ตอน บทที่ 76 ขอร้อง จาก บ่วงแค้นแสนรัก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 76 ขอร้อง คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายInternet บ่วงแค้นแสนรัก ที่เขียนโดย ชิวเซิง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ลู่จิ้นยวนกำลังพูดคุยอยู่กับนักธุรกิจในงานเลี้ยง แต่เขาก็รู้สึกร่างกายผิดปกติไป
มีคนทำอะไรกับของกินของเขางั้นหรอ?
ลู่จิ้นยวนพยายามทนไว้แล้วเดินออกจากงาน ยังโชคดีชั้นบนเป็นห้องรับแขก เขาใช้เวลาที่รวดเร็วที่สุดแล้วเข้าไปในห้องสวีท เดินตรงเข้าไปในห้องอาบน้ำพร้อมใช้น้ำเย็นสาดตัวเอง
เจ็บใจชะมัด มีคนกล้าลงมือกับเขา
น้ำเย็นทำให้อุณหภูมิบนร่างกายหายไป แต่ความรู้สึกข้างในก็ไม่ได้บรรเทาลงเลย แล้วเวลานี้แสงไฟในห้องอาบน้ำก็มืดลง
ในความมืด เซี่ยเหลียนใช้คีย์การ์ดแล้วเปิดประตูเข้าไป
"ใคร? ไสหัวออกไป!"
ตอนนี้ ลู่จิ้นยวนแน่ใจแล้วว่ามีคนตั้งใจวางแผนไว้
วันนี้มีวงศ์ตระกูลที่มีชื่อเสียงไม่น้อยในเมืองเจียงเฉิงอยู่ที่นี่ ถ้าเขามีอะไรกับผู้หญิงที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร ก็คงจะมีแต่หายนะตามมาแน่นอน
เซี่ยเหลียนได้ยินเสียงของผู้ชายที่หงุดหงิด ร่างกายก็สั่นไป แต่ก็ยังกล้าถอดเสื้อบนร่างกายแล้วพุ่งเข้าไปหาลู่จิ้นยวนที่กำลังเช็ดตัวอยู่
ขอแค่เธอทำสำเร็จ ลู่จิ้นยวนก็เป็นของเธอ อีกหน่อยเธอก็จะได้เป็นคุณหญิงน้อยตระกูลลู่แล้วจะได้ใช้ชีวิตอยู่บนกองเงินกองทอง
เพราะฉะนั้น ความเสี่ยงแค่นี้คุ้มค่ามาก
ดูท่าทางของเธอแบบนี้ เหมือนเตรียมตัวมาพร้อมแล้ว
สายตาของลู่จิ้นยวนมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น ไร้อย่างอายมาก
แต่ว่า กลิ่นน้ำหอมฟีโรโมนบนตัวเธอไม่ทำให้เขาเสียสติไปแต่กลับทำให้เขาได้สติขึ้นมาทันที
จากนั้นเขาก็หันตัวไปแล้วบีบคอผู้หญิงคนนั้นไว้แน่น
"บอกมา ใครสั่งให้เธอมา?"
เซี่ยเหลียนตกใจ ตอนนี้ความโมโหของลู่จิ้นยวนพุ่งไปขีดสุด น้ำหนักมือไม่อ่อนแรงเลย สีหน้าเธอแดงมากอาจจะเป็นเพราะขาดอากาศหายใจ ทำได้แค่ทุบตีแขนที่แข็งแรงนั้นเพื่อที่จะได้อากาศหายใจ
ลู่จิ้นยวนกำลังจะถามต่อ แต่ความรู้สึกที่กำลังพยายามหักห้ามไว้ในร่างกายก็พุ่งขึ้นมาอีกครั้ง เขาเหวี่ยงผู้หญิงในมือออกอย่างรุนแรง "ไสหัวไป ไม่งั้นฉันฆ่าเธอแน่"
เซี่ยเหลียนไม่ยอมแพ้อยากวิ่งเข้าหาอีกครั้ง แต่ว่า คำพูดของลู่จิ้นยวนน่ากลัวเกินไป เธอจับไปที่คอตัวเอง จะกล้าอยู่ที่นี่อีกได้ยังไงแล้วรีบวิ่งออกไป
……
เวินหนิงมองเห็นผู้ชายเข้าใกล้มาเรื่อยๆ ตอนนี้ เชือกบนร่างกายเธอถูกคลายออกแล้ว มีแค่ขาที่ยังมัดไว้แน่น เพราะฉะนั้นเธอเลยพยายามถ่วงเวลาไว้
"ผู้กำกับโจว คุณคิดดูสิคะ เวินหลานเป็นดาราดัง ต่างกับคนธรรมดาอย่างฉัน คุณปล่อยฉันไปเถอะค่ะ แล้วไปหาเธอ!"
ผู้กำกับโจวมองสำรวจเวินหนิง "ผมว่าเธอก็ไม่ได้แย่ไปกว่าน้องสาว อีกอย่าง……เธอก็อยากจะเป็นดารา? ถ้างั้น ขอแค่เธอเป็นคนของผม ผมก็จะให้เธอเข้าวงการแล้วรับประกันได้เลยว่าดังกว่าน้องสาวแน่นอน!"
เวินหนิงหมดคำพูดไป กับผู้ชายแบบนี้ ดูเหมือนว่าเธอพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์ ผู้กำกับโจวก็ไม่เอ่ยพูดอะไรอีกแล้วพุ่งมาหา
"ขอโทษนะคะคุณผู้ชาย ฉันเป็นพนักงานของที่นี่ คุณเรียกพนักงานหรือเปล่าคะ?"
เวินหนิงเลียนเสียงคำพูดของพนักงาน
ลู่จิ้นยวนพยายามยันตัวลุกขึ้นจากบนเตียงแล้วยื่นมือไป กำลังจะโยนพนักงานคนนั้นออกไป แต่กลิ่นหวานบนตัวเธอก็กระตุกต่อมอารมณ์ของเขา
"ไม่ออกไปใช่ไหม?" ลู่จิ้นยวนตาแดงทั้งสองข้าง เวลานี้ ความรู้สึกในร่างกายของเขาหักห้ามไว้ไม่อยู่แล้ว กำลังจะฉีกผู้หญิงที่เข้ามาเป็นชิ้นๆแล้วกินเข้าไป
"ฉัน……" เวินหนิงตกใจแล้วรู้สึกถึงอันตราย แต่ว่ายังไม่ทันได้พูดตอบก็ถูกผู้ชายคนนี้ควบคุมตัวจนขยับไม่ได้
เธอตกใจแล้วใช้มือผลักหน้าอกที่อุ่นร้อน แต่ลมหายใจของเธอก็ถูกขโมยไปจนเธอเหมือนกำลังจะหมดเรี่ยวแรง
หลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ถึงแม้เธอจะไม่สัมผัส แต่ก็รู้ดี
"อย่า อย่า ขอร้อง……" ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ร่างกายของเวินหนิงก็ถูกปล่อย เธออยากจะถอยหลังไปแต่ก็ถูกผู้ชายคนนั้นจับไว้ขยับไม่ได้ ทำได้แค่ขอร้องว่าอย่าทำแบบนั้นกับเธอ
เมื่อกี้เธอเพิ่งออกมาจากถ้ำเสือแล้วเข้ามาที่รังหมาป่าอีก……
"เธอรนหาที่เอง" น้ำเสียงผู้หญิงคนนี้กำลังร้องไห้ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ลู่จิ้นยวนใจอ่อนเลย
ลู่จิ้นยวนจับบัตรพนักงานที่หน้าอกเธอขึ้นแล้วดู เธอไม่ได้โกหกเป็นพนักงานที่นี่จริงด้วย แต่ตอนนี้เขาก็ไม่มีสติพอที่จะไปควบคุมอารมณ์ตัวเองแล้ว
เสียงดัง'ฉึก' เวินหนิงหลับตาลงอย่างหวาดกลัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงแค้นแสนรัก