดูกของสัตว์ร้ายนี่ทนทานอย่างยิ่ง กระทั่งเทียบได้กับอาวุธวิญญาณระดับสูงสุด
สัตว์ร้ายระดับจุดสูงสุดผู้สูงศักดิ์สวรรค์รับมือยากจริงๆ
‘เหตุใดส่วนลึกทะเลอุดรถึงปรากฏสัตว์ร้ายแข็งแกร่งเช่นนี้ ทั้งยังไม่มีสติปัญญาเลยอีก’
สือหลิงหลงสงสัยในใจ การบรรลุจุดสูงสุดผู้สูงศักดิ์สวรรค์ได้ ถือว่าเป็นผู้แข็งแกร่งหนึ่งทิศเลย แต่สัตว์ร้ายนี่กลับไม่มีสติปัญญาใดๆ เหมือนถูกคนลบสติปัญญา รู้จักแต่ความกระหายเลือดและเข่นฆ่า
สือหลิงหลงคิดในใจไม่หยุด แต่สัตว์ร้ายนี่จู่โจมมาอีกครั้งแล้ว
กลิ่นอายพลังบ้าคลั่งปะทุมาจากในตัวสัตว์ร้าย ทำให้น้ำทะเลไหลเชี่ยวกราก หมุนม้วนคลื่นลูกใหญ่เทียมฟ้า หมายจะกลืนกินทุกอย่าง
ม่านน้ำสูงเทียมฟ้า สูงถึงพันจั้ง ถาโถมลงมา พลังอานุภาพเอ่อล้นไม่อาจต้านทานได้
“เฟิ่งอู่!”
สือหลิงหลงตะโกนเบาๆ สาวโลลิผมแดงนั้นพลันเคลื่อนไหว
ฟิ้ว!
เฟิ่งอู่ทำปากกลม ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา ทันใดนั้นเพลิงเทพหงส์ร้อนระอุหมุนม้วนออกไป กลายเป็นลูกกลมไฟยักษ์พุ่งออกไป
บึ้ม~
ลูกกลมไฟปะทะกับม่านน้ำ ตัดสลับโยงใยกัน เกิดเป็นควันขาวพวยพุ่งมากมาย
“เจ้าสัตว์ประหลาด รนหาเท้า!
ดาวตกเพลิงหงส์!”
สาวโลลิผมแดงโกรธมาก เงาหงส์เพลิงข้างหลังชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เหมือนจะสยายปีก
เปลวไฟร้อนแรงพุ่งออกมาจากเงาหงส์ มีพลังยิ่งใหญ่ เหมือนดาวตกเพลิงพุ่งลงมา พลังอำนาจรุนแรงถึงที่สุด
เพลิงเทพหงส์ลุกโชตช่วง เหมือนจะเผาห้วงอากาศกลายเป็นความว่างเปล่า
ฝนพรำปกคลุมหนาทึบ กระจายลงมา พลันถาโถมใส่สัตว์ร้ายมังกรปลา!
กรรซ์!
สัตว์ร้ายมังกรปลาเจ็บปวด กายเนื้อมันไหม้เกรียม ส่งกลิ่นหอมเนื้อโชยมา
ถึงอย่างไรเพลิงเทพหงส์ก็มีอานุภาพไร้ขีดจำกัด
ต่อให้เป็นสัตว์ร้ายจุดสูงสุดผู้สูงศักดิ์สวรรค์ก็ต้องถูกเผาบาดเจ็บไม่เบา
“เฟิ่งอู่ ทำดีมาก!”
สือหลิงหลงทำหน้าดีใจ “แบบนี้แหละ ใช้ไฟโจมตี”
โฮก!
เสียงคำรามดุร้ายดังขึ้น
สัตว์ร้ายนั้นเหมือนถูกยั่วโมโห มันพลันคลุ้มคลั่งขึ้นมา ดวงตาสีแดงฉานแดงก่ำยิ่งกว่าเดิม เหมือนกับตะวันโลหิต
ตึงๆๆ!
สัตว์ร้ายมังกรปลาพุ่งชนอย่างแรง ร่างใหญ่ยักษ์เหมือนกับขุนเขา หุ้มด้วยพลังหนักหมื่นชั่ง เหมือนจะบดขยี้คนแหลกเป็นโจ๊กเนื้อ
น้ำทะเลรอบตัวถูกกระแทกแยกเป็นเส้นทางใหญ่สายหนึ่ง
ไม่มีสิ่งใดขวางร่างของสัตว์ร้ายมังกรปลาได้ มีอานุภาพน่าหวาดหวั่น
เมื่อเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายที่มาอย่างน่าเกรงขาม สือหลิงหลงเพ่งสายตามอง ก่อนจะกวัดแกว่งกระบี่ขึ้น นางกระโจนออกไป กระบี่วิจิตรดาราในมือแกว่งตาม อานุภาพกระบี่เบาและนุ่มนวล แผ่อำนาจกระบี่ยิ่งใหญ่ออกไป!
ชั่วครู่เดียว ปราณกระบี่ฟ้าทมิฬมากมายก็ถูกเคลื่อนออกไปอีกครั้ง ร่างเป็นข่ายกระบี่หนาแน่นปกคลุมลงมา!
ซื่อๆๆ!
ปราณกระบี่ตัดสลับกันแบ่งเขตทะเลรอบทิศออกเป็นดินแดนแห่งความว่างเปล่า
ข่ายกระบี่พลันปกคลุมสัตว์ร้ายมังกรปลา พลังอำนาจเย็นยะเยือกเหมือนจะบดทำลายกระดูกมันแหลกลาญ
ทว่าตอนนี้เอง ร่างสัตว์ร้ายมังกรปลานั้นกลับขดตัว เผยหนามกระดูกนับไม่ถ้วนออกสู่ข้างนอก
ชิ้งๆๆ!
ทุกปราณกระบี่ฟันลงมา จะถูกหนามกระดูกต้านไว้ ยังคงทำลายไม่ได้
ฟู่!
ตอนนี้เอง ประกายเย็นเยือกระเบิดมาจากในตัวสัตว์ร้ายมังกรปลา นั่นคือหนามกระดูกแหลมคม มีกลิ่นอายน่าสะพรึง เหมือนทำลายล้างได้ทุกสิ่ง มากพอจะฉีกร่างของผู้สูงศักดิ์สวรรค์
แกร๊ง!
กระบี่เทพสั่นสะเทือน
สือหลิงหลงกวัดแกว่งกระบี่ต้าน ก้าวถอยไป เลือดลมทั่วร่างเดือดพล่าน
แม้ว่าด้วยกำลังของนางจะสู้กับผู้สูงศักดิ์สวรรค์ธรรมดาได้ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับจุดสูงสุดผู้สูงศักดิ์สวรรค์ อีกทั้งยังเป็นสัตว์ร้ายที่มีกายเนื้อแข็งแกร่ง กลับเกินความสามารถไปเลย
สัตว์ร้ายมังกรปลาจู่โจมมาไม่หยุด หนามกระดูกทั่วร่างสั่นไหว สั่นสะเทือน ก่อนจะยิงออกมาจากในร่างกายอย่างฉับพลัน
แสงเย็นเยือกถาโถมลงมา ทำให้ห้วงอากาศรอบๆ สั่นไหว แกว่งไกว เหมือนจะต้านพลังนี้ไว้ไม่อยู่ จะพังทลายลงทั้งหมด
“แย่แล้ว!”
สือหลิงหลงหน้าเปลี่ยนสีไปเล็กน้อย กลิ่นอายพลังนี้น่ากลัวเกินไป ต้านไว้ไม่ไหวเลย
ตอนนี้เองมีแสงทองขยับวูบวาบ
แสงทองสว่างจ้า รวดเร็วยิ่งเหมือนกับสายฟ้าสีทอง พลันปรากฏมาตรงหน้าสือหลิงหลง
บึ้ม!
เกิดเสียงดังสนั่น!
หมัดหนักชกออกไป มวลอากาศพังทลายลง
พลังงานน่าสะพรึงถาโถมเข้ามา บดทำลายหนามกระดูกที่พุ่งเข้ามาพวกนั้นแหลกเป็นผุยผง สลายไปในฟ้าดิน
เมื่อเห็นภาพนี้ สือหลิงหลงอ้าปากเล็ก อดร้องตกใจมิได้
“พละกำลังแกร่งมาก!”
