บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 19 สารเลว

ทางเดินข้างนอกก็มีเสียงฝีเท้า เวินหนิงกำลังจะตะโกนเรียกก็โดนผู้ชายคนนั้นปิดปากไว้ "เด็กดีไม่ต้องกลัว วันนี้ผมจะยังไม่กินเธอหรอก เช็คที่ผมเคยให้ไปตอนนี้ผมเปลี่ยนเป็นการ์ดแล้ว เธอเอาการ์ดนี้ไปซื้อชุดที่สวยๆแล้วก็เซ็กซี่ ถ้าถึงเวลาหนึ่งเดือนเมื่อไหร่ผมจะมาหาเอง

บัตรเครดิตใบหนึ่งยัดเข้ามาในมือเธอ ผู้ชายอย่างยิ้มมีเลศนัยแล้วลุกขึ้นพร้อมก้มมองไปที่เธอ "ถ้าเธอกล้าไม่ฟังคำพูดของผม ผมก็จะให้ลู่จิ้นยวนตายไปข้างกายเธออย่างเงียบๆ ดูว่าถึงเวลาตระกูลลู่จะฆ่าเธอหรือเปล่า"

เวินหนิงกำบัตรเครดิตในมือไว้แน่น จนมุมบัตรเครดิตทะลุเข้าไปในเนื้อแล้วรู้สึกเจ็บ พร้อมแฝงด้วยความดิ้นรนแล้วความหมดหวังในใจด้วย

สุดท้ายเธอก็จำใจหลับตาลงแล้วพยักหน้า "ฉันรู้แล้ว"

ผู้ชายคนนั้นก็จากไปอย่างพอใจ ผ่านไปไม่นานลู่จิ้นยวนก็กลับมา เวินหนิงมองเขาถอดเสื้อแล้วนอนลงบนเตียงแล้วเอ่ยถามเสียงเบา "ลู่จิ้นยวน ตอนที่คุณสลบอยู่รู้สึกตัวหรือเปล่า? การได้ยินเสียงอะไรพวกนี้ปกติไหม?"

ลู่จิ้นยวนมองไปที่เธออย่างเยือกเย็น "ทำไม กลัวว่าผมจะได้ยินคุณทำอะไรกับผู้ชายคนนั้นหรอ?"

"เปล่า……ฉัน……"

เธอกลัวว่าเขาจะได้ยินคำพูดที่เธอระบายในค่ำคืนอันหมดหวังนั่น

ผู้ชายลุกขึ้นแล้วเดินมาข้างกายเธอ จากนั้นก็นั่งลงมาจับแก้มเธอไว้ "เวินหนิง จำไว้ว่าคุณคือใคร จะทำอะไรก็ระวังหน่อย ถึงแม้ผมจะไม่ได้สนใจอะไรคุณ แต่ผมก็ไม่ยอมให้ภรรยาของตัวเองไปทำเรื่องสกปรกกับผู้ชายคนอื่น!"

ความเยือกเย็นของลู่จิ้นยวนแล้วท่าทางที่เอ่ยอย่างหนักแน่นของเขาต่างกับความเจ้าเล่ห์ของผู้ชายคนนั้นอย่างสิ้นเชิง

แต่ทั้งสองคนก็ทำให้รู้สึกกลัวจนเวินหนิงเสียวสันหลัง

เธอพยักหน้า "ฉัน ฉันไม่ทำหรอก……"