บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 127 ลู่จิ้นยวนเกิดอุบัติเหตุ

หลังจากเวินหนิงพักผ่อนไปสองวัน รอข่าวของยวี๋เฟยหมิงไปด้วย ก็คิดที่จะออกไปหางานด้วย

ถึงแม้ ตอนนี้เธอยังมีเงินเก็บอยู่ พอใช้ในระยะยาวแล้ว แต่ว่า พอนึกถึงถ้าเด็กคนนี้คลอดออกมาก็ต้องมีค่าใช้จ่ายเยอะแยะ เธอก็เลยรู้สึกว่าตัวเองควรจะออกไปทำงาน

ถ้าไม่งั้น สักวันก็คงจะอดตายแน่นอน

แต่ว่า ไม่คิดว่าการหางานทำจะยากลำบากสำหรับเธอไม่น้อย หลายบริษัทเห็นในประวัติเธอว่าแค่จบมัธยม ก็ไม่เอาเธอ หรืออาจจะมีงานบางอย่างที่ให้ลองทำก่อน แต่พอรู้ว่าท้องก็ปฏิเสธทันที

หลังจากที่สัมภาษณ์ล้มเหลว เวินหนิงก็เดินออกมาอย่างอ่อนล้า เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงคำพูดวันนั้นของลู่จิ้นยวน เขาบอกว่าถ้าเธอไปจากเขา เธอจะมีชีวิตได้ดีแค่ไหน?

ตอนนั้นเวินหนิงก็ยังรู้สึกไม่ยอม แต่ตอนนี้ เธอเข้าใจแล้ว ตัวเองอยู่ในสังคมนี้ยังอ่อนเกินไป แค่อดีตบางอย่างก็ทำให้เธอเงยหน้าไม่ขึ้นแล้ว

เวินหนิงคิดถึงเรื่องแต่ก่อน ก็เดินไปที่ป้ายรถเมล์อย่างเฉยชา ทันใดนั้น ก็มีรถคันสีแดงแล่นมาจอดไม่ห่างจากตัวเธอมาก

เวินหนิงตกใจแล้วรีบถอยหลังไปสองเก้า กำลังจะด่าคนขับรถ หน้าต่างรถก็ลดลงมา ใบหน้าที่สวยงามกับรอยยิ้มที่ได้ใจของเวินหลานก็เผยออกมา

กี่วันนี้ เดิมทีที่ยวี๋เฟยหมิงไม่สนใจเธอ ก็เริ่มใจอ่อนกับเธอ เวินหลานก็คว้าโอกาสครั้งนี้ไว้ ตีสนิทกับเขา

ขอแค่ยวี๋เฟยหมิงกลับมาเป็นเหมือนเดิมกับเธอ ถ้ามีอำนาจของตระกูลยวี๋ สักวันเธอก็จะกลับมาโด่งดังได้เหมือนเดิม

"เวินหลาน เธอ……"

เวินหนิงไม่คิดเลยว่าเวินหลานจะปัญญาอ่อนขนาดนี้ เธอแค่จะหางานทำเพื่อปากท้อง เธอยังจะตามมาหลอกหลอนก่อกวนชีวิตตัวเองอีก

ผู้ช่วยก็ขึ้นรถไป "เวินหนิง คนที่ต่ำต้อยอย่างแกก็ควรจะอยู่สังคมชั้นต่ำ ใครให้แต่ก่อนแกอยากจะมาเหยียบบนหัวฉัน ตอนนี้ฉันจะให้แกเข้าใจ

เมื่อเวินหลานพูดจบก็ขึ้นรถ แล้วรถก็แล่นออกไปอย่างรวดเร็ว

เวินหนิงมองเธอจากไปไกล ถ้าตอนนี้เธอไม่ใช่คนท้องแล้วห้ามอารมณ์ขึ้น ห้ามทำอะไรที่อันตราย ตอนนี้ก็คงจะถอดรองเท้าโยนไปแล้ว

ทำไมบนโลกนี้ที่ถึงมีผู้หญิงที่ทั้งหน้าด้านแล้วอำมหิตอย่างเวินหลาน เธอรู้สึกเอือมระอามาก

เวินหนิงโทรไปหายวี๋เฟยหมิงแล้วถามสถานการณ์ของเขา สุดท้ายก็รู้ว่า เพื่อที่จะหลอกให้เวินหลานกับเวินฉีโม่พูดออกมา ตอนนี้เขาก็เริ่มหลอกล่อเวินหลานแล้ว

พอนึกถึงที่นี่ เวินหนิงก็ไม่ได้รู้สึกโกรธกับการกระทำเมื่อกี้มากนัก ยังไง สิ่งที่เธอคิดตอนนี้ก็เป็นแค่การหลอกลวง ยวี๋เฟยหมิงไม่มีทางช่วยเธอแน่นอน

พอถึงเวลา เธอจะหาหลักฐานได้ แล้วหลุดพ้นจากการควบคุมของตระกูลเวิน เธอก็อยากเห็นเวินหลานเหมือนกันว่าจะแสดงสีหน้ายังไง

พอคิดไป ในใจเวินหนิงก็รู้สึกสงบลง หางานทั้งวันแล้วก็รู้สึกเหนื่อย นั่งอยู่บนรถเมย์กำลังจะกลับบ้าน มองวิวนอกหน้าต่างรถไป คำพูดที่ได้ยินเมื่อกี้ก็ผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง