บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 480

บทที่ 480 แก้วิกฤติ อดีตราชามังกรฟื้นคืน!

เมื่อผู้แข็งแกร่งวิญญาณร้ายถูกเสิ่นเทียนใช้ยอดค่ายกลหลอมเทพดาราครอบฟ้าขังไว้ สถานการณ์รบก็ปิดฉากลง

ทุกคนหยุดมือ เพ่งมองห้วงอากาศ จิตใจสั่นสะท้านอย่างยิ่ง

พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าเสิ่นเทียนจะวางยอดค่ายกลขังเซียนแท้จริงไว้เช่นนี้

อีกทั้ง ยอดค่ายกลนี้ยังปลุกพลังอำนาจสูงสุด ทำลายล้างวิญญาณร้าย

นี่ผ่านไปนานเท่าไรเอง วิญญาณร้ายระดับล่างตายไปหมดแล้ว เซียนชั่วร้ายกับวิญญาณร้ายเตรียมเซียนสามตนที่เหลือยังคงดื้อด้าน

แต่ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ เขาต้องยื้อไว้ได้ไม่นานแน่

เมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนเกิดความรู้สึกโชคดีที่รอดตายมาจากหายนะได้

เตรียมเซียนยี่สิบกว่าตนกับวิญญาณร้ายเซียนแท้จริงหนึ่งตน มากพอจะทำลายทั้งทะเลอุดรได้

นอกเสียจากราชวงศ์เซียนต้าฮวงแล้ว มีเขตแดนน้อยมากที่จะต้านวิญญาณร้ายน่ากลัวมากขนาดนี้ได้

แม้แต่อดีตราชามังกรที่เป็นเตรียมจักรพรรดิอาวุโสยังเลือดอาบ นี่ยิ่งทำให้คนเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

แต่เสิ่นเทียนปรากฏตัว กลับใช้พลังไร้พ่ายสังหารเตรียมเซียนวิญญาณร้าย แม้แต่เซียนแท้จริงยังถูกขังไว้ สถานการณ์พลิกกลับโดยสมบูรณ์

กล่าวได้ว่าหายนะเผ่าวิญญาณร้ายจู่โจมทะเลอุดรได้คลี่คลายด้วยเสิ่นเทียนคนเดียว

ความสำเร็จเช่นนี้ยากจะจินตนาการได้เลย

ทุกคนจ้องร่างเงากลางฟ้า นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเร่าร้อน

สี่คุณชายทะเลอุดรแสดงออกได้คึกคักมากที่สุด คุณชายไป๋ตวัดหนวดแปดเส้นระบำไปมา “เคราะห์ดี ในที่สุดก็ชนะแล้ว!”

คุณชายเซี่ยแกว่งกล้ามปูยักษ์สองอัน โห่ร้องกระโดดโลดเต้นเหมือนแฟนบอย “พี่ใหญ่เสิ่นเทียนแข็งแกร่ง พี่ใหญ่เสิ่นเทียนสุดยอด พี่ใหญ่เสิ่นเทียนวิเศษ!”

คุณชายอู่พูดด้วยความมั่นใจ “ข้าบอกไว้แล้วว่าวิญญาณร้ายพวกนี้กระจอก! มีพี่ใหญ่เสิ่นเทียนออกม้า กวาดล้างได้เป็นพันกองทัพ!”

คุณชายซาพยักหน้าหงึกๆ ก่อนพูดด้วยความเลื่อมใส “ขะ…ข้าก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน! ดีที่มีพี่ใหญ่เสิ่นเทียน!”

คนอื่นๆ แม้จะไม่พูดอะไร แต่ในใจพวกเขาเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ

หากไม่ได้เสิ่นเทียนออกมือช่วยทะเลอุดรไว้ ที่นี่ได้กลายเป็นแดนภูตผี ไม่มีใครรอดไปนานแล้ว

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสิ่นเทียน คือผู้พิทักษ์ทะเลอุดรได้อย่างไม่ต้องละอายใจเลย!

