บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 406

ลู่อันหรานรู้จักของพ่อตัวเองดี จากนั้นก็รีบโยนไอแพดแล้วพุ่งเข้าไปในอ้อมกอดโม่โยว

"คุณแม่ คุณแม่จะไม่อยากเอาผมแล้วเหรอครับ" ตัวเล็กเบะปาก เหมือนกำลังจะร้องไห้

คำพูดนี้อีกแล้ว โม่โยวรู้สึกหมดคำพูดกับทั้งผู้ใหญ่ทั้งเด็ก แต่ก็ใจอ่อนกับลูกชายมาก ถึงแม้จะรู้ว่ากำลังแสดงละครอยู่แต่ก็อดใจไม่ไหว

"เปล่า"

"คุณแม่ ผมไม่เอาแม่เลี้ยง ผมจะเอาแค่คุณแม่ ในละครก็บอก แม่เลี้ยงจะทารุณเด็ก ผมไม่อยากโดนทารุณ"

ถึงได้ปากเด็กน้อยจะพูดแบบนี้ แต่ในใจก็แอบคิด ถ้าใครกล้าทารุณเขา เขาจะเตะให้กระเด็นแน่นอน

ลู่จิ้นยวนเอ่ย "โม่โยว ฉันก็อยากได้แค่เธอ หนึ่งเดือนหลังจากนี้ เธอกลับไปกับฉัน ถ้าเราเจอคุณปู่แล้วเราก็ไปจดทะเบียนกัน"

โม่โยว: "……"

นี่อะไรกันเนี่ย ทำไมพูดถึงเรื่องจดทะเบียนเลย?

โม่โยวสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอมองข้ามความรู้สึกไม่ได้ตอนที่ลู่จิ้นยวนพูดว่าอาจจะแต่งงานคนอื่น พูดว่าอีกหน่อยชีวิตลูกชายตัวเองจะไม่ดีแค่ไหน ความรู้สึกนั้นที่เจ็บปวดในใจ

เธอไม่ใช่คนที่ไม่มีความรู้สึกสักหน่อย จะไม่เข้าใจสถานการณ์ได้ยังไง

ดูเหมือนว่าก็ไม่ได้แปลกใจขนาดนั้น เพราะยังไงผู้ชายอย่างลู่จิ้นยวนคงมีผู้หญิงไม่น้อยที่ชอบเขา แล้วตัวเองก็เหมือนโชคดี ที่เป็นคนที่เขาชอบ

อย่าพูดถึงเลย ระหว่างทั้งสองยังมีลู่อันหรานอีก

ในหัวมีความคิดต่างมากมาย แต่ก็แค่แว็บเดียว ไม่ว่าจะคิดพิจารณายังไง โม่โยวก็ดูเหมือนไม่มีวิธีปฏิเสธ เพราะฉะนั้น……ก็เลยตอบตกลง

ตอนดึก ลู่จิ้นยวนเปิดห้องส่วนตัวให้เย่ซือเยวี่ย แล้วเอ่ยล้อเล่นว่า ถ้าเธอนอนอยู่ที่โม่โยว ตัวเองจะแอบเข้ามาได้ยังไง

ก็ได้ ถึงแม้จะเป็นผู้บริหาร คำว่าแอบเข้ามาก็ไม่น่าฟังขนาดนั้น

แต่ยังไง หลังจากที่โม่โยวตอบตกลงเขา ลู่จิ้นยวนก็รู้สึกอารมณ์ดีเป็นพิเศษ อาบน้ำเสร็จก็ใส่เสื้อคลุมอาบน้ำเดินไปที่ห้องโม่โยวเลย

จะถามว่าเขาเข้าไปได้ยังไง เป็นถึงเจ้าของรีสอร์ท แค่กุญแจแค่นี้ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

เป็นเพราะลู่อันหรานเล่นมาทั้งวัน เลยนอนไปตั้งนานแล้ว เพราะฉะนั้น ก็เลยไม่ได้เห็นการกระทำที่ไร้อย่างอายของคุณพ่อตัวเอง

ตอนที่เขาเข้าไป โม่โยวกำลังอาบน้ำอยู่

ลู่จิ้นยวนขึ้นไปบนเตียงอย่างไม่เกรงใจ พอโม่โยวออกมาก็เห็นว่าบนเตียงของตัวเองมีคนเพิ่มมาอีกคน จึงสะดุ้งตกใจ

"นายเข้ามาได้ยังไง?"

โม่โยวเอ่ยอย่างหงุดหงิด แต่ก็พบว่าตัวเองถามคำถามที่โง่มาก เลยเปลี่ยนมาถาม "นายมีอะไรหรือเปล่า?"

เขาเลิกมุมปากขึ้น "คืนนี้ฉันจะนอนที่นี่"

คำพูดเดียวทำให้โม่โยวหน้าเสียทันที จนต้องโยนผ้าขนหนูในมือไปบนหน้าเขา เป็นผู้ชายที่ไร้อย่างอายจริงๆ

"นอนบ้าอะไรล่ะ นายกลับไปที่ห้องตัวเองเลย"

ลู่จิ้นยวนเลิกคิ้ว เขาเดินมาแล้ว จะกลับไปได้ยังไง เลยยื่นมือออกไปแล้วดึงตัวโม่โยวเข้ามา จากนั้นก็พลิกตัวขึ้น ท่าทางที่สนิทสนมใกล้ชิดของทั้งสองก็บังเกิด

"เราสองคนเป็นว่าที่สามีภรรยาที่จะจดทะเบียนสมรสกัน นอนด้วยกันจะเป็นอะไร ก็ถือว่าซ้อมก่อนไง" ลู่จิ้นยวนเอ่ยพูดหน้าตาเฉย

โม่โยวมองบน จดทะเบียนสมรสอะไรล่ะ ซ้อมก่อนอะไรล่ะ ตัวเองตอบตกลงที่จะอยู่กับเขา แต่ยังไม่ได้ตอบตกลงที่จะจดทะเบียนสักหน่อย

"ทำไม เธอจะกลับคำหรอ? ถ้าไม่เป็นเด็กดี ต้องโดนลงโทษนะ"