บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 487

บทที่ 487 การทดสอบของตำหนักสวรรค์เกราะมังกร!

เสิ่นเทียนพบว่าสนามรบโบราณแห่งนี้ใหญ่กว่าที่เขาจินตนาการไว้

เขาทะยานไปหลายหมื่นลี้ ผ่านไปที่ใดจะมีแต่ซากปรักหักพังเต็มไปหมด

ดีที่ข้ามผ่านสนามรบโบราณไป ในที่สุดเขาก็มาถึงทะเลสาบใจกลาง

น้ำทะเลสาบเปล่งแสงทองวาววับ ไหลเหมือนของเหลวเทพ แผ่พลังเจริญงอกงาม

บัววาสนาวัฏจักรตั้งอยู่ใจกลางทะเลสาบ เปล่งแสงสว่างจ้าแสบตา

ภายใต้การบ่มเพาะของทะเลสาบสีทอง บัววาสนาวัฏจักรระยิบระยับ ท่วงทำนองวิญญาณแผ่กระจาย

เมื่อเห็นบัวนี้ สองปราณหยินหยางในกายเสิ่นเทียนคึกคักขึ้นมา กระหายในสิ่งนี้อย่างยิ่ง

เสิ่นเทียนเดินเข้าไปทางทะเลสาบสีทอง พริบตานั้นฟ้าดินเปลี่ยนไป

ลายมรรคอัศจรรย์ตกลงมาจากเส้นขอบฟ้า ปกคลุมที่นี่ไว้ โอ่อ่ายิ่งใหญ่ยากจะคาดเดา

อักขระเขตแดนตัดสลับกัน กฎเกณฑ์เวียนวน ทำให้ฟ้าดินถอดสีไร้แสงสว่าง

เสิ่นเทียนเพ่งสายตามองเล็กน้อย หรือว่านี่จะเป็นอานุภาพแท้จริงของค่ายกลเทพมรณะหยินหยางกัน

ปราณหยินหยางกำเนิดพวกนั้นก่อนหน้านี้ เป็นเพียงปราการชั้นแรกรึ

……

กฎเกณฑ์ไม่มีสิ้นสุดไหลมารวมกัน วนเวียนฟ้าเก้าชั้น ทรงอำนาจอย่างยิ่ง!

มือใหญ่เชื่อมฟ้าลอยขึ้นมากลางอากาศ พลันตบใส่เสิ่นเทียน

นั่นรวมขึ้นจากปราณหยินหยางกำเนิด ผนึกรวมพลังแห่งเขตแดน น่ากลัวถึงที่สุด

มือใหญ่เชื่อมฟ้ากดลงมา อานุภาพมหาศาลยากจะปัดป้อง พลันทำลายอากาศแหลกเป็นผุยผง

เสิ่นเทียนเพ่งสายตามองเล็กน้อย กำหมัดและชกไปข้างหน้าทันที

แสงดาราไม่มีสิ้นสุดวนเวียนออกมา ทำให้ลำแสงหมัดเสิ่นเทียนปกคลุมโลกหล้า เหมือนดาวตกบรรพกาลทำลายล้างฟ้าดิน!

หมัดเทพฟ้าขุ่นปะทะกับฝ่ามือยักษ์เชื่อมฟ้า ระเบิดอานุภาพเทพไม่มีสิ้นสุด

บึ้ม!

ฟ้าตกดินยุบ กฎเกณฑ์ดับสลายไป

ห้วงอากาศแตกกระจาย ถล่มกลายเป็นซากปรักหักพัง

มือยักษ์เชื่อมฟ้าถูกเสิ่นเทียนทำลายด้วยหมัดเดียว แต่เขาเองก็ถูกกระแทกกลับ ร่างสั่นไหวเล็กน้อย นัยน์ตามีความจริงจังขึ้นเรื่อยๆ

พลังนี้น่ากลัวไปแล้ว เหนือกว่าเตรียมเซียนระดับสูงอีก

สมกับเป็นเขตแดนเทพมรณะ น่ากลัวจริงๆ

หากไม่ใช่เพราะเสิ่นเทียนมีภูมิต้านปราณหยินหยางกำเนิด ทำให้อานุภาพของยอดค่ายกลลดลง พลังนี้ควบคู่กับการกัดกร่อนของปราณหยินหยาง บางทีอาจจะสังหารเทพเจ้าได้จริงๆ!

……

และในตอนนี้เอง พลังงานฟ้าดินหมุนโคจรอีกครั้ง เหนี่ยวนำกฎเกณฑ์มากมายตกลงมา!

กฎเกณฑ์เหมือนพายุฝนโหมกระหน่ำ ชะล้างฟ้าดิน!

พลังแห่งฟ้าดินหมุนม้วนเข้ามา อานุภาพน่ากลัวสุดขีด จะทำลายล้างมิติแห่งนี้

เมื่อเห็นภาพนี้ เสิ่นเทียนพลันโคจรพลังในกาย

เขาเปล่งแสงเทพไม่มีสิ้นสุดทั้งตัว เหนี่ยวนำพลังแห่งดาราต่างแดนตกลงมา

ทันใดนั้น แสงดาราสว่างจ้าพุ่งตกฟ้าเก้าชั้น

ปราณเบิกฟ้ากำเนิดรอบกายถูกเหนี่ยวนำเข้ามา อานุภาพมหาศาลยากจะคาดเดา

เสิ่นเทียนยืนกลางอากาศเหมือนเทพสงครามที่สุดแห่งยุค ชำเลืองตามองโลกหล้า

กระบี่ดาราเบิกฟ้าพลันเข้ามือและแผ่พลังยิ่งใหญ่ไร้พรมแดน

เสิ่นเทียนมีสีหน้าเฉยชา กระตุ้นปราณกระบี่เซียนเหินฟ้าฟันใส่ท้องนภา

บึ้ม!

ฟ้าดินแตกเป็นรอยแยกมหึมา กระแสมิติสีดำลึกล้ำยิ่ง ภาพน่าตกใจยิ่งนัก

กระบี่นี้เหมือนจะตัดท้องนภาเป็นสองส่วน

ทว่าฟ้าดินปรากฏลายมรรคซับซ้อนขึ้น รวมพลังฟ้าดิน ต้านกระบี่นี้ไว้

เมื่อเห็นภาพนี้ เสิ่นเทียนดวงตาลุกวาวยิ่ง

ค่ายกลนี้เคลื่อนพลังฟ้าดินได้ ต่อต้านกับมันเหมือนต่อต้านฟ้าดิน!

เว้นแต่จะใช้พลังทำลายค่ายกลตรงๆ ไม่อย่างนั้นทุกอย่างจะฟื้นคืนกลับมาเรื่อยๆ

…..

ตอนนี้เองปราณหยินหยางกำเนิดไหลมารวมกันภายใต้การขับเคลื่อนของค่ายกลเรื่อยๆ

ฟ้าดินพลันมืดมิดไร้แสงสว่าง มีเพียงลูกกลมพลังงานมหึมายิ่งสองลูกที่ลอยอยู่บนอากาศ

หนึ่งหยินหนึ่งหยาง เหมือนตะวันจันทราใหญ่ตกลงมา อานุภาพทำลายล้าง

“ไม่นึกเลยว่าเขตแดนที่นี่จะน่ากลัวขนาดนี้!”

เสิ่นเทียนมีน้ำเสียงจริงจัง พลังของเขตแดนที่นี่ แม้แต่เซียนแท้ยังหวาดกลัว

แต่เสิ่นเทียนไม่ได้กังวลมากนัก ในมือเขาก็มีไพ่ตายเช่นกัน

และในตอนนี้เอง ตะวันจันทราสองดวงกดลงมาใส่เขา ทำให้ห้วงอากาศรอบตัวพลันสลายเป็นความว่างเปล่า

ดวงตาเสิ่นเทียนเฉียบคมอย่างยิ่ง ภายในกายมีพลังมหาศาลปะทุออกมา

ปราณกำเนิดน่าสะพรึงพุ่งออกมา ปะปนกับสองปราณหยินหยาง อานุภาพยิ่งใหญ่ไม่อาจปัดป้อง

เสิ่นเทียนเปล่งแสงทั้งตัว ทวารทั่วร่างพลันจุดแสงสว่าง อานุภาพเหมือนคลื่นลูกใหญ่จู่โจมเข้าไป

เขากวัดแกว่งกระบี่ดาราเบิกฟ้าเต็มกำลัง กระเพื่อมไปรอบๆ ระเบิดพลังทำลายล้างฟ้าดิน

“เบิกฟ้าผ่าปฐพี”

เสิ่นเทียนพูดอย่างจริงจัง เหมือนเสียงลี้ลับวิถีฟ้า น่าเกรงขามอย่างยิ่ง

ทันใดนั้นฟ้าดินพังทลาย ท้องนภาแตกกระจาย!

พลังงานที่บ้าคลั่งถึงที่สุดพลันปะทุขึ้นฟ้าเก้าชั้น!

แสงกระบี่รวดเร็วและดุดัน แหลมคมอย่างยิ่ง บุกรุดหน้าไปอย่างกล้าหาญ!

การโจมตีนี้ฟันท้องฟ้าขมุกขมัวเป็นสองส่วน

ห้วงอากาศพังทลาย แม้แต่ม่านแสงค่ายกลที่นี่ยังทลายเป็นผุยผง ทั้งเกาะเทพลอยฟ้าสั่นไหวอย่างรุนแรง กำลังรับการโจมตีทำลายล้างที่น่าสะพรึงกลัวยิ่ง

…..

รอบนอก พวกจูเก่อหยวนมีสีหน้าตื่นตกใจ

“เกิดอะไรขึ้น”

พวกเขาหน้าเปลี่ยนสีไปอย่างรุนแรง รู้สึกถึงกลิ่นอายพลังน่ากลัวปะทุออกมา ลบล้างทุกชีวิตได้

“เป็นกลิ่นอายจากกลางเขตแดนเทพมรณะหยินหยาง!”

จูเก่อซือหม่าพูดเสียงสั่น ตัวสั่นไม่หยุด จิตใจตื่นกลัว

กลิ่นอายพลังนี้น่ากลัวยิ่งนัก ทำให้คนตับไตแทบแตก!

ตอนนี้เองพลังงานขมุกขมัวนั้นกระจายออกมา หมุนม้วนไปทางศิษย์ตระกูลขุนนางทั้งสอง

“ระวัง!”

จูเก่อหยวนเบิกตาโตถมึงทึง ปลุกแผ่นค่ายกลยันต์แปดทิศพุ่งเข้าไป

พรวด!

วินาทีต่อมาเขากระอักเลือดสาดกระจาย

จูเก่อหยวนบาดเจ็บสาหัส ถูกกระแทกลอยออกไป

แม้แต่ยอดอาวุธค่ายกลโบราณชิ้นนั้นยังแตกเป็นสองส่วน

“ท่านบรรพบุรุษ!”

ศิษย์ตระกูลขุนนางทั้งสองมีสีหน้าตื่นกลัว นี่มันพลังน่ากลัวอะไรกันแน่

พลังงานที่แผ่กระจายออกไปถึงขั้นทำให้บรรพบุรุษบาดเจ็บสาหัสได้!

น่ากลัวจริงๆ!

…..

และในตอนนี้เอง ตรงหน้าเสิ่นเทียนกลายเป็นซากปรักหักพัง

กฎเกณฑ์ไม่มีสิ้นสุดพังทลาย เขตแดนสลายไป

ที่นี่ถูกเขาแบ่งเป็นสองส่วน ทลายลงทั้งหมด

ในที่สุดค่ายกลหน้าบัววาสนาวัฏจักรก็พังลง เผยออกมาทั้งหมด

มันเปล่งแสงเทพอ่อนๆ พลังชีวิตพุ่งออกมา ยิ่งใหญ่ไร้พรมแดน

เสิ่นเทียนยื่นมือออกมาเก็บโอสถอมตะนี้มาในมือ

ทันใดนั้น พลังมหาศาลหมุนม้วนเข้ามา ทำให้เสิ่นเทียนตัวสั่นสะท้าน

บัววาสนาวัฏจักรต้นนั้นเหมือนถูกพลังในกายเขาดึงดูด กลายเป็นปราณหยินหยางพุ่งเข้าตันเถียน

มันตั้งอยู่กลางตันเถียนแกว่งไกวไม่หยุด ปล่อยปราณเบิกฟ้ากำเนิดไม่มีสิ้นสุดออกมา

พลังงานพวกนี้ไหลผ่านในตันเถียนเสิ่นเทียน เชื่อมต่อกัน สุดท้ายรวมเป็นถาดกลมสองสี

หนึ่งหยินหนึ่งหยาง วนเวียนไม่รู้จบ!

ถาดกลมหยินหยางปล่อยพลังออกมา แผ่พลังงานอันลี้ลับ

นี่เหมือนกับวัฏจักร เต็มไปด้วยกลิ่นอายชีวิตมหาศาล อานุภาพยิ่งใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด

เสิ่นเทียนรู้สึกได้ว่ากายเนื้อกำลังชะล้าง กลายเป็นบริสุทธิ์ยิ่งขึ้น

ไม่ใช่แค่นั้น ภายใต้การเสริมด้วยพลังนี้ ยอดพลังวิเศษรังสรรค์ทุกสรรพสิ่งที่เขาควบคุมยังพัฒนาขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเช่นกัน

พลังนี้พัวพันไปถึงความหมายแท้จริงของชีวิต มีพลังพลิกกลับเป็นตายหยินหยาง

เมื่อคุมพลังนี้ ต่อให้ไม่ใช้บุปผาฟากฝั่งกับสามประกายวารีเทพ เขาก็ฟื้นคืนชีพได้เช่นกัน