ถึงแม้ฟิลเอ๋อจะตะโกนเสียงดังแค่ไหน แขกคนอื่นที่อยู่ใกล้ๆ ก็อาจจะได้ยินเสียงสะท้อนที่แผ่วเบา แต่เสียงในตอนนี้ต้องตั้งใจฟังถึงจะได้ยินชัดเจน มันไม่ดึงดูดความสนใจของทุกคน
“ผี ผีอ่า……”
เสียงกรี๊ดรันทดของฟิลเอ๋อดังก้องไปทั่วทั้งห้องใหญ่ แต่เพราะตอนพลบค่ำมันเงียบเกินไป เสียงเธอจึงตอบสนองโดยอัตโนมัติอย่างเป็นธรรมชาติ ในสภาพแวดล้อมที่มืด ยิ่งน่ากลัว
ลู่อันหรานปิดเสียงผีไปแล้ว
โดยไม่สนใจฟิลเอ๋อสักนิด เครื่องบินเล็กๆ บนพื้นค่อยๆ บินไปทางฟิลเอ๋ออย่างสบายๆ
การเคลื่อนไหวของเครื่องบินลำเล็ก ‘ผีซาดาโกะ’ ที่อยู่กลางอากาศก็ล่องลอยตามมาอย่างแน่นอน ทำให้ฟิลเอ๋อกลัวแทบตาย
สมองของฟิลเอ๋อว่างเปล่าในขณะนี้ มีแค่ ‘ผี’ ที่ตามเธอมาจากด้านหลังเต็มๆ ตา
เธอสวมชุดนอน วิ่งไปนอกประตูด้วยสภาพจนตรอก ระหว่างทางก็ล้มลงอย่างแรงสองครั้ง แต่ความเจ็บนี้มันไม่เท่ากับความกลัวที่อยู่ยงคงกระพันในหัวใจ
เธอไม่มีความคิดอะไรทั้งนั้น ในหัวสมองเต็มไปด้วยความหวาดกลัว รู้แค่ว่าต้องวิ่งหนี หนีไปให้ไกลจากที่นี่
ฟิลเอ๋อวิ่งไปที่ประตูใหญ่ เพื่อไม่ให้เธอไปเคาะประตูแขกคนอื่นๆ ด้วยการดำเนินการของลู่อันหราน เมื่อออกจากประตูใหญ่ไป บนทางเดือนเครื่องบินลำเล็กก็เร่งความเร็วทันที
ด้วยวิธีนี้ เงาของ ‘ผีซาดาโกะ’ ก็ยิ่งดูน่าตกใจและรวดเร็ว ทำให้ฟิลเอ๋อตกใจแทบช็อก ไม่มีโอกาสได้เคาะประตูคนอื่นเลย เพราะเมื่อเธอหยุด ‘ผี’ ด้านหลังก็จะตะครุบเธอทันที
ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เธอรู้แค่ว่าต้องวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ทางเดินที่แสนยาวไกล ใกล้ถึงสุดทางเดินแล้ว บันไดปรากฏขึ้นตรงหน้าฟิลเอ๋อ
ลู่อันหรานที่อยู่ในรถ สองมือเล็กควบคุมมันอย่างรวดเร็ว เสียงสยองขวัญและ ‘ผีซาดาโกะ’ ก็ทำงานร่วมกัน
แค่เห็น ‘ผีซาดาโกะ’ ค่อยเงยศีรษะขึ้นมา ใบหน้าผีมีเลือดออกเจ็ดรู ดวงตาสีเทา อ้าปากดำสนิท คำรามใส่ฟิลเอ๋อ เอียงศีรษะ ร่างก็พุ่งเข้าใส่เธอทันที
“อ๊าก……”
ฟิลเอ๋อที่สะเทือนใจสุดๆ ควบคุมเสียงกรีดร้องไม่ได้ เกิดความคลาดเคลื่อนที่ปลายเท้า ทั้งร่างตกบันไดทันที และเป็นลมไป
ฟิลเอ๋อผู้หญิงคนนี้ปกติชอบเปลือยนอน ดังนั้นถึงเธอจะสวมชุดนอน แต่ด้านบนและด้านล่างซ่อนอะไรไว้ไม่มิด ตอนนี้กลิ้งตกบันไดด้วยสภาพจนตรอก ส่วนสำคัญทั้งหมดก็ถูกเปิดเผย
เด็กน้อยที่อยู่ภายในรถรีบเบือนหน้าหนีอย่างรวดเร็ว เบ้ปากอย่างรังเกียจ ปิดโมเดล ควบคุมเครื่องบินลำเล็กให้บินกลับมาที่เดิม ค่อยๆ ลอยกลับเข้าในรถที่อยู่นอกโรงแรม
ลู่อันหรานมองบอดี้การ์ดของตัวเองหนึ่งในนั้น “จัดการยังไงบ้าง? ”
“คุณชายน้อย ร่องรอยถูกลบออกหมดแล้ว”
ตั้งแต่ที่โมเดลเครื่องบินลำเล็กบินออกไปจากในรถ บอดี้การ์ดก็บุกเข้าไปในกล้องวงจรปิดทั้งในและนอกโรงแรมตี้เหา ลบภาพเครื่องบินลำเล็กที่ปรากฏขึ้นทิ้งทั้งหมด
โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายในห้องฟิลเอ๋อ มันยิ่งสะอาดหมดจด เพราะมีการล้างข้อมูลแบบเรียลไทม์ ดังนั้นถึงจะมีคนมาตามตรวจสอบภายหลัง ก็ไม่พบร่องรอยใดๆ ในภาพ
เด็กน้อยพยักหน้าด้วยความพอใจ ลูบโมเดลเครื่องบินในมือ “เรียบร้อย กลับบ้านกัน”
วันต่อมา
ฟิลเอ๋อที่ถูกคนทำความสะอาดพบเจอ ก็รีบพาไปส่งโรงพยาบาลใกล้เคียงทันที
เนื่องจากตัวตนของเธอ รวมถึงเกิดขึ้นที่ตี้เหา ไม่ว่าจะเรื่องใด บริษัทตระกูลลู่ก็ต้องส่งคนไปดู ลู่จิ้นยวนพาผู้ช่วยมาดูด้วยตัวเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงแค้นแสนรัก