บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 177

เวินหนิงอ้าปากอย่างหมดแรง ต้องการอธิบาย เธอแค่อยากออกไปจากที่ ไม่รบกวนชีวิตใครๆ “ฉันไม่เคยคิดอย่างที่คุณพูด ฉันเหลืออดในสายตาคุณขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉัน……”

แต่พูดได้เพียงครึ่งเดียว ลู่จิ้นยวนก็ขัดคำพูดเธออย่างไม่อดทน

“ไม่ต้องพูดแล้ว”

เวินหนิงหายใจเข้าลึกๆ ระงับคำพูดที่อยู่ตรงปาก ในเมื่อลู่จิ้นยวนไม่อยากฟัง ฟังแล้วก็ไม่เชื่อ ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไร

ทั้งสองคนเงียบแบบนี้ ผ่านไปสักพักหนึ่ง โทรศัพท์ลู่จิ้นยวนดังขึ้น เขารีบออกไป

เวินหนิงไม่ได้สนใจ แค่ลืมตาขณะที่ชายหนุ่มเดินออกไป เธอเหนื่อยแล้ว

……

หลังจากเวินหนิงโดนเอาตัวไปแล้ว เหอจื่ออันก็เริ่มให้คนสืบหาที่อยู่ของเธอ

แต่ในเมืองเจียงเฉิง อำนาจตระกูลลู่อาจกล่าวได้ว่าไม่มีใครเทียบ แม้จะระดมกำลังพลของเขาทั้งหมดแล้ว ก็หาเธอไม่เจอ

ไม่รู้ว่าตอนนี้เวินหนิงเป็นอย่างไรบ้างแล้ว

ในดวงตาเหอจื่ออันมีความกังวลและหงุดหงิด เขาเกลียดที่ตัวเองไร้อำนาจ ลู่จิ้นยวนไอ้คนนั้นมันเป็นบ้า มันทำร้ายเวินหนิงอย่างใจเย็นแบบนั้นได้อย่างไร

แต่แค่……

เขาคิดมาตลอด ความสัมพันธ์ของลู่จิ้นยวนกับเวินหนิง บางทีอาจจะไม่ได้ลึกซึ้งขนาดนั้น อย่างไรแล้ว แม้ว่าจะมีเงินมากมาย เวินหนิงออกจากคุกได้ไม่ถึงปี เป็นไปได้ไหมว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาจะลึกซึ้งแบบนั้น?

หรือลู่จิ้นยวนรู้สถานะของตน และจงใจมีปัญหากับตนเหรอ?

เหอจื่ออันคิดถึงตรงนี้ ก็บีบบุหรี่ในมืออย่างดุเดือด ครั้งนี้เขาไม่อยากแพ้อีกแล้ว เขาอยากให้ลู่จิ้นยวนสัมผัสรสชาติความล้มเหลวและสูญเสียคนรัก ได้รับความทุกข์ทรมานแต่ละอย่างที่เขาเคยได้รับ

……

ลู่จิ้นยวนกลับถึงตระกูลลู่ เย่หวานจิ้งกำลังรอข่าวของเขาอย่างกังวลใจ

เห็นลู่จิ้นยวนกลับมาแล้ว เธอเดินไม่กี่ก้าวไปหา “เป็นยังไงบ้าง? จัดการหมดแล้วใช่ไหม? เวินหนิงนั่น ลูกไล่เธอออกไปแล้วใช่ไหม? ”

เหอจื่ออันกับเวินหนิง ตอนนี้จะกลายเป็นโรคหัวใจของเย่หวานจิ้งแล้ว เวลายิ่งยาวนาน อุปสรรคก็ยิ่งมีมาก เธอหวังว่าลู่จิ้นยวนจะไม่ทำให้เธอผิดหวัง

“จัดการแล้วครับ”

ลู่จิ้นยวนไม่รู้ว่าคุณแม่คิดอย่างไร ตามความคิดเธอ ควรขับไล่สองคนนี้ออกไปจากเมืองเจียงเฉิง แค่……

สุดท้ายเขาละเมิดความปรารถนาของเธอ พอคิดว่าให้เวินหนิงพาลูกของพวกเขาและเหอจื่ออันไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุขด้วยกันที่ต่างประเทศ หัวใจเขาก็เหมือนถูกไฟแผดเผาบนกองไฟ มันบิดเบี้ยวและเจ็บปวด

“เหอจื่ออันมีอำนาจอยู่บ้างในเมืองเจียงเฉิง ทำอะไรเขาไม่ได้สักพักหนึ่ง”

ลู่จิ้นยวนกำลังพิจารณาเรื่องขับไล่เหอจื่ออัน ถ้าเขาจากไปได้ เวินหนิงจะเลิกคิดเพ้อฝันที่ไม่เป็นจริงหรือเปล่า?

“เรื่องนี้ แม่เชื่อลูกนะ เวินหนิงนั่นล่ะ ลูกจะทำยังไงกับเธอ? เด็กในท้องเธอล่ะ? ”

พอคิดว่าเวินหนิงต้องการให้ลู่จิ้นยวนเป็นพ่อ ยอมรับลูกของลูกนอกสมรสนั่นเป็นเลือดเนื้อ เย่หวานจิ้งก็อยากฆ่าเธอและลูกของเธอ ให้เธอหน้าด้านไร้ยางอายแบบนี้