…..

ตอนนี้เองห้วงมิติบิดเบี้ยว

กลิ่นอายพลังบ้าอำนาจแผ่ออกมา หมุนม้วนฟ้าดิน

ทุกคนมีสีหน้าตื่นตกใจใหญ่ “เกิดอะไรขึ้น หรือว่ายังมีวิญญาณร้ายอีก”

เอ๋าเย่กับพวกคุนซวีเตรียมพร้อมรบ แววตาจริงจัง

พวกเขาจำได้ว่ายังมีวิญญาณร้ายเตรียมเซียนอีกสองตนถูกฉู่หรงเหอลากเข้าไปสู้ในกระแสมิติปั่นป่วน

ตามหลักแล้ว การต่อสู้น่าจะจบลงแล้ว!

นี่หมายความว่าหากบัวมรกตตาย พวกเขายังต้องรับมือกับวิญญาณร้ายเตรียมเซียนอีกสองตน

คนมากมายนำสมบัติวิเศษออกมา เรียกยอดอาวุธ เตรียมรับการโจมตีจากวิญญาณร้าย

ตอนนี้เองห้วงอากาศสั่นสะเทือน ร่างเงาหนึ่งก้าวออกมา

นั่นคือชายชราผมขาว จีวรเต๋าขาดวิ่น เส้นผมกระเซอะกระเซิง มุมปากยังมีคราบโลหิตไหล

แต่กลิ่นอายพลังเขามากมายมหาศาล องอาจห้าวหาญ โลหิตยุทธ์ในกายเดือดพล่าน ยิ่งใหญ่ถึงที่สุด

เอ๋าเย่กับคุนซวีรีบเดินเข้าไป “ผู้อาวุโสบัวมรกต เจ้าไม่เป็นไรนะ! แล้ววิญญาณร้ายสองตนนั้นล่ะ!”

คนนี้ก็คือผู้อาวุโสบัวมรกตฉู่หรงเหอ

เมื่อเห็นเขาออกมาได้อย่างปลอดภัย ทุกคนต่างโล่งอก

แต่จากนั้นทุกคนก็ขมวดคิ้วมุ่น

เพราะพวกเขาไม่เห็นวิญญาณร้ายเตรียมเซียนสองตนนั้น จึงเกิดความกังวลใจขึ้นมา

หรือว่าวิญญาณร้ายเตรียมเซียนสองตนจะยังอยู่ในกระแสมิติปั่นป่วน

หรือว่าพวกมันจะซ่อนอยู่ในเงามืด

นี่คือวิญญาณร้ายระดับเตรียมเซียน หากไม่จัดการพวกมันให้สิ้นซาก ทุกคนก็ยังไม่สบายใจ

หากวิญญาณร้ายระดับนี้ออกมือจู่โจม มีขุมอำนาจน้อยมากที่จะต้านไหว ต่อให้เป็นเกาะมังกรดำกับเผ่าคุนสุญตาที่แกร่งที่สุดก็ต้องจ่ายไปอย่างหนักถึงจะกำราบมันได้

ดังนั้นทุกคนจึงจะหาตัววิญญาณร้ายเตรียมเซียนนั้นออกมา

ฉู่หรงเหอมีสีหน้าเฉยชา “ลูกวิญญาณร้ายสองตนนั้นถูกข้าสังหารไปแล้ว!”

