บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 20 ทำไมแกยังไม่ตาย!

ตอนนี้เห็นเวินหนิงมีชีวิตดีแบบนี้ ในใจเธอก็รู้สึกหงุดหงิดแล้วทรมานใจมาก

"ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?" หลินลี่ลี่คิดว่าเวินหนิงยังอยู่ในคุกพร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง

"เธออยู่ที่นี่ได้ทำไมฉันจะอยู่ไม่ได้?" เวินหนิงตอบกลับไปอย่างไม่เกรงใจ

คนอย่างหลินลี่ลี่ก็มาได้ ทำไมเธอจะมาไม่ได้?

"แกยังคิดว่าแกยังเป็นคุณหนูตระกูลเวินอยู่หรอ?" หลินลี่ลี่หงุดหงิด เธอไม่ชอบท่าทางที่ดูกร่างงของเวินหนิง ก็แค่นักโทษ มีสิทธิ์อะไรมาพูดกับเธอแบบนี้

"จะใช่หรือไม่ใช่แล้วยังไง ฉันมาซื้อของมีปัญญาซื้อก็พอยังจะดูฐานะอีกเหรอ?"

เวินหนิงหันไปมองพนักงาน "ขอโทษนะคะ กระโปรงตัวนี้ฉันเป็นคนเห็นก่อน รบกวนคุณให้พวกเขาคืนให้ฉันด้วยค่ะ"

ทีแรกเวินหนิงไม่อยากจะแย่งกับคนอื่น ก็แค่กระโปรงตัวเดียว แต่พอเห็นท่าทางหลินลี่ลี่ที่เอาแต่ใจ ก็ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ยอมเด็ดขาด

"มีปัญญาซื้อหรอ?" หลิวลี่ลี่เอ่ยเสียดสี จ้าวหย่าหลินก็อดไม่ได้แล้วยิ้มอ่อนแกล้งทำตัวเป็นผู้ดี "พูดอะไรน่ะ หนิงหนิงเธอเพิ่งออกจากคุกจะมีเงินมาซื้อเสื้อผ้าที่แพงขนาดนี้ได้ยังไง?"

ครั้งก่อนที่เวินฉีโม่ให้เช็คกับเวินหนิง ก็ฉีกทิ้งไปแล้ว ถ้าเวินหนิงอยากจะมาอวดตอนนี้ เธอก็ไม่รู้สึกอะไรที่จะทำให้เธอขายหน้าแล้วให้รู้ถึงฐานะของตัวเองด้วย

พนักงานทีแรกยังลังเลเพราะว่าเวินหนิงนิ่งเฉยเกินไป เธอก็ไม่กล้าทำอะไรขัดใจ แต่ว่าพอได้ยินจ้าวหย่าหลินพูดว่าเธอเคยเข้าคุก สีหน้าท่าทางก็เปลี่ยนไปทันที

"ขอโทษนะคะคุณผู้หญิง ฉันเห็นว่าคุณผู้หญิงสองท่านนี้หยิบก่อน คุณไปดูร้านอื่นไหมคะ?"

ผู้หญิงที่เคยเข้าคุกก็คงไม่มีปัญญาซื้อหรอก เพราะฉะนั้นพนักงานก็ตัดปัญหาแล้วจะไล่เวินหนิงออกไป