บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 44

"ผมไม่จำเป็นต้องอธิบายกับคุณเป็นรอบที่สอง ออกไป" ลู่จิ้นยวนเอ่ยพูดอย่างไม่สบอารมณ์

คนคนนั้นนิ่งไปครู่หนึ่ งสุดท้ายก็เดินออกไปโดยที่ไม่เอ่ยพูดอะไรอีก

……

เวินหลานกำลังรอข่าวอยู่ บนใบหน้าของเธอก็มีรอยยิ้มที่เป็นมิตรไม่มีท่าทางของดาราดังเลย สุดท้ายก็ได้รับความชื่นชอบจากทุกคนที่อยู่บริเวณนั้น

เมื่อเห็นว่าทุกคคล้อมเธออยู่ รอยยิ้มบนใบหน้าก็เพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม แค่เธอแกล้งทำเป็นเอ่ยพูดเกี่ยวกับเรื่องของเวินหนิงอย่างไม่ตั้งใจ คนพวกนี้ก็คงจะเชื่อแน่นอน

กำลังคิดถึงภาพเหตุการณ์ที่เวินหนิงโดนไล่ออกไปอย่างทุลักทุเลของอีกครั้ง ผู้จัดการก็เดินกลับมาแล้วมองไปที่เธอพร้อมเอ่ยยังอึดอัด "ขอโทษนะครับคุณหนูเวิน เพราะว่าผู้บริหารคิดว่าบริษัทไม่ต้องการพรีเซนเตอร์ เพราะฉะนั้นก็เลยล้มเลิกการร่วมงานครั้งนี้ ขอโทษนะครับ"

รอยยิ้มของเวินหลานหยุดชะงักแล้วเอ่ยอย่างเสียงดัง "อะไรนะ? ผู้จัดการหยาง คุณบอกว่าเรื่องนี้มั่นใจมากเลยไม่ใช่หรอ!"

ท่าทางที่ก้าวร้าวแล้วก็บีบบังคับของเวินหลานทำให้คนที่คิดว่าเธอเป็นนางฟ้าที่อ่อนโยนเมื่อกี้ผงะตกใจไป

จากนั้น เวินหลานก็รู้สึกตัวว่าตัวเองแสดงปฏิกิริยาเกินไปก็รีบปรับอารมณ์ "ขอโทษนะคะ ฉันใจร้อนไปหน่อย แต่ว่าเรื่องนี้ก็ตกลงกันได้แล้วถ้าปล่อยไปแบบนี้คงจะ……"

"ขอโทษนะครับ นี่เป็นการตัดสินใจของบริษัท ผมก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน"

เมื่อพูดจบคำนี้ ผู้คนที่ล้อมอยู่ข้างกายเวินหลานก็ค่อยๆสลายตัวไป ยังไงตอนนี้ก็เป็นเวลาทำงานแล้วพวกเขาก็ยุ่งมากด้วย

เวินหลังรู้สึกถึงความแตกต่างก่อนหลังนี้ก็ทำให้รู้สึกหงุดหงิด แต่ก็ไม่กล้าจะแสดงสีหน้าออกมา กลัวจะเสียภาพลักษณ์ของตัวเอง ก็จำใจทนไว้ รอจนออกไปจากประตูบริษัทตระกูลลู่แล้วขึ้นรถ เธอค่อยโยนปาสิ่งของใกล้มือทุกอย่างทิ้ง

"เป็นแบบนี้ได้ยังไง? เจ็บใจชะมัด ต้องเป็นเพราะเวินหนิงคอยบงการอยู่ลับหลังแน่ๆ"

เพราะหงุดหงิด สีหน้าของเวินหลานก็ดูไม่ดีมากนัก ไม่มีท่าทางผู้ดีเหมือนวันปกติทั่วไป จนทำให้รู้สึกตกใจ

"โอ๊ย หนูอย่าโมโหเลย ดูสิเมคอัพเละหมดแล้ว" จางหย่าหลินเห็นท่าทางที่หงุดหงิดของลูกสาวตัวเองก็เลยเอ่ยปลอบใจ

"ลู่จิ้นยวนเป็นบ้าไปแล้วหรอ? เขาไม่เกลียดที่เวินหนิงทำให้เขานอนสลบมาสามปี? หรือว่า……"

"หรือว่าเขารู้อะไรบางอย่าง?"

ความคิดนี้ทำให้ทั้งสองแม่ลูกตกใจ

ถ้าลู่จิ้นยวนรู้ว่าคนที่ชนเขาไม่ใช่เวินหนิงแต่เป็นเวินหลาน ผลลัพธ์ที่รอคอยเธออยู่ก็คงจะเป็นสิ่งที่น่ากลัวแน่ๆ

"แม่ทำยังไงดี ถ้าเวินหนิงเป่าหูลู่จิ้นยวนแล้วหนู……" เวินหลานมองไปที่จางหย่าหลินอย่างร้อนรนใจ

"ไม่หรอก ถึงเวินหนิงจะพูดเรื่องนั้นก็ไม่มีใครเชื่อ ตอนนั้นมันยอมรับในชั้นศาลแล้ว มันมีหลักฐานอะไรให้เชื่อใจว่าตัวเองโปร่งใส?"

ทั้งสองแม่ลูกพูดปลอบใจกันไปไม่กี่คำ เวินหลานก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาเวินหนิง แต่ก็พบว่าตัวเองถูกบล็อกเข้าบัญชีดำแล้ว

"นังสารเลวนั่น ดูสิว่ามันได้ใจแค่ไหน"