บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 447

บทที่ 447 จากนี้จะต้องเลียพี่ใหญ่เยอะๆ!

เมื่อสรรพคุณของโอสถเสริมสวรรค์เบิกฟ้าถูกหลอมรวม ฉีจ้านก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง!

กลิ่นอายพลังเขามากมายยากจะคาดเดา พลังเลือดลมทั่วร่างหมุนม้วน กายเนื้อเหมือนเตาหลอม สั่งสมพลังขึ้นและพุ่งออกไป แผ่พลังบริสุทธิ์แก่กล้า!

เปลวเพลิงร้อนแรงพุ่งมาจากดวงตา น่าเกรงขามยิ่ง เหมือนจะทะลวงภาพมายาโลกนี้

ขนทองทั้งตัวสว่างขึ้นเรื่อยๆ เหมือนดวงตะวัน กลิ่นอายพลังยิ่งใหญ่ไม่ขาดสาย วนเวียนสวรรค์เก้าชั้น!

ตอนนี้พลังบำเพ็ญของฉีจ้านกำลังจะก้าวข้ามธรณีประตูสุดท้าย ฝ่าด่านเคราะห์เป็นผู้อริยะ!

เปรี้ยง!

เสียงฟ้าผ่าดังเหมือนสวรรค์พิโรธ!

เมฆเคราะห์ภัยขนาดใหญ่มารวมบนฟ้า แผ่อำนาจคุกคามน่าสะพรึง!

“เป็นเคราะห์อริยะ! เจ้าหนูนี่จะเป็นผู้อริยะแล้ว!”

จักรพรรดิอริยะสัประยุทธ์เพ่งสายตามอง ก่อนโบกมือใหญ่ให้ผนึกด้านบนจวนอริยะสัประยุทธ์หายไปทั้งหมด

เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายพลังของฉีจ้าน เมฆเคราะห์ภัยมากมายเคลื่อนเข้ามา แสงสีดำวูบวาบ สายฟ้าแลบสั่นสะเทือน!

สายฟ้าไหลเวียนในเมฆเคราะห์ภัย เหมือนกับมังกรเวียนว่ายปรากฏมายังโลก

สายฟ้าพุ่งออกมา อสรพิษอัสนีวนเวียน กลิ่นอายพลังน่าสะพรึงถึงที่สุด!

“เคราะห์สวรรค์แปดเก้า! ดูท่าเผ่าข้ากำลังจะปรากฏการคงอยู่ที่แข็งแกร่งขึ้นแล้ว!”

นัยน์ตาจักรพรรดิอริยะสัประยุทธ์เปล่งประกายสว่างจ้าขึ้น

การฝ่าเคราะห์อริยะก็ความสำคัญเช่นกัน!

การจะเป็นผู้อริยะจะต้องฝ่าเคราะห์อริยะ!

คนที่ฝ่าเคราะห์อริยะยิ่งมีพรสวรรค์แกร่งมากเท่าไร เคราะห์สวรรค์ก็ยิ่งน่ากลัวมากเท่านั้น!

แต่การฝ่าเคราะห์สวรรค์ที่แกร่งกว่าจะมีประโยชน์กับผู้บำเพ็ญอย่างมาก!

หากฝ่าเคราะห์อัสนีได้จะเพิ่มศักยภาพขึ้นอย่างมาก กายเนื้อถูกเคราะห์อัสนีชะล้าง เกิดการผลัดเปลี่ยน!

เคราะห์สวรรค์แปดเก้า คือเคราะห์ที่แกร่งที่สุดในเคราะห์อริยะ!

ขอแค่ฉีจ้านฝ่าเคราะห์สวรรค์แปดเก้าไปได้ กำลังรบจะเหนือกว่าผู้อริยะใหม่ไปไกลแน่นอน!

ผู้อริยะใหม่ในที่นี้หมายถึงการคงอยู่ที่มีพรสวรรค์แข็งแกร่งและสู้ข้ามขั้นได้เหมือนกับเขา!

ยกตัวอย่างเช่นสุดยอดโอรสสวรรค์บางคนใช้พลังบำเพ็ญผู้สูงศักดิ์สวรรค์ข้ามไปสังหารผู้อริยะได้!

แต่หากตอนเป็นผู้อริยะฝ่าเพียงเคราะห์อริยะธรรมดาจะต้องไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉีจ้านแน่นอน!

การฝ่าเคราะห์อริยะไม่ใช่แค่การทดสอบ แต่ยังเพิ่มพูนศักยภาพขึ้นได้อย่างมาก!

…….

กำลังรบของฉีจ้านในตอนนี้ก็สังหารอริยะแท้ห้าด่านเคราะห์ได้แล้ว!

หากทะลวงระดับอริยะ ต่อให้เป็นเจ้าอริยะก็มีกำลังสู้ได้!

เมฆเคราะห์ภัยมืดครึ้มขึ้นเรื่อยๆ ประกายสายฟ้าสว่างจ้าพุ่งมาจากเมฆดำ

กลิ่นอายพลังน่ากลัวมาเยือนเหมือนเคราะห์สวรรค์ หมายจะทำลายล้างฟ้าดิน!

เคราะห์สวรรค์แปดเก้ามีอานุภาพน่ากลัวอย่างยิ่ง ต่อให้เป็นอริยะแท้ธรรมดาก็ยังยากจะต้านได้!

บึ้ม!

เสียงฟ้าร้องดังสนั่นสวรรค์เก้าชั้น เมฆเคราะห์ภัยสั่นไหวอย่างรุนแรง ก่อนจะยิงสายฟ้าน่ากลัวลงมา!

ประกายสายฟ้าพุ่งทะลวง ก่อเกิดประกายเทพสว่างพร่างพราว พุ่งตรงลงมา!

เคราะห์สวรรค์แปดเก้ามีสายฟ้าทั้งหมดเจ็ดสิบสองสาย ทุกสายฟ้ามีขนาดพันจั้ง

ประกายแสงสว่างจ้าถึงที่สุด กลายเป็นสัตว์ร้ายอัสนี เขี้ยวยาวตวัดกรงเล็บกัดฉีกเข้ามา!

ฉีจ้านหน้าไม่เปลี่ยนสีไป เขาพุ่งเข้าใส่เมฆเคราะห์ภัย!

เขาชกหมัดเปล่าใส่ทะเลเมฆ หมายจะตัดสินสูงต่ำกับสายฟ้าเคราะห์ภัย!

หมัดชกออกไป สวรรค์เก้าชั้นกู่ร้องพร้อมกัน

ประกายหมัดฉีจ้านเป็นหนึ่ง มาพร้อมกับจิตต่อสู้ไร้ที่สิ้นสุด กลายเป็นหมัดเทพสีแดงฉานพุ่งออกไป!

ชั่วขณะที่เขาควงหมัดนั้น จิตต่อสู้เอ่อล้น สั่นสะเทือนเมฆสิบทิศ เหมือนกับราชันนักรบที่สุดแห่งยุคกำราบภูผานที!

ตึง!

เกิดเสียงดังสนั่นขึ้น!

ประกายสายฟ้าแตกกระจายไปรอบๆ ไม่หยุด!

ฉีจ้านยืนอยู่กลางอากาศ รอบกายอาบสายฟ้า แสงเทพสว่างจ้าส่องสะท้อนฟ้าดิน!

พลังสายฟ้าจมเข้าไปในกายเขา กลายเป็นกายเนื้อเลือดลมแก่กล้า!

เขายิ่งสู้ยิ่งกล้าหาญ ในหมัดเหมือนมีเสียงวานรเทพคำราม ฉีกสายฟ้าเคราะห์ภัยได้ง่ายดาย!

ชั่วครู่เดียวก็มีสายฟ้าเก้าสายถูกฉีกขาดทั้งหมด!

……

เปรี้ยง!

แต่เคราะห์อริยะยังไม่จบเร็วขนาดนั้น!

นี่คือเคราะห์สวรรค์แปดเก้า มีสายฟ้าเคราะห์ภัยทั้งหมดเจ็ดสิบสองสาย!

เมฆเคราะห์ภัยมืดครึ้มขึ้นเรื่อยๆ สายฟ้าน่าสะพรึงสว่างจ้าเหมือนแสงขั้วโลก!

บึ้มๆๆ!

เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ฟ้าดินสั่นสะเทือน!

สายฟ้าสิบแปดสายถาโถมลงมากลายเป็นมังกรอัสนี อ้าปากกว้างพุ่งลงมาจากสวรรค์เก้าชั้น!

“มาได้พอดีเลย!”

ฉีจ้านคำรามเสียงดัง ควงกระบองเทพตามใจนึกพุ่งใส่มังกรอัสนี!

โค่นล้างพันทัพ!

ฉีจ้านควงกระบองเทพในมืออย่างรุนแรง แผ่ประกายกระบองยักษ์ออกไป ขวางท้องนภา!

พริบตาเดียวห้วงอากาศพังทลายลง แสงเทพไม่มีสิ้นสุดพุ่งเข้าใส่ตัวมังกรอัสนี!

บึ้ม!

ประกายสายฟ้าสว่างจ้า!

มังกรอัสนียักษ์ถูกกระบองตีแตกเป็นผุยผง!

ฉีจ้านมีรูปทรงองอาจห้าวหาญ จิตต่อสู้ทั่วร่างดุดันเหมือนกับเทพเจ้า หมายจะพลิกฟ้าดินนี้!

กระบองตามใจนึกมีพลังอำนาจมหาศาล ประกายกระบองดั่งสายลม ทุกครั้งที่ฟาดลงจะทำลายมังกรอัสนีตัวหนึ่งได้แน่นอน!

เพียงชั่วครู่เดียว เคราะห์อัสนีสิบแปดสายถูกทำลายลงทั้งหมด

บึ้มกึกๆๆๆๆ!

เคราะห์อัสนีแปดเก้าถาโถมลงมาอีกครั้ง จำแลงเป็นสัตว์ร้ายนับไม่ถ้วน พุ่งลงมากันอย่างบ้าคลั่ง!

และยังมีสายฟ้าเคราะห์ภัยอีกสามสิบหกสายพุ่งออกมา พละกำลังน่ากลัวกว่าก่อนหน้านี้!

สัตว์ร้ายอัสนีคำรามด้วยความโหดเหี้ยม เสียงคำรามทั้งหมดบดขยี้ท้องนภาแหลกเป็นผุยผง!

รูปร่างสายฟ้าพวกนี้ดูอัศจรรย์ ล้วนเป็นสัตว์ร้ายโบราณ พากันปรากฏมาทั้งหมด ทำให้ฟ้าดินมืดลง ดวงตะวันจันทราหายไป!

นัยน์ตาฉีจ้านมีความจริงจัง เผชิญหน้ากับสายฟ้าเคราะห์ภัยมากขนาดนี้ ทำให้เขารู้สึกกดดันอย่างหนัก!

แต่เขาก็ไม่เกรงกลัว กลับมีจิตต่อสู้น่าเกรงขาม!

ฉีจ้านแหงนหน้าคำรามขึ้นฟ้า เสียงดังสนั่นฟ้าดิน “โลหิตยุทธ์ผลาญฟ้า!”

ทันใดนั้นมีแสงสีแดงพุ่งออกไป เหมือนกับเปลวไฟสีแดงฉานลุกโชตช่วง!

เขากำลังกระตุ้นบทต้องห้ามคัมภีร์จักรพรรดิสัประยุทธ์ ใช้จิตต่อสู้ไร้พ่ายเพิ่มพลังให้ตนเอง!

แสงสีแดงสว่างจ้าถึงที่สุด แฝงไว้ด้วยจิตต่อสู้ไร้ที่สิ้นสุด จากนั้นไหลเข้าไปในกายทั้งหมด ทันใดนั้นกลิ่นอายพลังของเขาพุ่งพรวดขึ้นอีกครั้ง!

“ฆ่า!”

เขาพุ่งขึ้นฟ้า แสงทองรอบกายกลายเป็นแสงโลหิตสีแดงฉาน จิตต่อสู้ล้นฟ้าเหมือนคลื่นยักษ์จู่โจมเข้ามา หมายจะพลิกฟ้าดินแห่งนี้!

เขาเหมือนกับเทพสงครามไร้พ่าย ใช้กายปะทะเคราะห์อัสนี

ทุกการโจมตีจะทำลายสายฟ้าหนึ่งสาย!

แต่เคราะห์อัสนีแปดเก้าจะดูถูกกันไม่ได้ สายฟ้าสามสิบหกสายพุ่งมาพร้อมกัน แต่ให้เป็นเจ้าอริยะก็ยังต้องรับมืออย่างเต็มที่!

ดังนั้นฉีจ้านจึงถูกสายฟ้าจู่โจม ก่อเกิดแสงเทพสั่นสะท้าน!

หากไม่ใช่เพราะมีเกราะเทพสัประยุทธ์คุ้มกัน บางทีเขาอาจจะบาดเจ็บสาหัสไปแล้ว!

แต่ดีที่ฉีจ้านต้านเอาไว้ได้ทั้งหมด!

จนเมื่อเขาทำลายเคราะห์อัสนีสุดท้าย ประกายสายฟ้าทั้งหมดเข้าไปในกายแล้ว พลังบำเพ็ญพลันพุ่งพรวดขึ้น!

ผู้อริยะหนึ่งด่านเคราะห์!

ผู้อริยะสองด่านเคราะห์!

ผู้อริยะสามด่านเคราะห์!

การฝ่าเคราะห์สวรรค์แปดเก้าทำให้พลังบำเพ็ญฉีจ้านถึงผู้อริยะสามด่านเคราะห์!

สุดท้ายเมฆเคราะห์ภัยบนฟ้าหายไป ทำให้ฟ้าดินกลับมาสดใสดังเดิม!

ฉีจ้านลอยลงมาตรงหน้าสองคน

“ขอบคุณพี่ใหญ่มาก! ดีที่มีโอสถสูงสุดของพี่ใหญ่ ข้าถึงได้ประสบความสำเร็จอย่างวันนี้!”

เขาป้องมือให้เสิ่นเทียน นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเคารพและดีใจ

หากไม่ได้โอสถเสริมสวรรค์เบิกฟ้า เขาคงไม่ฝ่าด่านเคราะห์เป็นผู้อริยะเร็วขนาดนี้!

จึงยิ่งไม่ต้องพูดถึงฝ่าเคราะห์อัสนีทีเดียวสามขั้น เป็นผู้อริยะสามด่านเคราะห์!

นี่เป็นสิ่งที่ขนาดฝันยังไม่กล้า!

ทว่าโอสถเสริมสวรรค์เบิกฟ้าเม็ดเดียวกลับทำได้!

ฉีจ้านใจสั่นสะท้าน!

แม้ข้าจะจมอยู่ผู้สูงศักดิ์สวรรค์มาหลายปี ถือเป็นการสั่งสมพลังรอปะทุ!

แต่ประสิทธิภาพของโอสถเสริมสวรรค์ก็เป็นที่ประจักษ์แจ้ง สมกับเป็นโอสถสูงสุดระดับจักรพรรดิ

……

“ไม่ต้องเกรงใจ!”

