บ่วงแค้นแสนรัก บทที่55สุดท้ายแล้วก็ยังเป็นเขา

“ คนนั้นเป็นใครเหรอ” หลังจากเดินตามหลังของลู่จิ้นยวนเข้าไปในห้องทำงานแล้ว ไป๋ซินอวี๋ก็เหลือบไปมองเวินหนิงที่อยู่ข้างนอก

เป็นเด็กหน้าใหม่ ด้วยนิสัยใจคอของลู่จิ้นยวนแล้ว เพื่อหลีกเลี่ยงป้องกันไม่ให้มีปัญหาที่ไม่จำเป็นตามมา เขาจึงไม่ค่อยปล่อยให้ผู้หญิงเข้ามาทำงานอย่างใกล้ชิดแบบนี้

"... พนักงานบริษัท " ลู่จิ้นยวนลังเลอยู่ครู่หนึ่งแบบไม่ให้มีพิรุธ แล้วค่อยตอบอย่างเฉยชา

แต่สายตาของไป๋ซินอวี๋นั้นเฉียบคมเป็นพิเศษ เขาย่อมไม่พลาดความผิดปกติชั่วขณะของเขา“ โอ้ไม่นะ เป็นไปได้ไง นายมีเรื่องอะไรปิดบังอยู่”

ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับลู่จิ้นยวนนั้น เป็นพี่น้องที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ไป๋ซินอวี๋รู้ใจเขาดีมากกว่าใคร ๆ

ขนาดลู่จิ้นยวนก็ยังสับสนเหมือนกันว่า เป็นแค่พนักงานธรรมดาๆที่ไม่มีสำคัญอะไรจริงๆเหรอ

"อย่าถามในเรื่องที่ไม่ควรถาม" ลู่จิ้นยวนขมวดคิ้ว ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าการพูดคุยกับคนที่คุ้นเคยจนเกินไปก็เป็นเรื่องน่าลำบากเช่นกัน

"ดังนั้น ฝั่งเยียนหราน นายจะไม่ไปเหรอ" ไป๋ซินอวี๋รู้สึกเสียดายเล็กน้อย

แต่ก่อนนั้นในกลุ่มของพวกเขาลู่จิ้นยวนกับมู่เยียนหรานเปรียบเหมือนปิ่นทองใบหยก เป็นคู่รักที่ทุกคนต้องอิจฉา มีคำพูดหนึ่งที่คนเขาพูดกันอย่างไงนะ ตอนเห็นพวกเขาแล้ว ก็จะรู้สึกเหมือนเห็นความรักในอุดมคติของทุกๆคน

เมื่อต้องมาดูเพื่อนตั้งแต่ๆเด็กต้องเลิกกันแบบนี้ ไป๋ซินอวี๋รู้สึกผิดหวังเสียใจและเสียดายไม่น้อย

ลู่จิ้นยวนไม่ได้ตอบใดๆ แต่กลับมองดูรูปถ่ายที่อยู่บนโต๊ะครู่หนึ่ง

ในภาพเป็นรูปเด็กวัยรุ่นคู่หนึ่งในชุดนักเรียน ทั้งคู่อายุเพียงแค่สิบแปดสิบเก้าเท่านั้น ในตอนนั้นเขายังไม่ได้โตเต็มทีและดูเป็นผู้ใหญ่แบบนี้ โดยมีเยียนหรานกอดแขนของเขาไว้แน่น ดวงตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ไม่สามารถปกปิดได้

แค่พริบตา ก็ผ่านไปสามปีแล้ว

เวินหนิงไม่เคยคิดมาก่อนว่าลู่จิ้นยวนจะยอมรับตัวตนของเธอต่อหน้าเพื่อน ๆเลยก็ตาม แต่เมื่อโดนเพื่อนของเขาพูดอย่างชัดเจนต่อหน้าเช่นนี้ เพื่อให้เธออย่าได้คิดหรือคาดหวังใดๆ

อาจเป็นความคิดของลู่จิ้นยวนจริงๆก็ได้ เพราะไม่สะดวกที่จะพูดกับเธอตรงๆ

ก่อนหน้านั้นเธอเอาแต่คิดคาดหวังอะไรมั่วๆกันอยู่

ที่ลู่จิ้นยวนช่วยเหลือเธอบ่อยๆก็แค่เรื่องเล็กๆน้อยๆเท่านั้น ดั่งเอาไปจินตนาการจริงๆว่าเขาจะตกหลุมรักตัวเองจริงๆ

นี่มันดูไร้สาระน่าตลกสิ้นดี แล้วตบแก้มตัวเองเบาๆ จากนั้นเวินหนิงก็ละสายตากลับมา

...

งานยังไม่ไปไม่ถึงไหนเลย ก็ได้เวลาเลิกงานแล้ว

ๆ แล้วขึ้นไปในรถ ผู้ชายเหลือบมองเธอแบบไม่ให้เธอรู้ตัว

หรือว่าจะเจอปัญหาอะไรหรือเปล่านะ หรือว่ายวี๋เฟยหมิงยังคงมาตามตื้อลำครวญเธออยู่

โทรศัพท์ก็ดังขึ้นพอดี เมื่อเห็นหมายเลขโทรศัพท์บนหน้าจอทำให้สีหน้าเขาเปลี่ยนไปทันที

สายนี้เป็นมู่เยียนหรานที่โทรเข้ามา

ก่อนหน้านั้นที่ลู่จิ้นยวนกับมู่เยียนหรานต้องเลิกลากันก็เพราะเรื่องที่มู่เยียนหรานจะไปเรียนต่อที่เมืองนอกหลังจากนั้นพวกเขาก็ไม่เคยติดต่อกันอีกเลย