บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 44

ทว่าตอนที่เสิ่นเทียนชกหมัดนี้ออกไป กุ้ยกงกงรู้สึกเหมือนตนเองโดนดูดจนหยุดชะงัก

กำปั้นของเสิ่นเทียนกำลังปลดปล่อยพลังดึงดูดที่แข็งแกร่งสายหนึ่ง

พลังดึงดูดสายนี้ดึงกุ้ยกงกงเข้าใกล้อย่างต่อเนื่อง จำกัดความเร็วในการหลบหลีกของเขา

สีหน้าของกุ้ยกงกงเปลี่ยนไปเล็กน้อย เย็นวูบในใจ

สมกับที่เป็นสมบัติชั้นสูงในรายนามน้ำแท้ ไม่นึกเลยว่ายังมีความลึกลับเช่นนี้แฝงอยู่

อาศัยจังหวะของการจู่โจม ยังสามารถทำให้เกิดพลังจำกัดและดึงดูดคู่ต่อสู้!

หมัดนี้ของเสิ่นเทียนยากที่จะหลบหลีก!

แน่นอน ยากที่จะหลบหลีกไม่ได้แปลว่าไม่สามารถป้องกัน

กุ้ยกงกงสามารถสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งและความน่ากลัวจากหมัดนี้ของเสิ่นเทียน

หากโดนหมัดนี้ชกเข้าใส่จริงๆ โดยพื้นฐานแล้วเขาสามารถไปพบพระสนมหลานได้ในทันใด

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

พลังวิญญาณในร่างกายของกุ้ยกงกงถาโถมเข้าไปหาดอกทานตะวันมารสู่สุริยันตรงหน้าอย่างบ้าคลั่ง

หลังจากดอกทานตะวันสีเลือดได้รับพลังวิญญาณที่เพียงพอ มันดูเบ่งบานและงดงามยิ่งขึ้น

มันบานออกอย่างเชื่องช้า ราวกับกำลังอ้าปากเตรียมกลืนกินทุกสิ่ง

ทว่าหลังจากสัมผัสโดนหมัดของเสิ่นเทียนที่มีน้ำมวลหนักปฐมกาลปกคลุม

ตรงกลีบดอกไม้ของดอกทานตะวันสีเลือด มีรอยแตกร้าวปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว

จากนั้นกลีบดอกไม้ล่องลอยแตกสลายกลายเป็นความว่างเปล่า

……

กุ้ยกงกงใช้มารทานตะวันพิทักษ์ร่างอย่างเต็มกำลัง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเสิ่นเทียนกลับไม่สามารถต้านทานกระบวนท่านี้

กลีบดอกไม้สีแดงกลายเป็นผุยผงล่องลอยไปท่ามกลางพายุลมหมัด กำปั้นของเสิ่นเทียนหยุดห่างจากตรงหน้าของกุ้ยกงกงสามนิ้ว

เห็นได้ชัด การประลองครั้งนี้เสิ่นเทียนเป็นฝ่ายชนะ

หลอมกายขั้นสี่เอาชนะหลอมปราณขั้นแปดด้วยกระบวนท่าเดียว!

ของเหลวสีเงินขาวไหลกลับเข้าไปในร่างกายอย่างเชื่องช้า รัศมีกดดันที่อยู่ในอากาศก็หายไปทันที

เสิ่นเทียนเกาศีรษะของตนเองอย่างยิ้มแย้ม “เมื่อกี้รู้สึกว่าร่างกายเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง รู้สึกอึดอัดถ้าไม่ได้ปลดปล่อยมันออกมา”

“ลุงกุ้ย ท่านไม่ได้รับบาดเจ็บใช่หรือไม่!”

กุ้ยกงกงส่ายศีรษะ ถอนหายใจแล้วกล่าว “องค์ชายดึงพลังกลับได้ทันเวลา บ่าวไม่เป็นอะไร”

“แต่ว่าหมัดนี้ขององค์ชายแข็งแกร่งยิ่งนัก เกรงว่าเพียงพอที่จะเป็นภัยคุกคามของผู้แข็งแกร่งระดับสร้างฐานแล้ว!”

“หากพระสนมหลานรู้ว่าปัจจุบันองค์ชายแข็งแกร่งเช่นนี้ จะต้องยิ้มร่าทั่วทั้งแดนปรโลกอย่างแน่นอน”

คำพูดของกุ้ยกงกงไม่ได้พูดสรรเสริญเยินยอ

เขาฝึกบำเพ็ญ ‘คัมภีร์มารสู่สุริยัน’ บรรลุถึงระดับหลอมปราณขั้นแปด

อันที่จริงพลังของเขาไม่ธรรมดา สู้อย่างเต็มกำลังถึงขั้นสามารถปะทะกับผู้บําเพ็ญหลอมกายเทพมารในระดับเดียวกัน

ด้วยความสามารถของเขา ถึงเผชิญหน้ากับผู้บำเพ็ญระดับสร้างฐานที่อ่อนแอก็เป็นฝ่ายที่เหนือกว่า

แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเสิ่นเทียน กลับไม่สามารถต้านทานแม้แต่กระบวนท่าเดียว

เสิ่นเทียนที่อยู่ในสภาวะเช่นนั้น หมัดเดียวไร้เทียมทานยิ่งนัก!

……

“น้ำมวลหนักปฐมกาลเป็นอันดับสิบสองของของรายนามน้ำแท้ อนุภาพย่อมไม่ธรรมดา”

เสิ่นเทียนยิ้มแล้วกล่าว “หมัดของข้าเมื่อกี้มีน้ำมวลหนักปฐมกาลแฝงอยู่”

บนใบหน้าของกุ้ยกงกงเผยให้เห็นความดีใจ “องค์ชายท่านสามารถควบคุมน้ำมวลหนักปฐมกาลแล้วหรือ”

เสิ่นเทียนพยักหน้า “ข้าก็ไม่รู้เพราะเหตุใด มันเหมือนมีความเชื่อมโยงกับคัมภีร์คบเพลิง”

“เมื่อไหร่ที่ข้าโคจรทักษะหลอมกายคบเพลิง น้ำมวลหนักปฐมกาลแฝงเข้าไปในพลังของข้าด้วย”

“หลังจากนั้นไหลเวียนไปทั่วร่างตามพลังของข้า ช่วยขัดเกลาร่างกาย”

“มีมันคอยช่วยเหลือ พลังวิญญาณที่ใช้ในการขัดเกลาร่างเนื้อของข้าถูกเผาผลาญเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว แต่ผลลัพธ์ของการขัดเกลาก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวเช่นกัน”

“และเมื่อกี้ข้าลองควบแน่นน้ำมวลหนักปฐมกาลไปที่กำปั้น พบว่ามันทำได้จริง”

เสิ่นเทียนก็คิดไม่ถึงเช่นกัน ทักษะหลอมกายคบเพลิงที่ซื้อมาในราคาห้าตำลึงเงินจะมีผลลัพธ์ที่น่าทึ่งเช่นนี้

หรือเมื่อก่อนไม่เคยมีคนลองใช้ทักษะหลอมกายคบเพลิงไปดูดซับน้ำมวลหนักปฐมกาลเลยหรือ

หรือในนั้นมีความลับอะไรที่เขาไม่รู้แฝงอยู่

เสิ่นเทียนขมวดคิ้ว รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา

……

“ช่างเถอะ ไม่อยากคิดแล้ว ต่อไปเมื่อมีโอกาสก็จะเข้าใจเอง”

เสิ่นเทียนปัดความสงสัยทั้งหมดทิ้งไป เริ่มครุ่นคิดตั้งชื่อที่น่าฟังให้กับท่าไม้ตายของตนเอง

‘คัมภีร์คบเพลิง’ ที่แพร่หลายในโลกบำเพ็ญเซียน ไม่มีกระบวนท่าที่สอดคล้องกัน

ในตอนนี้หลังจากคัมภีร์คบเพลิงของเสิ่นเทียนดูดซับน้ำมวลหนักปฐมกาลจึงเกิดการเปลี่ยนแปลง

และยังทำให้เสิ่นเทียนสามารถคิดค้นวิชาหมัดที่น่าทึ่ง

เสิ่นเทียนย่อมต้องตั้งชื่อที่ฟังดูสุดยอดและน่าเกรงขามให้กับวิชาหมัดของตนเอง

ชื่ออะไรดีนะ!

หมัดเทพวารีคบเพลิง?

หมัดคบเพลิงไร้เทียมทาน?

หมัดเทพวารีไร้เทียมทาน?

หมัดวารีหยก?

หมัดคืนข้าล่องลอย?