บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 385

ลู่อันหรานเบ้ปาก คิดสักพัก “จัดการแข่งสามวันต่อมา หรือจัดหนึ่งอาทิตย์ต่อมา มันมีผลกระทบอะไรกับแม่ไหมฮะ? ” เมื่อพ่อพูดแบบนี้ เขากลัวว่าตัวเองจะช่วยอะไรไม่ได้

ลู่จิ้นยวนส่ายหน้า “ยืดไปไม่กี่วัน ก็ไม่มีผลกระทบอะไร ทางด้านเรายังสามารถมีเวลาเตรียมตัวได้มากขึ้นหน่อยก็ยังดี”

เด็กน้อยโล่งอกทันที

“แต่……สถานการณ์ด้านฟิลเอ๋อ จะต้องสืบออกมา เรื่องนี้พ่อว่ามันแปลกนิดหน่อย สถานการณ์ตอนนี้ไม่มีมากไปกว่าสองจุด ถ้าฟิลเอ๋อไม่ได้มีปัญหา งั้นก็ภาพในกล้องวงจรปิดมีปัญหา” เขาครุ่นคิด

อันเฉินพยักหน้าอย่างเข้าใจ “ผมจะให้คนไปตรวจสอบภาพในกล้องวงจรปิดให้ดีอีกครั้งครับ”

สองปัจจัยนี้ เห็นได้ชัดว่าปัจจัยหลังมีแนวโน้มมากกว่า

“ผู้หญิงบ้าคนนั้นไม่เป็นอะไรไม่ใช่เหรอ จะไปตรวจสอบทำไม” ลู่อันหรานใจเต้น ไม่คิดว่าพ่อตัวเองจะอ่อนไหวขนาดนั้น มองเห็นกุญแจสำคัญทันที

อันเฉินมองเขา “คุณชายน้อย พูดแบบนี้ไม่ได้นะ ไม่ว่ายังไง เธอเกิดอุบัติเหตุในโรงแรมภายใต้บริษัทตระกูลลู่ของเรา”

“เรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโรงแรมจะดีที่สุด แต่ถ้ามีคนทำขึ้นมา ถ้าวันหนึ่งสืบหาไม่เจอ ต่อไปก็ยากที่จะรับประกันว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์น่ากลัวแบบนี้อีก มันจะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงโรงแรม”

“ไม่ต้องเป็นห่วง มันจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ฮะ” เด็กน้อยพูดทันทีโดยไม่คิด พูดจบก็ตัวแข็งทื่อ ปิดปากโดยไม่รู้ตัว

การเคลื่อนไหวที่ชัดเจนแบบนี้ ดึงดูดสายตาพินิจพิเคราะห์ของทั้งคู่ทันที โดยเฉพาะหนึ่งในนั้นมีความคมยากที่จะผ่านพ้นไป

ลู่อันหรานหรี่ตา ยื่นมือออกไปกวักเรียก “ลูกชาย มานี่”

ลู่อันหราน： “……”

เด็กน้อยเต็มไปด้วยความหงุดหงิด จะพูดเยอะทำไม? จบเห่แล้ว โป๊ะแตกแล้ว

“คือ ผ-ผมไปหาแม่ก่อนนะ” เขาพูดจบ ร่างเล็กก็วิ่งไปทางประตูใหญ่ทันที

ลู่จิ้นยวนมองแวบเดียว ร่างอันเฉินก็มาขวางหน้าประตูใหญ่เอาไวทันควัน

“คุณอาอัน คุณอาหลบไป” เด็กน้อยโกรธมาก

อันเฉินยิ้ม ยื่นแขนยาวออกไป ขาสั้นของร่างเด็กน้อยก็ลอยขึ้นกลางอากาศ ถูกอุ้มขึ้นมา ย้ายไปที่มือของลู่จิ้นยวน

เด็กน้อยดิ้นแรงมากในอ้อมแขนอันเฉิน แต่จู่ๆ ก็เริ่มเฉื่อยชาในมือพ่อตน ดวงตาโตสุกใสเต็มไปด้วยความขุ่นมัว

ยังไงลู่จิ้นยวนก็ไม่คิดมาก่อนว่า ที่ฟิลเอ๋อกลายเป็นแบบนี้ มันเกี่ยวข้องกับลูกชายตน

“พูดมาสิ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ” เขาวางลูกชายนั่งบนโต๊ะทำงานตัวเอง เฝ้ามองเขาอย่างใจเย็น ด้วยใบหน้าตรงไปตรงมาและใจกว้าง

เด็กน้อยลู่อันหรานเริ่มท้อใจ เบ้ปากไม่พอใจอย่างยิ่ง “ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก็คือ ก็คือทำให้เธอตกใจ”

อันเฉินกระตุกมุมปากอยู่ข้างๆ นึกถึงท่าทางบ้าคลั่งของฟิลเอ๋อที่อยู่บนเตียง อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า นี่เรียกว่าตกใจไม่น้อยจริงๆ

“เจ้านาย ดูเหมือนเรื่องเมื่อคืน น่าจะเป็นห้าคนนั้นของลู่อีเป็นคนทำ” อันเฉินพูด

เขาพูดถึงบอดี้การ์ดห้าคนที่อยู่ข้างกายลู่อันหราน ห้าคนนั้นมีทักษะที่ยอดเยี่ยม และทุกคนมีหนึ่งหรือสองด้านที่ตัวเองถนัด

ชื่อของห้าคนนั้นเรียบง่าย เพราะเป็นคนของตระกูลลู่ จึงนามสกุลเดียวกัน จัดอันดับตามความสามารถ อันดับหนึ่งถึงห้า ลู่อีคือหัวหน้าใหญ่ ทักษะก็ดีที่สุด

“คุณอาอัน คุณทำสายตาอะไร ความคิดน่าสนใจแบบนั้นมันเป็นความคิดของผมนะโอเคไหม และผมเป็นคนทำเอง พวกเขาแค่ช่วยผมจัดการภายหลังเท่านั้น”

เด็กน้อยไม่ยอมรับ อันเฉินก็พูดไม่ออกอย่างยิ่ง

ลู่อันหรานปวดหัวทันที เสียงทุ้มอันตรายดังขึ้นด้านหลังเขา “ว่าไง? ยังรู้สึกว่าภูมิใจมากเลยใช่ไหม? ”