บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 75 จะมาในไม่ช้า

ไม่ดูความสามารถของตัวเองเลย

แต่ว่าเถ้าแก่อยากให้ความสัมพันธ์ของเขากับน้องชายคนนั้นดี อย่าเอาความโกรธแค้นของผู้ใหญ่มารวมด้วย เพราะฉะนั้นเขาก็เลยมา

พอลงรถ ลู่จิ้นยวนก็เดินก้าวเข้าไปในงาน

ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เตรียมตัวอะไรมากกับงานเลี้ยงที่เขาไม่อยากมา เสื้อผ้าก็เป็นชุดที่ใส่ไปทำงาน แต่ว่าถึงแม้จะเป็นชุดสูทธรรมดา แต่พอใส่บนตัวลู่จิ้นยวนก็ทำให้รู้สึกเหมือนชุดที่สั่งตัดโดยเฉพาะ

ลู่ยวนเทาเป็นตัวหลักของงานเลี้ยงนี้ ถึงแม้หน้าตาจะดี แต่พอเทียบกันแล้วก็ถือว่าเสียเปรียบ

สายตาของผู้หญิงก็ถูกลู่จิ้นยวนดึงดูด

ลู่ยวนเทาเห็นว่าลู่จิ้นยวนถูกคนล้อมไว้ สายตาที่อยู่ภายใต้แว่นตาก็แฝงไปด้วยความโมโห จากนั้นก็เสแสร้งยิ้มอย่างเป็นกันเอง

อีกไม่นาน ลู่จิ้นยวนคงไม่ได้ใจแบบนี้แน่

"เตรียมตัวเสร็จหรือยัง?" ลู่ยวนเทาเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง

เวลานี้เซี่ยเหลียนก็เดินออกมาจากข้างๆแล้วมองไปที่ผู้ชายท่ามกลางผู้คนแล้วพยักหน้า "ไม่มีปัญหาแน่นอนค่ะ"

กี่วันก่อน เซี่ยเหลียนกำลังโมโหกับเรื่องของเวินหนิงแล้วคู่สามีภรรยาลู่หมิงฮ่นก็ไปหาเธอ พวกเขาบอกว่ารู้ความรู้สึกที่เธอมีให้ลู่จิ้นยวน พวกเขาเป็นผู้ใหญ่ก็เลยยอมช่วย

แต่ว่าฐานะของเธอต่ำต้อยเป็นแค่คนรับใช้ วิธีที่ดีที่สุดก็คือ ทำให้เป็นข้าวสุก ถ้าท้องได้ก็ยิ่งดี

เพราะฉะนั้นในมือที่เธอถือไว้ไม่ใช่อย่างอื่น แต่กลับเป็นขนมที่ใส่ยาลงไป ยาชนิดนี้รุนแรงมาก ขอแค่แตะโดนนิดเดียวผู้ชายก็ไม่สามารถควบคุมสติแล้วอยากจะได้ตัวผู้หญิงแน่นอน

เซี่ยเหลียนเดินไปแล้วยื่นของในจานให้ลู่จิ้นยวน "คุณชายคะ เถ้าแก่ให้ฉันมาดูแลคุณ กลัวว่าคุณจะเจ็บกระเพาะแล้วให้ฉันเตือนให้คุณชายท่านอะไรด้วยค่ะ"

ลู่จิ้นยวนพยักหน้า เซี่ยเหลียนเห็นเขากินอาหารที่เธอเตรียมเข้าไปอย่างไม่ตั้งตัว ในใจก็รู้สึกสั่นแล้วเต้นรุนแรงกว่าเดิม

ยาจะออกฤทธิ์อย่างรวดเร็ว ถึงเวลาเธอต้องคว้าโอกาสไว้ให้ได้

……

เวินหนิงเดินไปเดินมาอยู่ข้างนอก รอจนอดทนไม่ไหวแล้ว แต่เธอก็เลยเห็นเงาของเวินหลานปรากฏขึ้นที่ปลายทางเดิน ข้างหลังเธอก็มีผู้ชายอีกคนหนึ่ง

คนนี้ก็คงจะเป็นผู้กำกับโจวสินะ

เวินหนิงก็รู้สึกเกร็งแล้วจับกล้องถ่ายรูปในมือพร้อมก้มหน้าทำตัวเหมือนกำลังทำความสะอาด อีกเดี๋ยวถ้าถ่ายได้รูปภาพ เธอก็จะสำเร็จแล้ว

คิดไปคิดมาเวินหนิงก็รู้สึกตื่นเต้น ในขณะที่เธอกำลังได้ใจ รองเท้าส้นสูงก็หยุดลงต่อหน้าเธอ เวินหลานเดินมาต่อหน้าเธอแล้วหยุดลง

"เวินหนิง ใช่เธอหรือเปล่า?" เวินหลานยิ้มอย่างเยือกเย็น