หนามกระดูกที่นางยากจะต้านไว้ได้กลับถูกร่างเงาสีทองนี้ทำลายในหมัดเดียวรึ
จากนั้นแสงทองค่อยๆ สลายไป ร่างเงานั้นลอยขึ้นมา
นั่นคือบุรุษสวมเกราะศักดิ์สิทธิ์ทองคำ รูปร่างสูงยาว
เผยเสี้ยวใบหน้าเล็กน้อย หล่อเหลาอย่างยิ่ง เหมือนกับผลงานที่ยอดเยี่ยมที่สุดบนสวรรค์ ทำให้สือหลิงหลงเคลิบเคลิ้มในทันที
“บุตรศักดิ์สิทธิ์เสิ่นเทียน!”
สือหลิงหลงร้องตกใจ ภายในใจเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
นางไม่คาดคิดเลยว่าร่างเงาที่ปรากฏมาตรงหน้าตนจะเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ที่หายตัวไปครึ่งเดือน
หลังได้รู้ว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เสิ่นเทียนเข้าไปในกระแสมิติปั่นป่วน สือหลิงหลงก็เป็นกังวลอย่างยิ่ง นางรีบส่งข่าวกลับไปให้บิดาส่งคนเดินทางไปตามหาเสิ่นเทียนในกระแสมิติปั่นป่วน
ผ่านไปครึ่งเดือนกลับไม่ได้ข่าวคราวใดมาเลย
ตอนนี้บุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เสิ่นเทียนปรากฏตัวตรงหน้าตน และยังช่วยนางต้านการโจมตีของสัตว์ร้ายไว้
เวลานี้สือหลิงหลงใจสั่นกระเพื่อม เกิดอารมณ์ความรู้สึกหลากหลาย
“องค์หญิง ไม่เป็นไรนะ”
เสิ่นเทียนหันหน้ามาถาม
“ขอบคุณบุตรศักดิ์สิทธิ์ที่ออกมือช่วย หลิงหลงไม่เป็นไร”
พอเห็นเสิ่นเทียนห่วงใยตน สือหลิงหลงก็หน้าแดงเรื่อขึ้นมา อดใจสั่นกระเพื่อมขึ้นมามิได้
เหตุใดบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ถึงมาอยู่ที่นี่
หรือรู้ว่าข้าตกอยู่ในอันตราย จึงตั้งใจมาช่วยข้ารึ
ดูท่าเขาคงจะสนใจข้าจริงๆ…
โฮก!
ตอนนี้เองสัตว์ร้ายมังกรปลานั่นฉุนเฉียวขึ้นมาอีกครั้ง
เมื่อเห็นการโจมตีของตนถูกต้านไว้ ดวงตาสีแดงฉานของสัตว์ร้ายมังกรปลาเผยความดุร้ายขึ้นมา
มันพุ่งเข้าไปอย่างดุร้าย กลายเป็นแสงโลหิตสายหนึ่งพุ่งเข้าไปอย่างฉับพลัน
“บุตรศักดิ์สิทธิ์ระวัง สัตว์ร้ายนั่นมีกายเนื้อแข็งแกร่งยิ่ง ใช้กำลังเอาชนะไม่ได้”
สือหลิงหลงเอ่ยเตือน นางรู้ดีว่าสัตว์ร้ายนี่มีกายเนื้อน่าสะพรึง แม้แต่เคล็ดกระบี่ฟ้าทมิฬยังทำลายไม่ได้
“ไม่เป็นไร แซ่เสิ่นอยากรู้เหมือนกันว่าตอนนี้กายเนื้อข้าแข็งแกร่งเพียงใดแล้ว อีกทั้งครึ่งเดือนนี้ ทำข้าอึดอัดไปหมดแล้ว”
เสิ่นเทียนอดใจด่าทอมิได้
ครึ่งเดือนนี้ลับหอกมาตลอด ทำให้เสิ่นเทียนอึดอัดใจไปหมด
ถึงอย่างไรในการ ‘ฝึกฝน’ ระดับสูงกับราชินีหงส์อมตะ เขาก็ตกเป็นรองมาตลอด ถูกราชินีหงส์อมตะกดขี่อยู่ฝ่ายเดียว
ช่วยไม่ได้ ราชินีหงส์อมตะชอบความรู้สึกอยู่สูงส่ง ทำให้ครึ่งเดือนมานี้ เสิ่นเทียนอัดอั้นใจไม่มีที่ระบายมาตลอดครึ่งเดือนนี้
ตอนนี้ สัตว์ร้ายนี่มาหาถึงที่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน