ลู่อันหรานได้ยินก็รีบจับส้อมพรวนขึ้น รีบเขี่ยดินตรงหน้าให้เละ
กงมั่วตั้งใจไปเปลี่ยนเสื้อผ้าโทนอุ่น ในมือถือตระกร้าไว้ ข้างในมีขนมที่เด็กน้อยชอบกิน
"อันหราน?"
เธอเรียกเสียงเบา
เด็กน้อยไม่สนใจ ไม่ได้หันมา
เธอเรียกอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ กงมั่วเห็นว่าเด็กน้อยกำลังทำอะไรสักอย่าง เลยเดินไปแตะไหล่เขาเบาๆ
"อันหราน?"
แต่วินาทีต่อมา
เด็กน้อยที่ไม่ขยับตัวเลยกลับรีบลุกขึ้น สิ่งที่กงมั่วเห็นไม่ใช่หน้าตาของเด็กน้อย แต่กลับเป็นเงาสีดำๆพุ่งมาหา
กงมั่วอึ้งอยู่กับที่ เธอรู้สึกว่าเย็นๆที่คอกับแขน เลยก้มหน้าลงไป ก็เห็นเสื้อผ้าตัวใหม่ของตัวเอง มีรอยโคลนเต็มไปหมด
เธอหน้าเหวอกับที่
เรื่องตอนเด็กอาจจะจำไม่ได้แล้ว ในความทรงจำของเธอ โตมาขนาดนี้ เพิ่งเคยใกล้ชิดกับโคลนที่สกปรกขนาดนี้
"อ๊าย……" เสียงกรีดร้องดังออกมาจากปากเธอ
ลู่อันหรานเบะปาก มือข้างหนึ่งจับส้อมพรวนไว้ อีกข้างเท้าเอวด้วยสีหน้าไม่มีความสุข "เธอเป็นใคร มาแตะฉันทำไม ตกใจหมด"
กงมั่วรู้สึกอัดอั้นใจมาก เงยหน้ามองไปที่เขา เลยเห็นดินตรงหน้าลู่อันหราน ทีแรกมีหญ้าสีเขียวปูอยู่ แต่ตอนนี้กลับเละเป็นโคลน
หน้าเธอทั้งเขียวทั้งม่วง รู้สึกโมโหมาก แต่ที่ทำให้เธอรู้สึกมากกว่าคือ เธอด่าว่าไม่ได้ เลยต้องอดทนไว้
"โอ๊ย ตัวเธอสปรกมาก"
สุดท้ายเธอก็อดทนไม่ไหว เพราะเด็กน้อยตรงหน้าถอยหลังไปอย่างรังเกียจ
บนตัวเธอมีแต่โคลน ใครที่เป็นคนทำกันแน่?
เด็กบ้านี่ทำตัวเธอสกปรก แต่ยังมารังเกียจตัวเองอีก?
ไม่มีสัมมาคารวะจริงๆ
นี่สินะ เด็กเถื่อนที่ไม่มีแม่ เธอรู้สึกรังเกียจมาก
จากที่เธอคิด เด็กของตระกูลลู่ ต้องได้รับการสั่งสอนที่ดีอยู่แล้ว จะไม่มีทางเหมือนเด็กธรรมดาแน่นอน ยังเล่นโคลนแบบนี้อีก
ยกเอามาพูดไม่ได้ แล้วไร้มารยามขนาดนี้ ไม่รู้จริงๆว่าตระกูลลู่สั่งสอนมายังไง
ลู่อันหรานโยนส้อมพรวนในมือ แล้วตบมือ "ในโคลนนี้มีปุ๋ยดอกไม้ไม่น้อย ตัวเธอเหม็นมาก รีบไปล้างเถอะ"
กงมั่วลืมความโมโห สีหน้าเปลี่ยนไปทันที ปุ๋ยดอกไม้?
ในหัวเธอมีภาพสิ่งที่เกษตกรใช้บำรุงดินคือ…… วินาทีต่อมา รู้สึกลำไส้ปั่นป่วน สีหน้าเธอซีดขาวแย่มาก
เด็กน้อยหันหลัง "เดินไปทางนู้นมีห้องอาบน้ำ เดี๋ยวฉันพาเธอไป"
สวนดอกไม้กว้างมาก กงมั่วก็ไม่อยากให้สภาพตัวเองเป็นแบบนี้แล้วให้คนรับใช้มาเห็น ก็เลยหักห้ามอารมณ์แล้วเดินตามลู่อันหรานไป
ลู่อันหรานที่เดินนำทาง มุมปากเลิกขึ้น ดูอารมณ์ดีมาก
เขามองเห็นสระว่ายน้ำที่ล้อมไปด้วยธรรมชาติสีเขียว ในดวงตาก็เป็นประกาย
ตอนที่เดินผ่านสระว่ายน้ำ เด็กน้อยจามเบาๆ จากนั้นในพุ่มไม้ก็มีเสียงอะไรบางอย่าง
วินาทีต่อมา มีเงายาวๆสีเขียวพุ่งออกมา เลื้อยมาที่ขากงมั่วแล้วเลื้อยกลับไปในพุ่มไม้ สักพักก็เลื้อยมารอบตัวเธออีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงแค้นแสนรัก