เสิ่นเทียนพยักหน้า พึงพอใจมาก

ฉีจ้านศักยภาพพุ่งพรวดขึ้น นี่เป็นเรื่องดีกับเขาเช่นกัน ถึงอย่างไรก็เป็นน้องกุยช่ายของเขา แน่นอนว่ายิ่งอุดมสมบูรณ์เท่าไรก็ยิ่งดี!

เสิ่นเทียนสนใจสรรพคุณของโอสถเสริมสวรรค์เบิกฟ้ามากกว่า!

โอสถเสริมสวรรค์เบิกฟ้าที่หลอมขึ้นในครั้งนี้มีประสิทธิภาพแกร่งกว่าเดิม!

ก่อนหน้านี้ทำให้ผู้อริยะฝ่าเคราะห์สวรรค์สองขั้น แต่ตอนนี้ทำให้ฉีจ้านฝ่าเคราะห์อัสนีไปสามขั้น!

ดูท่าโอสถเสริมสวรรค์เบิกฟ้าครั้งนี้คงมีมูลค่าเพิ่มเป็นเท่าตัวแล้ว!

……

จักรพรรดิอริยะสัประยุทธ์ด้านข้างเห็นฉีจ้านทะลวงพลังสำเร็จแล้ว นัยน์ตาเป็นประกายแปลกใจขึ้นเรื่อยๆ!

เขาพบว่าฉีจ้านไม่ใช่แค่เพิ่มพลังบำเพ็ญ แม้แต่ต้นกำเนิด พรสวรรค์และคุณสมบัติยังยกระดับขึ้นสูงสุด!

นี่เป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อ!

ใช้โอสถเม็ดเดียวก็ได้ผลลัพธ์เช่นนี้เชียว

น่าตกใจยิ่งนัก!

จักรพรรดิอริยะสัประยุทธ์จ้องมองโอสถเสริมสวรรค์เบิกฟ้าที่เหลือ ก่อนจะกลั้นความกระหายไว้ไม่ได้

โอสถนี้ทำให้เขาเกิดความสนใจมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน!

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือมันหอมมาก!

นี่คือกลิ่นที่ลิงชอบมากที่สุด!

จักรพรรดิอริยะสัประยุทธ์กลอกตา “เจ้าหนู เจ้าประสบความสำเร็จอย่างตอนนี้ได้ จะขาดความดีของข้าไปไม่ได้!”

หากไม่ใช่เพราะช่วงนี้จักรพรรดิอริยะสัประยุทธ์ฝึกฝนให้ฉีจ้านตลอด เขาก็อาจจะฝ่าเคราะห์สวรรค์แปดเก้าไม่ได้!

ฉีจ้านได้ยินดังนั้นก็รีบพยักหน้า “ช่วงที่ผ่านมานี้ได้ท่านบรรพบุรุษช่วยไว้จริงๆ!”

เป็นเช่นนั้นจริงๆ หากฉีจ้านไม่ตระหนักโลหิตยุทธ์ผลาญฟ้า เขาก็อาจจะฝ่าเคราะห์สวรรค์แปดเก้าไม่ได้!

จักรพรรดิอริยะสัประยุทธ์พยักหน้าอย่างพอใจ จากนั้นเอ่ยถึงข้อสงสัย “โอสถนี่มหัศจรรย์ขนาดนั้นจริงรึ โอสถเม็ดเดียวมีประสิทธิภาพขนาดนี้ได้เชียวหรือ ข้าไม่อยากจะเชื่อเท่าไรเลย!”

ความจริงจักรพรรดิอริยะสัประยุทธ์รู้อยู่แก่ใจ แต่เขาอยากจะหลอกเอามาจากเสิ่นเทียนสักเม็ด!

ฉีจ้านได้ยินดังนั้นก็เอ่ยขึ้น “ท่านบรรพบุรุษ โอสถนี่มหัศจรรย์จริงๆ! หากไม่มีโอสถสูงสุดนี้ ข้าคงไม่อาจฝ่าเคราะห์อัสนีได้ครั้งเดียวสามขั้น!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน