บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 42

บนเสาหินทั้งสามต้น มีกล่องหินวางอยู่ต้นละกล่อง

พื้นผิวของกล่องดูค่อนข้างเก่าแก่ มีฝุ่นเกาะหนาเป็นชั้นๆ

ทันทีที่กล่องหินทั้งสามใบปรากฏ สีหน้าของเสิ่นเทียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย

สายตาของเขาจ้องกล่องใบหนึ่งอย่างจดจ่อ ความกระหายที่แรงกล้าเริ่มพลุ่งพล่านในร่างกาย

ความกระหายเช่นนี้มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและรุนแรง ราวกับเป็นคลื่นพายุที่ไม่อาจต้านทาน

เขาอยากได้มัน!

“หลิงเอ๋อร์” เสิ่นเทียนสูดหายใจเข้าลึกๆ “กล่องที่อยู่ด้านขวามือสุดให้ข้าได้หรือไม่”

เสิ่นเทียนไม่ได้เป็นคนชอบปกปิดความรู้สึกของตนเอง เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความรู้สึกตามสัญชาตญาณในร่างกาย

เห็นได้ชัด ของที่อยู่ในกล่องใบที่สามมีประโยชน์ต่อเขา และเป็นของที่สำคัญมากด้วย

ส่วนเสี่ยวหลิงเซียน กุ้ยกงกงและฉินเกาที่อยู่ด้านข้าง ดูเหมือนจะไม่มีความรู้สึกเช่นนี้

เสี่ยวหลิงเซียนพยักหน้าแล้วกล่าว “หลิงเอ๋อร์ได้รับการสืบทอดที่ล้ำค่าที่สุดแล้ว กล่องหินทั้งสามใบมอบให้พี่เสิ่นหมดเลยก็แล้วกัน!”

เอ๋ ยัยผู้หญิงคนนี้ใจกว้างเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

เสิ่นเทียนอึ้ง สายตาหันไปมองวงรัศมีเหนือศีรษะของเสี่ยวหลิงเซียน

เขาพบว่าหลังจากที่เสี่ยวหลิงเซียนกล่าวคำพูดประโยคนี้ออกมา สีของวงรัศมีที่อยู่เหนือศีรษะไม่มีการเปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด

ดังนั้นรับกล่องทั้งสามใบไว้ ก็ไม่ส่งผลกระทบต่อโชค?

เเหะๆ ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ข้าก็จะไม่เกรงใจแล้ว!

เขายิ้มเล็กน้อย “ตามนี้!”

……

เสี่ยวหลิงเซียนตกตะลึง

ว่าแต่เหตุใดรอบนี้พี่เสิ่นจึงตอบตกลงเร็วเช่นนี้

สระบัวขาวก่อนหน้านี้พี่เสิ่นยังพยายามบ่ายเบี่ยงเลยไม่ใช่หรือ

หรือเป็นเพราะอาจารย์ไม่อนุญาตข้าถ่ายทอดคัมภีร์จักรพรรดิให้คนนอก ดังนั้นพี่เสิ่นจึงโกรธ?

นึกถึงตรงนี้ เสี่ยวหลิงเซียนรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย

หรือไม่ขัดคำสั่งของอาจารย์ แอบถ่ายทอดคัมภีร์จักรพรรดิเสียเลย

ความคิดภายในใจของเสี่ยวหลิงเซียนนี้ เสิ่นเทียนกลับไม่รู้เรื่องแต่อย่างใด

เขาหยิบกล่องทั้งสามใบลงมาเปิดกล่องใบแรก

ด้านในของกล่องใบนี้เป็นแหวนเก็บของที่ประณีตสวยงาม

ตัวแหวนวงนี้เป็นสีเงินทั้งหมด มีอัญมณีไพลินถูกฝังอยู่ด้านบน สีสันของมันใสดุจน้ำทะเล

และด้านในของแหวนวงนี้ มีตัวอักษรโบราณถูกแกะสลักเอาไว้สองคำ—มหาสมุทร

ดังนั้นแหวนวงนี้ชื่อแหวนมหาสมุทรหรือ

เสิ่นเทียนครุ่นคิด จากนั้นกรีดนิ้วชี้ของตนเองแล้วหยดเลือดลงไปหนึ่งหยด

แหวนมหาสมุทรเริ่มดูดซับเลือดอย่างเชื่องช้า จากนั้นเสิ่นเทียนเกิดความรู้สึกระหว่างตนเองและแหวนมีความเชื่อมโยงอย่างน่าอัศจรรย์

เขาสามารถสัมผัสได้ถึงพื้นที่ในแหวน

นี่เป็นแหวนที่มีพื้นที่ภายในขนาดใหญ่มหึมา

มีพื้นที่มากกว่าแหวนโลกาสวรรค์ที่เถ้าแก่ซ่งมอบให้เขาเป็นร้อยเท่า

ในแหวนมหาสมุทรวงนี้มีกองศิลาวิญญาณจำนวนมากและกล่องขนาดใหญ่หนึ่งใบ

ลองคำนวณคร่าวๆ อย่างน้อยก็มีศิลาวิญญาณหนึ่งล้านก้อนขึ้นไป เสิ่นเทียนเห็นแล้วดีใจจนหน้าบาน

เมื่อเทียบกับโชคลิขิตก่อนหน้านี้ของฉินเกา พึ่งพาโชคลิขิตของเสี่ยวหลิงเซียนสบายกว่าเยอะ

รอบนี้กลายเป็นมหาเศรษฐีในทันใดเลย!

……

จากนั้นเสิ่นเทียนเปิดกล่องหินที่สองอย่างเชื่องช้า รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแข็งทื่อ

ของที่อยู่ในกล่องใบที่สองไม่ด้อยไปกว่ากล่องแรก หรืออาจจะล้ำค่ามากกว่า

ทว่าเสิ่นเทียนกลับไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด

เพราะสิ่งของที่อยู่ในกล่องใบที่สองคือชุดเกราะสีฟ้าและแส้ยาว

…เป็นชุดของผู้หญิง

แม้เป็นของที่ผู้อาวุโสเสินสุ่ยหลิงต้องเก็บมันเอาไว้ในกล่องหินเป็นพิเศษ แสดงว่าต้องเป็นของที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

แต่มันไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลย หลังจากนี้จะให้เสิ่นเทียนสวมชุดของผู้หญิงก็คงไม่ใช่กระมัง!

เสิ่นเทียนนำเสื้อเกราะและแส้ออกมา หันไปมองทางเสี่ยวหลิงเซียนแล้วกล่าว

“หลิงเอ๋อร์ เจ้าชอบชุดเกราะกับแส้นี้หรือไม่”

เสี่ยวหลิงเอ๋อร์อึ้งเล็กน้อย “ข้า ข้าไม่เคยสวมชุดเกราะ…”

“ไม่เคยสวม ไม่ชอบอย่างนั้นหรือ”

เสิ่นเทียนถอนหายใจ “ถ้าอย่างนั้นก็คงต้องเก็บเอาไว้ก่อน ไว้หาโอกาสขายมันทิ้ง”

ขาย ขายทิ้ง?

มุมปากของเสี่ยวหลิงเซียนกระตุกเล็กน้อย

ที่ข้าอยากบอกคือข้าไม่เคยสวมชุดเกราะ พี่เสิ่นท่านช่วยสวมให้ข้าได้หรือไม่

ไม่ได้บอกว่าไม่ชอบสักหน่อย! ช่วยฟังคนอื่นเขาพูดให้จบก่อนได้หรือไม่