บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 361

สีหน้าของโม่เทียนยวี๋เปลี่ยนเป็นน่ากลัวภายในพริบตา นัยน์ตาคมปราบมองมาที่ถังหว่านเอ๋อร์ ไม่เอ่ยคำพูดใด

ถังหว่านเอ๋อร์จ้องกลับอย่าไม่เกรงกลัว แถมยังยิ้มยั่วโมโหออกมาอีก แต่ความจริงแล้วภายในใจของเธอนั้นกำลังกู่ร้อง เพิ่งจะเป็นเวลาไม่กี่วันเอง กระแสบนโลกอิเตอร์เน็ตเปลี่ยนแปลงไปหมด

เธอเปลี่ยนจากดีไซน์เนอร์ที่มีพรสววรค์ได้รับรางวัลชนะเลิศ ไปเป็นแฟนที่คนด่าคนว่า อยู่ๆถังหว่านเอ๋อร์ก็เซ้นส์บางอย่าง เธอรู้สึกว่าเรื่องๆนี้ยังคงไม่จบลง

ถีงแม้ว่าจะไม่รู้ว่ายังมีอะไรอีก แต่นี่ก็ไม่ได้ขัดขวางการตามหาผู้ช่วย แถมในประเทศ คนที่เธอสามารถมาเจอได้ภายในเวลาสั้นๆ ก็คือโม่เทียนยวี๋

ถ้าเกิดว่าอีกฝ่ายไม่สนใจคำข่มขู่ของเธอ บอกตามตรง ถังหว่านเอ๋อร์ก็ไม่มีหนทางอื่นอีกแล้ว

ดีที่ เธอพนันถูก โม่เทียนยวี๋นั้นใส่ใจชื่อเสียงของเขาภายในตระกูลโม่มาก

โม่เทียนยวี๋หมุนตัวด้วยความรวดเร็ว สาวเท้ายาวๆเข้าไปด้านใน สั่งออกมาด้วยเสียงเย็นชา "เปิดประตู"

ภายในใจของถังหว่านเอ๋อร์ก็เบาใจลงบ้าง มุมปากยกยิ้มที่ทำให้คนใจสั่นขึ้นมา

โบราณว่า ยอมครั้งแรก ก็ต้องมีการยอมครั้งที่สอง ครั้งที่สาม ถังหว่านเอ๋อร์ยังคงเชื่อ จากการที่เธอรู้จักเขาดี สุดท้ายคนที่มีอำนาจใจการควบคุมก็คือตัวเอง

คิดๆไป ในใจของเธอก็เบาใจลงอีกครึ่งหนึ่ง ก้าวเท้าด้วยท่วงท่าสง่างาม เดินเข้าไป

เธอนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของโม่เทียนยวี๋ ออกคำสั่งกับคนใช้อย่างธรรมชาติ "ชงกาแฟดำมาให้ฉัน ใส่นมไม่ใส่น้ำตาล"

โม่เทียนยวี๋หรี่ตาลง นัยน์ตามีประกายดุร้าย แม่โจรห้าร้อยที่สมควรตายคนนี้ ยังจะมาทำตัวราวกับตัวเองเป็นเจ้านายอีกนะ รนหาที่ตายจริงๆ

"ว่ามา ตกลงแล้วคุณต้องการจะทำอะไรกันแน่?"

"เหอะ คำพูดนี้ควรจะถามคุณมากกว่านะ คุณทำทุกอย่างทุกทางให้คนพาฉันกลับมาในประเทศ คุณคิดจะทำอะไร?" ถังหว่านเอ๋อร์นึกถึงไม่กี่วันก่อนหน้านี้พอลืมตาขึ้นมาเจอกับสถานที่นั้น ก็โกรธขึ้นมาในทันที เลยพูดจาไม่เกรงใจ

แต่โม่เทียนยวี๋ยังไม่ทันได้โมโห จุดสนใจก็โดนเปลี่ยน ขมวดคิ้วมุ่น "รอเดี๋ยว ทำไมผมถึงไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพูด? อะไรคือผมตามตัวคุณกลับประเทศ? คุณกลับหรือไม่กลับมามันเกี่ยวอะไรกับผมด้วย?"

ถังหว่านเอ๋อร์เริ่มงงแล้ว ดวงตาแห่งความสงสัยจับจ้องอยู่ที่เขา "ฉันโดนวางยานอนหลับในบ้านตัวเองที่ประเทศF พอตื่นขึ้นมาก็อยู่ในประเทศแล้ว......ไม่ใช่คุณจริงเหรอ?"

โม่เทียนยวี๋ฟังแล้วก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา กล่าวออกมาตรงๆ "นี่เป็นเรื่องดีที่เพื่อนรักคนไหนทำล่ะเนี่ย ทำไมถึงไม่อธิบายเรื่องๆนี้กับผู้หญิงคนนี้ไปเลยตรงๆนะ?" ประโยคสุดท้ายมีน้ำเสียงเสียดาย

เขาพูดจบยังพูดอีกประโยคที่คลุมเครือขึ้นมา "ถ้าเกิดว่าผมสามารถพาคุณกลับมาภายในประเทศได้โดยที่คุณไม่รู้ตัวเลย คุณคิดว่า เมื่อกี้คุณยังจะมีโอกาสมาทำตัวหงุดหงิดใส่ผมอีกเหรอ?"

ถึงแม้ว่าถังหว่านเอ๋อร์จะโกรธเพราะคำพูดของเขา แต่ว่าความสงสัยในตัวเขานั้นได้หมดลงไปแล้ว มาคิดโดยละเอียดอีกที โม่เทียนยวี๋ก็ไม่ได้มีความสามารถทางด้านนี้จริงๆ

ในตอนนี้ ทางด้านนอกประตูก็มีเสียงเอะอะดังเข้ามา

วินาทีถัดไป คุณพ่อบ้านก็วิ่งหน้าตั้งเข้ามา "เกิดเรื่องแล้วครับคุณชาย อยู่ๆด้านนอกก็มีรถตำรวจอยู่คันหนึ่ง ตำรวจสองสามนายบุกเข้ามาแล้วครับ"

อะไร?

โม่เทียนยวี๋ลุกขึ้นมาในทันใด เขาโตมาขนาดนี้ ก็ยังไม่เคยโดนตำรวจเข้ามายุ่งภายในบ้าน คิดอะไรได้ ก็บ่นออกมา

"อย่าบอกนะว่า เรื่องที่ฉันสั่งให้ตำรวจตรวจสอบเมื่อครั้งก่อน มีคำตอบแล้ว?" เขาคิดไป ครั้งก่อนที่ด้านหลังคลับ เรื่องที่อยู่ๆเขาก็โดนทำร้าย

จนถึงตอนนี้ เขาก็ยังคงส่งให้คนไปตามหาคนที่มันทำร้ายร่างกายเขาในคืนนั้น เพียงแต่ไม่มีข่าวอะไรเลย