บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 95

บทที่ 95 ศิษย์น้อง
ไม่อย่างนั้นก็ชื่อตำหนักสวรรค์แล้วกัน!

เสิ่นเทียนร่างซวนเซเกือบจะตกจากหัวเรือ มองไม่ออกเลยว่าสยงเหมิ่งเจ้าสมองหยาบกร้านจะพูดอะไรเช่นนี้ออกมาได้จริงๆ!

แค่กลุ่มพวกเจ้าแมวใหญ่แมวน้อยสองสามคนที่ไม่มีอะไรเลยก็กล้าตั้งชื่ออย่าง ‘ตำหนักสวรรค์’ หรือ

ไม่กลัวไปชนกับขุมอำนาจเหนือชั้นสูงสุดสักที่ จากนั้นดวงชะตาพลิกผันร่วงลงมาจากฟ้า พบเจอแต่เรื่องอัปมงคลหรือ

เดิมทีเสิ่นเทียนคิดว่าลัทธิปรมาจารย์เซียนก็เกินจริงไปมากแล้ว สร้างความแค้นที่ไม่จำเป็นให้เขาได้ง่ายแล้ว

ตอนนี้เอาล่ะ ไม่เรียกลัทธิปรมาจารย์เซียนแล้ว แต่เติมเงินแบบไม่มีขีดจำกัดอัปเกรดเป็นตำหนักสวรรค์

มีแฟนคลับอย่างพวกเจ้า ข้าคงไม่ต้องกังวลแล้วว่าจะไม่เป็นศัตรูกับทั้งโลก!

ยังมาจะมาตำหนักสวรรค์ สู้เรียกว่า ‘สวรรค์ประณาม’ ดีกว่า

เสิ่นเทียนพูดด้วยอาการเหงื่อตก “ไม่เหมาะๆ มันเกินจริงไป”

จางอวิ๋นซีเอ่ยเช่นกัน “ตั้งว่าตำหนักสวรรค์ไม่ได้ ได้ยินมาว่าในบันทึกโบราณมีคำว่าตำหนักสวรรค์มาตั้งแต่โบราณแล้ว แม้มรดกนั้นจะหายไปนานแล้วก็ตาม แต่ตอนนี้แดนศักดิ์สิทธิ์กับแดนเทวาส่วนใหญ่มีส่วนเกี่ยวข้องกับมันซับซ้อนซ่อนเงื่อนมาก”

เสิ่นเทียนอึ้งไปเล็กน้อย เมื่อก่อนโลกนี้มีตำหนักสวรรค์โบราณที่ว่านั่นอยู่พอดีเลยหรือ

ในนั้นจะมีจักรพรรดิสวรรค์หรือไม่ ใช่แบบท่านนั้นที่กินได้ทุกอย่างที่ไม่ใช่มนุษย์รึเปล่า

……

เจินจื้อเจี่ยเอ่ยเช่นกัน “ตำหนักสวรรค์ไม่ได้ สู้เปลี่ยนชื่อปรมาจารย์เซียนเป็นปรมาจารย์สวรรค์ดีกว่า เรียกว่ากลุ่มปรมาจารย์สวรรค์แล้วกัน!”

หลิวไท่อี่เบะปาก “ปรมาจารย์สวรรค์ใช้เรียกท่านเซียนยังพอเหมาะสม แต่ใช้เรียกชื่อกลุ่มไม่ค่อยเพราะนัก ข้าว่านะ เพราะท่านเซียนเอาใจใส่ดูแล เราถึงได้โชควาสนาปรับแก้ดวงชะตา สู้เรียกกลุ่มชะตาสวรรค์ดีหรือไม่

กลุ่มชะตาสวรรค์มีปรมาจารย์สวรรค์เป็นผู้นำ ถ้าได้รับการดูแลจากท่านปรมาจารย์สวรรค์ก็จะพลิกฟ้าแก้ดวงชะตาได้รับมหาโชคสูงสุด”

พูดจบ หลิวไท่อี่มองเถ้าแก่ซ่งด้วยความลำพองใจ “ไม่ทราบว่าเถ้าแก่ซ่งคิดเห็นอย่างไร”

เมื่อสัมผัสได้ถึงความยั่วยุรุนแรงในแววตาหลิวไท่อี่แล้ว เถ้าแก่ซ่งจะทนไหวหรือ

เหอะๆ หากวันนี้ไม่ประจบท่านเซียนอย่างสวยงามสักครั้ง พวกเจ้าคงไม่รู้แน่ชัดว่าใครกันแน่คือผู้อาวุโสใหญ่!

