บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 48
ครั้นเห็นเสิ่นเทียนมอบปิ่นขนหงส์ที่เปิดได้ให้เสี่ยวหลิงเซียน ทุกคนที่มุงดูอยู่ต่างซุบซิบนินทา พลันทำหน้าแปลกประหลาดอย่างยิ่ง เพราะถึงอย่างไรตอนนี้เสี่ยวหลิงเซียนก็แต่งกายเป็นบุรุษ
ท่านเซียนกลับให้ปิ่นปักผมกับบุรุษอย่างนั้นหรือ
อีกทั้งบุรุษคนนั้นยังมองท่านเซียนด้วยใบหน้าอิ่มเอิบไปด้วยความรัก!
เฮือก หรือว่า…
ความคิดอันน่าเร้าใจอย่างยิ่งเกิดขึ้นในใจทุกคนโดยไม่ได้นัดหมาย
เสียงหัวใจแตกสลายดังขึ้นกลางร้านวิญญาณอริยะ ดังโป๊ะๆๆ เป็นแถบ
“ไม่นะ พี่เซียนท่านจะทำแบบนี้ไม่ได้!”
“พี่เซียน ข้ารักท่านเช่นนี้ เหตุใดท่านถึงชอบเขา!”
“บุรุษกับบุรุษจะไม่ได้รับคำอวยพรจากผู้ใด พวกท่านไม่ใช่ความรักที่แท้จริง!”
“เจ้าคนบ้าเหม็นโฉ่ไสหัวไป ไปให้ห่างๆ จากพี่เซียนหน่อย ห้ามเจ้าทำให้เขาเบี่ยงเบนนะ!”
……
เมื่อได้ฟังเสียงกรีดร้องตะโกนจากหญิงผู้คลั่งไคล้ข้างหลังแล้ว เสิ่นเทียนมุมปากกระตุกเล็กน้อย
‘ใครบุรุษกับบุรุษกัน เห็นๆ อยู่ว่าข้าไม่มีแม้แต่สหายด้วยซ้ำ!
แล้วยังมีสายตาของฉินเกาอีก เหตุใดถึงแปลกๆ!
ติดตามข้ามาตั้งหลายวัน ความสนใจของข้าปกติหรือไม่ เจ้ายังไม่รู้ชัดอีกรึ’
เสิ่นเทียนรู้สึกว่าตนเหนื่อยใจยิ่งนัก!
“ช่วยเงียบให้ข้าหน่อย!”
เสิ่นเทียนตะโกนเสียงดัง จากนั้นโอบเสี่ยวหลิงเซียนไว้ในอ้อมกอดอย่างเอาแต่ใจ ก่อนจะปลดสายรัดผมของนางออก เส้นผมดำดั่งน้ำหมึกสยายลงมาทันที
ตอนนี้ ในที่สุดก็เผยโฉมใบหน้าเสี่ยงหลิงเซียนออกมา ทุกคนในร้านวิญญาณอริยะต่างจำนางได้
“ตายละ เสี่ยวหลิงเซียนแปลงโฉมเป็นบุรุษนี่!”
“มหัศจรรย์เหลือเกิน ถ้านางไม่ปล่อยผม ข้าคงจำไม่ได้หรอก”
“ไม่อยากเชื่อว่าเสี่ยวหลิงเซียนจะแปลงโฉมเป็นบุรุษติดตามข้างกายท่านเซียน พวกเขาเกี่ยวข้องอะไรกัน”
“เฮ้ยๆๆ พวกเจ้าไม่เคยได้ยินเรื่องที่เสี่ยวหลิงเซียนติดตามท่านเซียนเมื่อหลายวันก่อนรึ”
“ข้าได้ยินน้องภรรยาลูกผู้พี่เพื่อนบ้านข้าบอกว่า พวกเขาสองคนมีเรื่องราวด้วยกันมา”
…….
เวลานี้ บรรยากาศซุบซิบนินทาสนุกปากปกคลุมไปทั้งร้านวิญญาณอริยะ
รู้สึกได้ถึงสายตาชื่นชม ริษยา และแคลงใจเพ่งมาจากรอบกาย
เสี่ยวหลิงเซียนไม่ได้แสดงออกว่ากดดันแม้แต่น้อย ตอนนี้นางมีความสุขยิ่งนัก ไม่คิดเลยว่าพี่เสิ่นจะโอบตนไว้ในอ้อมกอด และยังเผยโฉมนางต่อหน้าทุกคนอีก
หรือว่าพี่เสิ่นจะไม่คิดปิดบังอีก อยากจะเปิดเผยความรักของเราหรือ
พอคิดแบบนี้แล้ว มันทำให้ตั้งตัวไม่ทันจริงๆ!
หลังจากเสิ่นเทียนปลดสายรัดผมออก ก็มองทุกคนอย่างสงบนิ่งก่อนจะพูดอย่างจริงจัง “ข้อแรก ข้าสนใจเพศตรงข้ามเหมือนคนปกติ
ข้อสอง ท่านที่อยู่ข้างกายข้าไม่ใช่บุรุษ แต่เป็นเสี่ยวหลิงเซียนที่ทุกท่านรู้จัก”
มาแล้วๆ!
ต่อไปก็จะเป็นการสารภาพกับข้าต่อหน้าทุกคนอย่างเอาแต่ใจ!
เวลานี้ เสี่ยวหลิงเซียนรู้สึกว่าหัวใจเต้นเร็วและแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ในที่สุดเสิ่นเทียนก็จะพูดแล้ว
“ข้อสาม ความสัมพันธ์ของข้ากับแม่นางหลิงเอ๋อร์สะอาดบริสุทธิ์ ไม่ได้คิดเกินเลยกับแม่นางหลิงเอ๋อร์แต่อย่างใด
จุดนี้ ข้ายินดีกล่าวคำสาบานด้วยอาจารย์ของข้า! ขอให้ทุกท่านอย่าสร้างข่าวลืออีก”
หลังพูดอย่างมีพลังโน้มน้าวใจจบแล้ว เสิ่นเทียนรู้สึกสบายไปทั้งตัว
จริงๆ เลย แม้แต่โลกบำเพ็ญเซียนก็ยังมีพวกชอบซุบซิบนินทาเยอะขนาดนี้เชียวหรือ
แม่นางหลิงเอ๋อร์ยังเป็นหญิงงามบริสุทธิ์อยู่นะ!
พวกเจ้าสร้างข่าวลือกับนางเช่นนี้ จากนี้ไปนางจะออกเรือนอย่างไร ดีที่ข้าหลักแหลม แก้ข่าวลือต่อหน้าทุกคนได้ทันเวลา
พอนึกถึงตรงนี้ เขาก็คลายอ้อมแขนออกจากเสี่ยวหลิงเซียน “ไม่ต้องขอบคุณ มันเป็นสิ่งที่ข้าควรทำอยู่แล้ว”
เสี่ยวหลิงเซียนงุนงง
ดังนั้นที่ท่านพูดจาถูกต้องชอบธรรมมาตั้งเยอะ ก็เพื่อจะบอกข้าว่าท่านไม่ได้คิดเกินเลยใดๆ กับข้าอย่างนั้นหรือ
ข้า!
ขอบใจท่านมากเลย!
……..
ขณะเดียวกัน ในแดนเทวาดาวประกายพรึกอันไกลโพ้น
กลางสวนดอกไม้ที่มีเสียงนกร้องและกลิ่นหอมดอกไม้อบอวล เด็กสาวในชุดกระโปรงสีขาวกำลังรดน้ำอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน