บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 254 ฆ่าตัวประกัน

ในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ต่างๆลอยเข้ามา

ตอนนั้นเวินหนิงบอกกับเขาว่า ผู้หญิงที่เขาใช้ระบายอารมณ์ในโรงแรมคืนนั้นคือเธอ แล้วตอนที่อยู่ต่างประเทศ เธอเคยดึงผมของเขาไป จากนั้นก็เอาเอกสารอะไรบางอย่างมาให้ตัวเองดู แต่เขากลับไม่ทันได้ดูเอกสารฉบับนั้น

หรือว่า……

ของวันนั้นที่เวินหนิงจะให้เขาดู ก็เป็นผลตรวจดีเอ็นเอลูกในท้องของเธอ……

อยู่ดีๆลู่จิ้นยวนก็รู้สึกปวดหัวมาก เหมือนหัวจะระเบิด ทันใดนั้น ทุกอย่างในสมองก็ว่างเปล่าทันที

เขาทำอะไรลงไปบ้าง?

ทำไมถึงไม่เชื่อว่าเด็กในท้องเวินหนิงเป็นของเขา เอาแต่สงสัย เอาแต่ทำร้ายเธอ

ลู่จิ้นยวนกำหมัดชกไปบนโต๊ะ เขาลงแรงหนักมาก จนทำให้นิ้วมือเลือดซึมออกมา แล้วไหลลงบนโต๊ะหินอ่อนสีขาว แต่ดูเหมือนว่าเขาไม่รู้สึกเลย แล้วเอาแต่ชกแบบนั้น……

ตอนนั้น เวินหนิงต้องใช้อารมณ์ความรู้สึกแบบไหนที่ต้องเห็นเขาเดินเข้าไปในโรงแรมกับผู้หญิงคนนั้น?

เธอคงเกลียดเขามากเลยใช่ไหม?

เขายังรู้สึกว่าตัวเองดีกับเธอมากแล้ว ทำเพื่อเธอมากแล้ว แต่สุดท้าย คนที่ทำร้ายใจเวินหนิงมากที่สุดก็เป็นของเขา!

"จิ้นยวน แกใจเย็นหน่อย"

เย่หวานจิ้งไม่คิดเลยว่าลู่จิ้นยวนจะแสดงปฏิกิริยาแบบนี้ จากนั้น ท่านก็นึกอะไรได้ หรือว่า ตั้งแต่ต้นลู่จิ้นยวนไม่รู้ว่านั่นเป็นลูกของเขา?

เขาคิดมาโดยตลอดว่าเด็กคนนั้นเป็นของผู้ชายคนอื่น แต่ก็ยังยอมรับผู้หญิงคนนั้น?

พอนึกถึงที่นี่ เย่หวานจิ้งก็เริ่มรู้สึกกลัว ยังโชคดีที่ท่านจับตัวเวินหนิงไว้ ไม่งั้นต้องมีปัญหาตามมาแน่นอน!

"เธออยู่ไหน? ผมจะไปหาเธอ!"

ลู่จิ้นยวนดึงสติกลับมา ตอนนี้เขาไม่สนงานหมั้นอะไรแล้ว ไม่สนเรื่องอะไรทั้งนั้น เขาแค่อยากเจอเวินหนิง อยากจะเห็นกับตาตัวเองว่าเธอไม่เป็นอะไร แล้วชดใช้ความผิดที่เขาเคยทำไว้กับเธอ

ถ้ามีโอกาสได้เจอเธออีก เขาจะขอโทษ แล้วพูดทุกอย่างให้เคลียร์ ถึงแม้เวินหนิงจะไม่ให้อภัยเขา เขาก็จะไม่ปล่อยมืออีก

"จิ้นยวน แกทำให้ฉันผิดหวังมาก"

เมื่อได้ยินลู่จิ้นยวนพูดว่าจะไปหาเวินหนิง ในสายตาเย่หวานจิ้งก็รู้สึกเสียใจ นี่เป็นลูกชายที่ท่านภูมิใจมากที่สุด ชีวิตหลังแต่งงานของท่านไม่ราบรื่นมาก เพราะฉะนั้นก็เลยทุ่มแรงกายแรงใจทุกอย่างบนตัวลู่จิ้นยวน

พอถึงตอนนี้ เขากลับหลงผู้หญิงคนนั้นหัวปักหัวปำ นี่ก็เลยทำให้ท่านยอมรับไม่ได้

"คนเยอะขนาดนี้กำลังรอแกอยู่ ทุกคนกำลังตั้งตารอดูงานหมั้นที่อลังการที่สุด แกไปตอนนี้ อยากจะทำให้ตระกูลลู่ตกเป็นขี้ปากของคนอื่นหรอ?"

"หรือว่า มีแค่ภาพลักษณ์ของตระกูลลู่เท่านั้นที่เป็นสิ่งที่สำคัญ? คุณแม่ ทำไมคุณแม่ต้องทำแบบนี้ด้วย? ผมจะไป……"

นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่จิ้นยวนสะบัดมือเย่หวานจิ้งออก