บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 258

เธอในสายตาของตระกูลลู่ ก็แค่เครื่องจักรที่ใช้คลอดลูกเท่านั้น ถึงแม้เธอจะตายไปก็ไม่มีใครใส่ใจอยู่แล้ว

"ลู่จิ้นยวน นายใจดำมาก……"

เวินหนิงพยายามออกแรงทั้งหมดที่มี แล้วสายตาของเธอก็มืดมัวไป มือที่เอาแต่จับขอบเตียงไว้แน่นก็มีเลือดไหลออกมา เธอเหวี่ยงมือที่เต็มไปด้วยเลือดนั้น อยากจะจับอะไรบางอย่าง แต่ก็จับไม่โดนอะไรเลย

ผ่านความเจ็บปวดไปอีกรอบ เวินหนิงรู้สึกว่าโลกเริ่มหมุน

"เจ็บมาก เจ็บ……อ้า!" เวินหนิงตะโกนร้องโอดครวญ

"ในเมื่อคลอดไม่ออก งั้นก็รีบ……"

คุณหมอที่ดูแลเวินหนิงมาโดยตลอดก็เอ่ยปากพูด คนก็ต้องมีความรู้สึกอยู่แล้ว กับเวินหนิง เขาก็รู้สึกสงสาร ตอนนี้เห็นเธอทุกข์ทรมานขนาดนี้ ก็ทนดูไม่ไหว

เพราะฉะนั้น ก็เลยเปิดปากพูดให้คุณหมอทำคลอดอย่ารอช้าอีก

"ไม่ได้ นี่เป็นคำสั่ง!"

"ร่างกายเธอยังสามารถทนได้อีกไม่กี่ชั่วโมง ถ้าไม่ได้จริงๆ ค่อยผ่าคลอด!"

ทุกอย่างดูไร้ศีลธรรมมาก ผู้เชี่ยวชาญที่ถูกชื่นชมว่าเป็นหมอที่ดี แต่ทั้งที่รู้ว่าสถานการณ์ของเวินหนิงลำบากมาก แต่ว่าวินาทีนี้ก็ยังดื้อดึง แล้วไม่อยากให้การคลอดเกิดอะไรผิดพลาด

เวินหนิงได้ยินเสียงนั้น ก็รู้สึกสิ้นหวังมาก

นี่สินะตระกูลลู่ที่ไม่เห็นว่าเธอเป็นมนุษย์เลย

เวินหนิงพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองไว้ เธอไม่ขอร้องให้คนพวกนั้นให้ผ่าคลอดอีก แล้วทำตามคำพูดที่คุณหมอพูดเมื่อกี้ พยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วอดทนกับความเจ็บปวดนั้นไว้

……

งานหมั้นจบลงแล้ว

หลังจากที่แขกเริ่มแยกย้ายกลับไป ลู่จิ้นยวนก็ดึงเน็คไทลง ไม่ได้มองไปทางมู่เยียนหรานด้วยซ้ำ

"เธอล่ะ? สรุปอยู่ที่ไหน?"

ลู่จิ้นยวนเดินตรงไปหาเย่หวานจิ้ง ตอนนี้เขาอดทนรอไม่ไหวแล้ว พอนึกถึงเวินหนิงอาจจะคลอดลูกของพวกเขาอยู่ที่ไหนสักที่ เขาก็เริ่มร้อนรนใจ

แล้วอีกอย่าง ตั้งแต่เมื่อกี้ ในใจเขาก็เหมือนถูกอะไรบางอย่างทับไว้ จนเขามีลางสังหรณ์บางอย่างว่าอาจจะเกิดเรื่องกับเวินหนิง

"วันนี้เป็นวันหมั้นของแก ก็อย่าถามคำถามที่ทำให้คนอื่นอารมณ์เสียเลย"

เย่หวานจิ้งส่ายหน้า "เยียนหรานกำลังรอแกอยู่ ตอนนี้เธอเป็นว่าที่เจ้าสาวของแกแล้ว แกต้องใส่ใจอารมณ์เธอให้ดี"

"ใส่ใจอารมณ์เธอ……"

ลู่จิ้นยวนกำมือแน่น มู่เยียนหรานยังยืนอยู่ตรงนั้น สมปรารถนาตามที่หวังไว้แล้ว ทำไมเขาต้องไปใส่ใจด้วย แต่เวินหนิง ไม่รู้ว่ากำลังลำบากอยู่หรือเปล่า แต่เธอ แม้แต่เอ่ยพูดก็ยังไม่ได้

"ผมว่าอารมณ์เธอดีจะตาย ไม่จำเป็นต้องให้ผมไปดูแล เวินหนิง……อยู่ที่ไหนกันแน่ครับ?"

"จิ้นยวน แกทำแบบนี้ ฉันยิ่งไม่มีทางบอกแกเด็ดขาดว่าเธออยู่ที่ไหน ช่างเถอะ ฉันพูดตามตรงก็ได้ ฉันให้เธอคลอดเด็กแล้วก็จะเอาเด็กกลับมา จากนั้นก็ส่งตัวเธอไปที่อื่น"

"แต่จะมีชีวิตรอดจากที่นั่นหรือเปล่า ก็ขึ้นอยู่กับแก จิ้นยวน อย่าให้ฉันพูดเป็นรอบที่สอง แกควรทำอะไร แกเข้าใจดี"

เมื่อได้ยินแบบนี้ ความโมโหของลู่จิ้นยวนหายไปทันที วินาทีนี้เขารู้สึกเศร้าหมอง