เขาสั่นกระบองเทพในมือ แผ่พลังมหาศาล ยิ่งใหญ่เกรียงไกร

ฉู่หรงเหอพูดสบายมาก เหมือนว่าไม่ได้สังหารเตรียมเซียน แต่เป็นมดปลวกสองตัว

พวกเอ๋าเย่มีสีหน้าตกใจใหญ่ พวกเขาไม่นึกเลยว่าฉู่หรงเหอจะมีกำลังรบแกร่งขนาดนี้

หนึ่งสู้กับสอง ยังสังหารได้ทั้งหมด

เอ๋าเย่กับคุนซวีมองหน้ากัน ปลงอนิจจังในใจอย่างยิ่ง

ไม่นึกเลยว่าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์จะมีผู้แข็งแกร่งมากขนาดนี้ ซ่อนไว้ลึกมาก

ไม่ใช่แค่มีเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์ที่องอาจห้าวหาญที่สุดแห่งยุคอย่างเสิ่นเทียน ใช้กำลังตัวคนเดียวช่วยทะเลอุดรไว้ แต่ยังมีผู้แข็งแกร่งอาวุโสอย่างฉู่หรงเหอ เป็นผู้โดดเด่นในเตรียมเซียน

จึงยิ่งไม่ต้องพูดถึงจางหลงหยวนคนลึกลับยิ่งนั้น

แม้จางหลงหยวนจะไม่ได้มา แต่ก็ไม่มีใครกล้าดูถูกเขา เพราะอย่างไรฉายาจอมเสแสร้งเทพสวรรค์ก็ไม่ได้มาเปล่าๆ

ดูท่าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์คงจะประสบความสำเร็จสูงสุดแน่แล้ว

……..

ฉู่หรงเหอก้าวเข้ามา ยืนกลางฟ้าพลางตะโกนเสียงดัง “ยังมีใครอีก เอาลูกวิญญาณร้ายมาอีกสองสามตน มาให้ข้าฝึกมือ!”

ฉู่หรงเหอจิตต่อสู้เดือดพล่าน ยังอยากจะสู้ต่อ แต่เมื่อเขาเห็นสถานการณ์ภายนอกแล้วถึงกับตะลึงงัน

โลกข้างนอกไม่มีวิญญาณร้ายแล้ว ทุกตนถูกขังในยอดค่ายกลและยังถูกสังหารไปเรื่อยๆ

“เกิดอะไรขึ้น เหตุใดถึงจบเร็วเช่นนี้ กำลังเสริมราชวงศ์เซียนต้าฮวงมาถึงแล้วรึ”

ฉู่หรงเหอตาเหม่อลอย ไม่นึกเลยว่าช่วงที่ตนไปสู้ กองกำลังวิญญาณร้ายจะหายไปหมดแล้ว

พวกเอ๋าเย่เห็นดังนั้นก็ตรงเข้ามาอธิบายด้วยรอยยิ้ม

ฉู่หรงเหอถึงตั้งสติกลับมาได้ จึงพูดด้วยใบหน้าภูมิใจ “เห็นหรือไม่ นี่คือเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์ของข้า”

ทุกคนพยักหน้า ต่างปลงอนิจจัง

ฉู่หรงเหอกลอกตาก่อนจะตะโกนเสียงดังด้วยความเคร่งขรึม “สหายทุกท่าน พวกเจ้าเห็นความสง่างามที่สุดแห่งยุคของเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์ข้าหรือไม่ จะบอกพวกเจ้าให้ก็ได้ เขาคือศิษย์หลานของข้า ข้าเป็นคนสอนเขามาเองกับมือ!

ตอนนี้แดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์กำลังรับลูกศิษย์ ข้าจะสอนให้ด้วยตนเอง มาคารวะเข้าศึกษาตอนนี้ ลดค่าเล่าเรียนครึ่งหนึ่ง ทั้งยังมีที่พักให้ไม่มีค่าใช้จ่าย

ขอแค่อาวุธมหาอริยะชิ้นหนึ่งก็เข้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ได้ ได้อยู่ร่วมฝ่ายเดียวกับเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสิ่นเทียน ทุกท่านที่ผ่านไปผ่านมา อย่าได้พลาดเชียว!

โอกาสหาได้ยาก อย่าพลาดไปเชียวนะ…”

ทุกคนพูดไม่ออก

เอ๋าเย่ทนมองค้อนมิได้

ตาแก่นี่ ไร้ศักดิ์ศรีจริงๆ

ไม่ว่าเมื่อไรก็คิดแต่จะหลอกคนอื่น

……

ตอนนี้เอง เสิ่นเทียนลอยลงมา บินมาข้างทุกคน

มียอดค่ายกลดาราครอบฟ้าอยู่ วิญญาณร้ายพวกนั้นก่อเรื่องอะไรไม่ได้แล้ว

ขอแค่รอเงียบๆ ใช้พลังของค่ายกลก็จะล้มกองทัพวิญญาณร้ายลงได้

แต่ว่า แม้จะชนะศึกใหญ่นี้ แต่ทุกคนก็ยังไม่ดีใจมาก

ทุกเผ่าทะเลอุดรเสียหายหนักมากเกินไป คนมากมายตายจากกัน บ้านแตกสาแหรกขาด กระทั่งมีเผ่าจำนวนมากถูกลบหายไปในสงคราม สูญพันธุ์ไป

ใบหน้าเอ๋าปิงเต็มไปด้วยความกังวลเช่นกัน

อดีตราชามังกรนอนอยู่บนพื้นข้างกายนาง กลิ่นอายพลังอ่อนแรงอย่างยิ่ง เหลืออยู่ลมหายใจเดียว

เขาบาดเจ็บสาหัสเกินไป โอสถธรรมดารักษาไม่ได้แล้ว

ใบหน้าอดีตราชามังกรเต็มไปด้วยการปล่อยวาง มองทุกอย่างนี้ด้วยความเฉยชามานานแล้ว

เขาจ้องเสิ่นเทียนพลางฝืนยิ้ม “ท่านนี้ คือสามีของปิงเอ๋อร์กระมัง! องอาจไม่ธรรมดา ห้าวหาญที่สุดแห่งยุคจริงๆ ดีที่มีเจ้าอยู่ถึงแก้วิกฤติครั้งนี้ไว้ได้”

เสิ่นเทียนป้องมือพูดด้วยความเคารพ “ขอคารวะผู้อาวุโสอดีตราชามังกร!”

นี่คือผู้อาวุโสที่ควรค่าแก่การเคารพคนหนึ่ง ไม่เสียดายใช้ชีวิตเป็นราคาต้องจ่ายปกป้องทะเลอุดร

“ดี ดีมาก! ฝากปิงเอ๋อร์กับเจ้าด้วย ข้าจะได้สบายใจ”

อดีตราชามังกรเผยรอยยิ้มปลื้มใจ เอ๋าปิงเป็นชนรุ่นหลังที่เขารักมากที่สุด ย่อมหวังให้นางมีที่พักพิงที่ดี

“แค่กๆ!”

เมื่อเอ่ยจบ อาการบาดเจ็บของอดีตราชามังกรกำเริบขึ้น กระอักเลือดออกมาคำใหญ่

“ท่านปู่!”

เอ๋าปิงใจสั่นไหว รีบเข้าไปประคองอดีตราชามังกร กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

อดีตราชามังกรพูดปลอบด้วยเสียงอ่อนแรง “ยัยหนูอย่าร้อง สักวันมังกรก็ต้องตาย อีกอย่างใกล้จะสิ้นอายุขัยข้าแล้ว ตอนนี้ถือว่าได้อุทิศกำลังสุดท้ายเพื่อทะเลอุดร!”

ทุกคนได้ยินดังนั้นพลันน้ำตาไหลพราก

เตรียมเซียนสิบสามด่านเคราะห์ขึ้นไปจะลองทะลวงฝ่าด่านเคราะห์ขึ้นไปสู่ระดับมหายานได้ เพียงแต่อัตราสำเร็จมีสูงมีต่ำเท่านั้น

เตรียมจักรพรรดิยี่สิบสี่ด่านเคราะห์ขึ้นไป แทบจะทะลวงระดับมหายานได้แน่นอน สำเร็จผลเป็นเซียนแท้จริง