บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 202 ตระกูลเวินโชคร้ายแล้ว

ก็ขนลุก เทปที่ปิดปากก็ถูกดึงออก “คุณลู่ ฉัน……ฉันไม่ได้ทำอะไรให้คุณโกรธ

เวินฉีโม่บังคับให้ตัวเองสงบขึ้นมา พูดขึ้นทีละคำ แต่ลู่จิ้นยวนกลับยิ้มเยาะ เดินไปดึงผมของเขา ให้เขาเงยหน้ามองตาตัวเอง

เวินฉีโม่ ตอนแรกคนที่ชนคนคือเวินหลาน เธอควรเข้าคุกเพื่อรับโทษทางกฎหมาย แต่คุณกลับใช้กลยุทธ์เสียสละส่วนน้อยเพื่อส่วนมาก ส่งเวินหนิงเข้าไป ปล่อยให้ฆาตกรตัวจริงลอยนวล

พอนึกถึงเวินหนิงต้องทนทุกข์ทรมานในคุก และเขาสืบแล้วพบว่า เวินหนิงไม่เพียงแต่ไม่ได้รับการช่วยเหลือ แต่ยังซื้อตัวนักโทษมาทรมานเวินหนิงเวลาพวกเธอไม่มีอะไรทำ

วิธีการเลวร้ายเช่นนี้ แม้ว่าจะเป็นเขา ก็รู้สึกว่าน่าเหลือเชื่อ

“เวินหนิงพูดไร้สาระ! ตอนแรกเธอชนคนแล้วหนี หลักฐานก็มีอยู่ไม่ใช่เหรอ เธอยอมรับเอง คุณลู่ คุณอย่าหลงกลคำพูดของเธอ!”

ลู่จิ้นยวนมองเขาอย่างเย็นชา เปิดโทรศัพท์ เปิดเสียงบันทึกที่ยวี๋เฟยหมิงบันทึกไว้

ตอนนั้น เพื่อเอาอกเอาใจยวี๋เฟยหมิง ให้การงานเวินหลานกลับมาอีกครั้ง เวินฉีโม่พูดออกมาทั้งหมดตอนกินข้าวกับเขา และทั้งหมดก็ถูกบันทึกไว้

“แก……ทำไมแก……” ได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าเวินฉีโม่ก็ซีดเซียว “นี่มันตัดต่อทั้งหมด!”

ลู่จิ้นยวนเหลือทนอย่างสิ้นเชิง ต่อยท้องเขาอย่างแรง “แกคิดว่าฉันโง่เหรอ ฟังไม่ออกเหรอว่ามันโดนตัดต่อหรือเปล่า? ”

สำหรับเวินฉีโม่ เขารู้สึกขยะแขยงสุดขีด ไอ้ขยะไร้ค่า ไม่เหมาะจะเป็นพ่อของเวินหนิงเลย

“ครั้งนี้แกมา ฉันต้องการคิดบัญชีกับแก แกหลอกฉัน ใส่ร้ายเวินหนิงก่อน หาคนมาทรมานอดีตภรรยา หลังจากเหตุการณ์โดนเปิดโปง บัญชีนี้ฉันจัดการแกเป็นอย่างดี”

พูดจบ ลู่จิ้นยวนก็โทรหาบริษัทภายในประเทศ “จัดการธุระเสร็จหรือยัง? ”

ขณะที่เวินฉีโม่ออกเดินทาง ก็ประกาศสิ่งที่เขาทำหมดแล้ว ตอนนี้ทำให้เกิดโกลาหลในประเทศ

ปกติตระกูลเวินชอบทำการกุศลเพื่อรักษาภาพลักษณ์ของคนดี พอเรื่องนี้ประกาศออกไป ก็ดึงดูดความสนใจของประชาชนทันที หุ้นของบริษัทตระกูลเวินดิ่งฮวบลงภายในหนึ่งวัน เวินหลานที่กำลังถ่ายทำก็ได้รับผลกระทบไปด้วย ตอนนี้ไม่กล้าออกไปไหน

“ราคาหุ้นของตระกูลเวินเกือบตกลงไปในจุดที่ต่ำสุดแล้ว”

เวินฉีโม่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ในโทรศัพท์ ก็เบิกตากว้าง มองลู่จิ้นยวนอย่างเหลือเชื่อ

เขาออกมาแค่วันเดียว ตระกูลเวินกลายเป็นแบบนี้จริงๆ เหรอ?

ความปากแข็งเมื่อครู่นี้ก็หายไปทันที เวินฉีโม่คลานโดยไม่สนใจภาพลักษณ์สักนิด จับกางเกงลู่จิ้นยวนเอาไว้ “คุณลู่ คุณอย่าทำแบบนี้……ฉัน ยังไงฉันก็เป็นพ่อเวินหนิง คุณห้ามทำลายบ้านที่เติบโตมาตั้งแต่เด็ก!”