บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 450

ลู่จิ้นยวนก้มดูลูกชายตัวเอง ลู่อันหรานก็เงยหน้าเหมือนกัน มองบนแล้วยักไหล่ กำลังบอกว่าตัวเองไม่รู้เรื่อง

เห็นท่าทางที่ไม่แยแสของลูกชาย ลู่จิ้นยวนก็เข้าใจอะไรบางอย่าง

เขามองไปทางกงมั่ว "คุณหนูกง คุณหมายความว่า คุณคิดว่าลูกชายผมวางยาในซุปของคุณ เลยทำให้คุณป่วย?"

เย่หว่านจิ้งตกใจ มองเขาตาขวาง "จิ้นยวน แกพูดบ้าอะไร เสี่ยวโม่จะคิดแบบนั้นได้ยังไง"

"แม่ครับ คิดแบบนี้หรือเปล่า แม่ถามเองเถอะครับ"

เย่หว่านจิ้งมองไปทางกงมั่ว แต่เธอก็ยังเงียบ แต่เงียบตอนนี้ แสดงให้เห็นถึงอะไรหลายๆอย่าง

สีหน้าท่านเริ่มย่ำแย่ ยังไงลู่อันหรานก็เป็นหลานรักของท่าน ในใจท่าน สำคัญไม่น้อยกว่าลูกชายเลย

กงมั่วพูดแบบนี้ เลยทำให้ใจเย่หว่านจิ้งอยู่ไม่สุข เลยปล่อยมือเธอแล้วลุกขึ้น

เถ้าแก่เคาะไม้เท้า "พอแล้ว เรียกหมอมาตรวจเช็ค"

ร่างกายกงมั่วแข็งทื่อ เธอจับผ้าห่มไว้แน่น สมองก็เริ่มได้สติ เธอค่อยรู้ว่าตัวเองตัดสินใจผิดพลาด

ลู่อันหรานเป็นใครกัน?

เขาเป็นหลานเพียงคนเดียวในตระกูลลู่ คนที่ทั้งตระกูลรักเอ็นดู

ตอนนี้ เธอเป็นแค่คนนอก แต่กลับพูดต่อหน้าคนอื่นว่าลู่อันหรานจงใจวางยาเธอ แล้วเขายังเด็ก ยังไม่หกขวบด้วยซ้ำ

ใจกงมั่วกระวนกระวาย รู้สึกเสียใจกับตัวเอง

เมื่อกี้เธอเป็นอะไร?

ทำไมถึงใจร้อนล่ะ?

ตอนนี้ผลยังไม่ออกมา ถึงผลตรวจจะยืนยันว่าเด็กบ้านั่นวางยาแล้วยังไง?

ตัวเองก็ทำอะไรเขาไม่ได้ เพราะเธอแค่ท้องเสีย ไม่ได้เจ็บที่ไหน ถึงเถ้าแก่ลู่กับปู่ตัวเองเป็นเพื่อนรักแล้วยังไง?

ยังไงเธอก็แค่หลานสาวของเพื่อนรัก จะเทียบกับสายเลือดตัวเองได้ยังไง?

พอคิดได้แบบนี้ กงมั่วเลยเอ่ย "ไม่ต้องแล้วค่ะ ขอโทษนะคะ เมื่อกี้หนูใจร้อนเกินไป พูดอะไรไม่คิดเอง ทุกคนอย่าใส่ใจเลยนะคะ"

"อันหรานเป็นเด็กที่น่ารักขนาดนี้ จะวางยาได้ยังไง หนูสมองเบลอเองค่ะ อย่าใส่ใจเลยนะคะ"

สีหน้าเย่หว่านจิ้งดีขึ้น แต่คนอื่นไม่เลย

เถ้าแก่ตึงสีหน้าไว้ไม่พูดอะไร

ลู่จิ้นยวนยิ้มอย่างเยือกเย็น พูดอย่างไม่เกรงใจ "ในเมื่อคุณหนูกงพูดว่า ตัวเองพูดไม่คิด คำพูดพวกนี้คงอยู่ในก้นบึ้งจิตใจสินะ"

"ในเมื่อคุณสงสัย แล้วพูดออกมาด้วย เราจะไม่ใส่ใจก็ไม่ได้ ลูกชายผมยังเด็กขนาดนี้ คุณคิดว่าแค่คำพูดไม่คิด ก็จะลบล้างได้เหรอครับ"

"ตรวจเช็คดีกว่าครับ เพราะยังไงคุณก็อยู่ในบ้านเรา อีกหน่อยจะได้ให้ห้องครัวระวัง เดี๋ยวถ้าวันไหนคุณล้มป่วยอีก ถึงตอนนั้น ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรไม่คิดอีกหรือเปล่า ถ้างั้นคงแย่เลย"

กงมั่วถูกเขาพูดจนหงุดหงิด หน้าแดง รู้สึกโมโหมาก แล้วยังรู้สึกหวาดกลัวด้วย