แต่ก็เหมือนครั้งที่แล้ว ไม่มีคนรับสาย
โม่เทียนยวี๋ได้ยินเสียงเหมือนเครื่องจักรข้างใน เขาโยนโทรศัพท์ออกไปด้วยความโกรธ สำหรับเขาแล้วโม่โยวตั้งใจไม่รับสาย
“ยัยชั้นต่ำ คิดว่ามีลู่จิ้นยวนแล้วจะทิ้งฉันเหรอ เฮอะ ฝันไปเถอะ”
วันต่อมา
หลังจากโม่โยวเลิกงาน เดินออกมาจากบริษัทตระกูลลู่ มีแสงสีแดงวาบตรงหน้า วินาทีต่อมา ใบหน้าหล่อของโม่เทียนยวี๋ก็ปรากฏตรงหน้าเธอ
ในมือเขาถือช่อดอกกุหลาบขนาดใหญ่ ยิ้มอย่างอ่อนโยนสุดๆ “เสี่ยวโยว นี่ให้เธอ”
โม่โยวเห็นเขาก็ตกตะลึง พูดตามตรง หลังจากจากลากันอย่างไม่พอใจที่ห้างคราวก่อน เธอก็ลืมโม่เทียนยวี๋ไปเลย
“เสี่ยวโยว ฉันรู้ เธอต้องโกรธฉันอยู่แน่ๆ ไม่ว่าจะเรื่องคราวก่อนที่ห้าง หรือสิ่งที่แม่ฉันทำร้ายเธอ ฉันขอโทษจริงๆ ”
“เธอไม่ต้องเป็นห่วง ฉันพูดเกลี้ยกล่อมแม่ฉันแล้ว เธอจะไม่ยุ่งเรื่องระหว่างเราอีก” ถึงโม่เทียนยวี๋จะพูดแบบนี้ แต่ในใจยากที่จะซ่อนความเกลียดชัง
เขาไม่ได้พูดผิด แม่เขาไม่สามารถก้าวก่ายเรื่องแต่งงานเขากับผู้หญิงคนนี้ได้ แต่ที่บอกว่าพูดเกลี้ยกล่อมอะไรบ้าๆ นั่น มันน่าตกใจจริงๆ
หลังจากออกมาจากห้องขังแล้วกลับไป แม่เขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ขังตัวเองอยู่ในห้องไม่ยอมออกมา ตกใจเพียงแค่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวเล็กน้อย
นอกจากตน ไม่ว่าจะเป็นคนรับใช้ที่คอยดูแลเธอ แค่สัมผัสเพียงเล็กน้อยทางร่างกาย ก็จะสะดุ้งตกใจกลัวร้องเสียงดัง ทั้งร้องไห้และขอโทษ เหมือนเป็นโรคประสาท
แม่แบบนี้ จะเหมือนเมื่อก่อนที่เข้ามายุ่งเรื่องอื่นๆ ได้ที่ไหนกัน
แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม นั่นก็คือแม่ของเขา ตั้งแต่เล็กจนโตเป็นคนที่ดีกับเขามากที่สุด เห็นเธอเป็นแบบนี้ ตัวเองในฐานะลูกชายจะไม่ทุกข์ใจได้อย่างไร
และที่มาของทุกอย่าง ก็คือผู้หญิงตรงหน้านี้
เขาอยากจะบีบคอโม่โยวให้ตาย แต่ในใจยิ่งคิดแบบนี้ ใบหน้าก็ยิ่งยิ้มให้อ่อนโยนมากขึ้น
โม่โยวไม่ได้สังเกตสิ่งเหล่านี้เลย พวกเขายืนอยู่นอกประตูใหญ่บริษัทตระกูลลู่ในตอนนี้ มีคนเดินผ่านไปผ่านมาตอนเลิกงาน พฤติกรรมของโม่เทียนยวี๋ดึงดูดความสนใจผู้คนอย่างมาก
เธอกระอักกระอ่วนและอึดอัดมาก ไม่มีทางเลือก ต้องทำตามความคิดเขาโดยถือดอกไม้ขึ้นรถตามเขาไป
โม่โยวไม่ใช่ไม่รู้สึกวิกฤติ
แต่สำหรับโม่เทียนยวี๋ คนที่ช่วยชีวิตเธอไว้เมื่อห้าปีก่อน คนที่ตั้งชื่อให้เธอเมื่อความจำเสื่อม ให้ที่หลบภัยเธอ จากนั้นก็ช่วยหางานให้เธอ จึงไม่มีความระมัดระวังอยู่แล้ว
ในใจเธอ คนตระกูลโม่เหมือนคนในครอบครัวเธอ ใครจะระวังครอบครัวตัวเอง?
โม่โยวถูกโม่เทียนยวี๋เอาตัวไปกะทันหัน เรื่องนี้คนที่คุ้มคองโม่โยวก็รีบรายงานลู่จิ้นยวนทันที และได้รับคำสั่งให้ติดตามไป
ภายในห้องทำงาน
สีหน้าลู่จิ้นยวนไม่พอใจอย่างมาก เขาไม่คิดจริงๆ ว่าคราวก่อนตัวเองพูดได้ชัดเจนแบบนั้น ไอ้แซ่โม่คนนั้นมันไม่จริงจังเอาเสียเลย และยังมารับเธอถึงหน้าประตูบริษัทอย่างโจ่งแจ้งอีก
เฮอะ ไม่มีใครกล้าต่อต้านเขามานานแค่ไหนแล้วนะ? โม่เทียนยวี๋ใจกล้าดีจริงๆ
ถ้าไม่ได้เห็นแก่หน้าโม่โยว เขาจะต้องให้โม่เทียนยวี๋ตายอย่างอนาถ แต่เขาไม่สามารถจัดการมันได้ตอนนี้ ถ้าตัวเองทำลงไป โม่โยวจะต้องไม่ยอมรับแน่ๆ
ทางนี้ โม่โยวจับรถไปที่ลานจอดรถใต้ดินห้างแห่งหนึ่ง เขามองโม่โยวข้างๆ อดไม่ได้ที่จะหรี่ตา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงแค้นแสนรัก