บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 140

เวินหนิงลังเลไปครู่หนึ่ง สุดท้ายก็เปิดประตู

ลู่จิ้นยวนมาที่นี่ ก็ทำให้เธอรู้สึกตกใจมาก

พอเปิดประตู ลู่จิ้นยวนก็เดินเข้ามาทันที มองเห็นที่พักที่แคบเล็กนี้ ก็ขมวดคิ้ว

เวินหนิงเป็นคนแปลกมาก ให้คอนโดเธออยู่เธอไม่อยู่ แต่กลับจะมาอยู่ที่บ้านพักทรุดโทรมแบบนี้

"นายมาได้ยังไง"

เวินหนิงมองเห็นผู้ชายตรงหน้าเดินเข้ามาในบ้าน

ลู่จิ้นยวนไม่ได้เปลี่ยนลงเท้าด้วยซ้ำ ก็เหยียบเข้ามาจนพื้นของเธอสกปรกหมด

ทีแรกอยากจะบ่น แต่พอเห็นในมือผู้ชายคนนี้ถือกล่องอะไรบางอย่างไว้ แล้วมีกลิ่นอาหารลอยออกมา เธอก็ห้ามใจไว้

ลู่จิ้นยวน มาส่งอาหารให้เธอ?

เมื่อนึกถึงที่นี่ เวินหนิงก็รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้

ลู่จิ้นยวนมองไปที่เวินหนิงที่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้า "มากินข้าว"

เมื่อกี้เขาเพิ่งรู้ตัวว่า เป็นเพราะถูกขัดจังหวะ พวกเขาก็เลยยังไม่ได้กินข้าวด้วยกัน

นี่เขาก็เลยมาหาถึงที่

"นายกินเองก็ได้ ไม่ต้องลำบากขนาดนี้……"

ลู่จิ้นยวนเป็นคนที่ตระกูลลู่ให้ความดูแลเป็นพิเศษ ถ้าให้คนอื่นรู้ว่าเขาออกมาจากโรงพยาบาล เพื่อมาส่งอาหารให้เธอแบบนี้ เย่หวานจิ้งคงจะโกรธจนอยากจะถลกหนังเธอ

"มาส่งถึงที่แล้ว เธอยังจะปฏิเสธอีก?"

ลู่จิ้นยวนมองไปที่เธอ แล้ววางของลงบนโต๊ะ "ฉันยังไม่ได้กิน มากินด้วยกัน"