เถ้าแก่ซ่งไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนเอ่ยขึ้น “ท่านปรมาจารย์สวรรค์มีนามจริงว่าเสิ่นเทียน ข้ามองว่าชื่อนี้เป็นชื่อดี ทั้งยังพ้องเสียงกับคำว่าเทพสวรรค์ มีเกียรติสูงสุด!

สู้ตั้งกลุ่มเราว่ากลุ่มเทพสวรรค์ดีหรือไม่ ท่านปรมาจารย์สวรรค์ดูแล เทพเจ้าปกปัก สูงศักดิ์จนมิอาจกล่าว!”

เสิ่นเทียนมุมปากกระตุกรัวๆ ยังมากลุ่มเทพสวรรค์อีก เถ้าแก่ซ่งเจ้าเองก็ทะลุมิติมาเหมือนกันสินะ!

กลุ่มเทพสวรรค์นี่ เหตุใดเจ้าไม่เสนอชื่อทีมอเวนเจอร์ไปเลยล่ะ!

ทำไม ข้าสวมชุดเกราะแรดดำถือค้อนม่วงทองแล้ว จะให้คอสเป็นเทพเจ้าสายฟ้าธอร์รึ

พวกเจ้าแต่ละคนมีวงรัศมีสีเขียว ส่องแสงสีเขียวทั้งตัวแล้ว คอสเป็นเดอะฮัคเรอะ!

แล้วกลุ่มเทพสวรรค์นี่โอ้อวดเช่นนี้ ไม่กลัวบนฟ้ามีเทพสวรรค์ลงมายังโลกมนุษย์จริงๆ ใช้นิ้วเดียวบดเจ้าตายรึ

…….

เสิ่นเทียนพูดแขวะในใจอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะกล่าวด้วยความจนปัญญา “เรียกกลุ่มสวรรค์พิทักษ์แล้วกัน!”

หวังว่าจะได้เป็นสีเขียวในเร็ววัน อย่างดีที่สุดก็จากสีเขียวเป็นสีแดง จะได้รับการดูแลจากพระเจ้า

ถ้าไม่อย่างนั้นนั่งตำแหน่งบุตรศักดิ์สิทธิ์ ข้างกายยังมีกลุ่มคนโง่มาประจบเลียแข้งเลียขาข้าอย่างบ้าคลั่งเช่นนี้ ขืนศิษย์สายตรงแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์คนอื่นๆ เห็นเข้า จะไม่ริษยาจนตาม่วงหรือ

ถ้าเกิดครั้งใดออกไปฝึกฝนเจออันตราย พวกเขาเอาข้าไปเซ่นไหว้สวรรค์ล่ะจะทำอย่างไร!

อยู่เงียบๆ หน่อย อยู่เงียบๆ หน่อย ชื่อกลุ่มก็ต้องเรียบๆ เช่นกัน!

เสิ่นเทียนเพิ่งพูดจบก็ได้ยินเสียงชม “ชื่อดีมาก!”

เสิ่นเทียนหันไปมองพบว่าเป็นเถ้าแก่ซ่ง “ท่านปรมาจารย์สวรรค์ ข้าเข้าใจแล้ว!”

เถ้าแก่ซ่งตื่นเต้นจนหน้าแดง “กลุ่มสวรรค์พิทักษ์นี่ก็คือกลุ่มที่สวรรค์เอาใจใส่ดูแล ได้ท่านปรมาจารย์สวรรค์ดูแลก็เหมือนได้สวรรค์ดูแล หรือว่าท่านจะมองตัวเองเป็นสวรรค์กัน สุดยอด สุดยอดไปเลย!”

เสิ่นเทียนกำหมัดแน่นทีละนิด สารภาพตามตรงตอนนี้เขาแปลกใจว่าเหตุใดพระเจ้าถึงไม่ส่งสายฟ้าลงมาผ่าเจ้าพวกนี้ให้ตายไปเลย

พวกเจ้าแต่ละคนมันไม่ใช่คน แต่เป็นสายล่อฟ้าตั้งตระหง่านอยู่รอบตัวข้า!

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน