บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 6
เสียงของเสิ่นเอ้าฟังแล้วหนุ่มมาก แต่กลับเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความสูงศักดิ์
ในโลกบำเพ็ญเซียน เดิมทีอัจฉริยะก็อยู่เหนือคนทั่วไป
ทว่าสิ่งที่เสิ่นเทียนคาดไม่ถึงคือ ครั้งนี้พี่หกของตนที่สูงศักดิ์สุดแสนจะเท่กลับคุยกันง่ายเช่นนี้
ตามหลักของการปูเนื้อเรื่องนิยาย ในเวลาแบบนี้เสิ่นเอ้าควรจะก้าวออกมาขวางไม่ให้เสิ่นเทียนช่วยคนไม่ใช่หรือ
หลังจากนั้นเสิ่นเทียนก็เปิดศึกต่อสู้กับเสิ่นเอ้าอย่างดุเดือด และช่วยฉินเกาไปด้วยความยากลำบากไม่ใช่หรือ
หรือไม่ก็เหมือนกับในการ์ตูนบางเรื่อง
เสิ่นเทียนโต้เถียงกับเสิ่นเอ้าอย่างชอบธรรม อาศัยฝีปากทำให้เขาเข้าใจว่าการใช้อำนาจรังแกผู้อื่นเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง จนกระทั่งปล่อยคนด้วยความรู้สึกผิด
แต่ทำไมตอนนี้ยังไม่ทันได้พบหน้าเลยด้วยซ้ำ เสิ่นเอ้ากลับยอมเสียแล้ว
นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย!
ฟังจากเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของผู้อื่นในพระราชวัง องค์ชายหกไม่เหมือนเจ้านายที่คุยง่ายเสียเท่าไร
……
“เช่นนี้พี่หก ท่านดูสิ ขันทีน้อยคนนี้ถูกเฆี่ยนตีจนเจ็บสาหัสเช่นนั้น ไม่ใช่ว่าตายแล้วกระมัง!
หรือไม่ก็เอาเช่นนี้ ท่านมอบโอสถเซียนรักษาบาดแผลให้ข้าสักเล็กน้อย!”
เสิ่นเทียนกวาดสายตามองฉินเกาตั้งแต่หัวจรดเท้า อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียวสันหลัง
ดูจากบาดแผลบนร่างกาย อย่างน้อยก็ต้องโดนเฆี่ยนไปแล้วเจ็ดสิบแปดสิบที บางจุดถึงขั้นมองเห็นกระดูกสีขาวโผล่ออกมา แค่เห็นก็รู้สึกปวดแล้ว
นี่มันจะสร้างความเคียดแค้นให้มากเพียงใด!
ขันทีด้านข้างได้ยินเสิ่นเทียนขอโอสถ ก็พูดออกมาโดยไม่รู้ตัว “โอสถเซียนรักษาบาดแผลขององค์ชายหกล้ำค่าอย่างยิ่ง จะนำมาใช้กับบ่าวไพร่ชั้นต่ำได้อย่างไร”
เสิ่นเทียนแสยะปาก ‘เฮ้อ ไม่รู้จักตัวกลัวตาย ข้ากำลังช่วยนายของเจ้าหลีกเลี่ยงภัยพิบัติเข้าใจหรือไม่!
มอบยารักษาบาดแผลเพียงเล็กน้อยเพื่อขจัดกรรม ไม่แน่ต่อไปเขาอาจจะแค่เฆี่ยนตีเจ้าแปดสิบทีร้อยทีเพื่อระบายความแค้น
ถ้าหากไม่ยอมมอบให้ ในอนาคตเจ้าหมอนี่พลิกชะตากลายเป็นเทพ จะบดขยี้แม้กระทั่งเถ้ากระดูกของเจ้า!’
องค์ชายหกที่อยู่ในส่วนลึกของตำหนัก ก็ดูเหมือนคาดไม่ถึงว่าเสิ่นเทียนจะหน้าด้านเอ่ยปากขอโอสถเซียนรักษาบาดแผล
เขาเงียบไปสักพักจึงกล่าวว่า “ช่างเถอะ!”
มีขวดหยกพุ่งออกมาจากส่วนลึกของตำหนัก ส่งไปถึงมือของเสิ่นเทียน
ขวดหยกใบนี้ทำมาจากหยกเหมันต์คุณภาพสูง ผิวเนียนเรียบเกลี้ยงเกลา มีลูกกลอนสีแดงถูกใส่ไว้ด้านในสิบกว่าเม็ด
มีกลิ่นหอมของสมุนไพรจางๆ ที่ทำให้รู้สึกสดชื่นลอยออกมาตั้งแต่ยังไม่ทันได้เปิดขวด
เห็นได้ชัดว่านี่เป็นโอสถคุณภาพดีเยี่ยม!
“นี่คือลูกกลอนย้อนวสันต์ เป็นโอสถวิญญาณรักษาบาดแผล เอาไปเถอะ! เสี่ยวหลี่จื่อ ส่งแขก!”
……
เสี่ยวหลี่จื่อที่อยู่ข้างๆ เบิกตากว้าง บนใบหน้าเต็มความรู้สึกยากจะบรรยาย
ผู้อื่นอาจไม่เข้าใจว่าลูกกลอนวสันต์มีค่าเพียงใด แต่เขาเข้าใจดี
ลูกกลอนวสันต์รวบรวมวัตถุดิบสมุนไพรล้ำค่าเช่นเห็ดหลินจือ โสมร้อยปีในป่าลึกและอื่นๆ ผ่านการหลอมด้วยอัคคีวิญญาณขององค์ชายหกอีกสี่สิบเก้าวันจึงสำเร็จ
คนธรรมดาแม้ได้รับบาดเจ็บสาหัส ใช้เพียงหนึ่งเม็ดก็จะหายเป็นปกติในเวลาเพียงครู่เดียว
ในโลกมนุษย์ แม้ใช้ทองคำพันตำลึงก็หาซื้อได้ยาก
แต่ปรากฏว่าพอองค์ชายสิบสามเอ่ยปาก องค์ชายหกกลับมอบให้ทั้งขวดทันที
ความสัมพันธ์ระหว่างองค์ชายทั้งสองดีเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไร
เสี่ยวหลี่จื่อส่งพวกเสิ่นเทียนจากไปด้วยความสงสัย จากนั้นก็เดินกลับมาที่ตำหนัก
ประตูใหญ่ของตำหนักปิดสนิท เสี่ยวหลี่จื่อยืนอยู่ตรงประตู สีหน้าดูสับสน
ผ่านไปครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็ทนไม่ไหว “องค์ชาย บ่าวมีข้อสงสัย ไม่ทราบว่าควรถามหรือไม่”
ภายในตำหนัก เสียงที่เรียบเฉยของเสิ่นเอ้าดังขึ้นอีกครั้ง “ถามมา!”
เสี่ยวหลี่จื่อกล่าว “บ่าวฉินเกาผู้นั้นทำผิดโทษประหาร องค์ชายยอมปล่อยเขาไปง่ายๆ เช่นนี้ และยังมอบโอสถวิญญาณให้รักษา บ่าวไม่เข้าใจ”
เสิ่นเอ้ากล่าวด้วยความนิ่งสงบ “บนเส้นทางการบำเพ็ญเซียน ทุกคนล้วนแต่มีโชควาสนาของตนเองอยู่ ทั้งลึกลับและลึกซึ้ง
ข้ากำลังจะเข้าสู่ระดับสร้างฐาน เมื่อสำเร็จก็สามารถฝากตัวเข้าสู่แดนเทวาดาวประกายพรึกได้ ตั้งแต่นั้นเส้นทางเซียนของข้าก็จะไร้ขอบเขต
ชะตาชีวิตของน้องสิบสามพิเศษยิ่ง ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ ไม่เหมาะที่จะขัดแย้งกับเขา”
พูดง่ายๆ คือ…เสิ่นเทียนดวงซวยมากเกินไป
เสิ่นเอ้ากำลังอยู่ในช่วงสำคัญของการทะลวงระดับ กลัวว่าเข้าใกล้มากเกินไปจะติดเชื้อจนธาตุไฟเข้าแทรกเหมือนกับอีกฝ่าย
เสี่ยวหลี่จื่อกล่าวถามต่อ “แต่หากเรื่องแพร่งพรายออกไป บ่าวเกรงว่าจะทำให้ความน่าเกรงขามของฝ่าบาทถูกบั่นทอน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน