บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 479

“งี่เง่า”

หัวหน้าตระกูลฮอร์ตันเห็นถึงตรงนี้ ทำไมจะไม่เข้าใจความคิดของลู่จิ้นยวน

ตี้น่านั้นเป็นคนไร้ความสามารถทำอะไรก็ไม่สำเร็จ แต่อย่างไรแล้วเป็นคนที่ตนเลือกขึ้นมา ทำได้แค่ฝืนปกป้องเธอเท่านั้น

“คุณลู่ ยังไงแล้วลูกสาวฉันก็เติบโตในต่างประเทศมา ได้รับการศึกษาแบบตะวันตกมา คุณให้เธอออกแบบชุดฮั่นฝูกะทันหัน คนที่เก่งบางคนก็ยังยากเลย”

ลู่จิ้นยวนได้ยินดังนั้นก็กระตุกยิ้ม เหมือนยิ้มเยาะอะไรบางอย่าง และจัดระเบียบปลายเสื้อผ้าโดยไม่ได้ตั้งใจ “คุณฮอร์ตันพูดแบบนี้ ไม่รู้สึกผิดต่อประกาศที่พวกคุณส่งออกมาเมื่อสิ้นสุดการแข่งสองสามวันนี้เหรอ”

หลังจากแข่งกับเวินหนิงเสร็จ ตระกูลฮอร์ตันจะปล่อยโอกาสเชิดหน้าชูตานี้ไปได้ง่ายๆ ได้อย่างไร ตามหาสื่อมวลชนจำนวนมาก โอ้อวดตี้น่าราวกับเทพเจ้า กลายเป็นดาวเด่นในการออกแบบในทันที

และเรื่องพวกนี้ก็ทำให้คนไม่สงสัยความสามารถในการออกแบบของตี้น่าเลย

“เท่าที่ทราบกันดี ศิลปะไม่มีพรมแดน ในเมื่อคุณตี้น่ามีพรสวรรค์โดดเด่นแบบนี้ สามารถเหนือกว่าคุณฟิลเอ๋อที่เรียนมาตั้งแต่เด็กได้ ลองใช้ความสามารถออกแบบชุดฮั่นฝูก็คงไม่ยากมากนัก”

ลู่จิ้นยวนพูดจบ ตี้น่าก็ปกคลุมไปด้วยเหงื่อ เธอกำลังทำอะไรอยู่ เธอรู้ตัวเองที่สุด

คัดลอกงานออกแบบคนอื่น เธอเก่ง ให้เธอคิดออกแบบเอง ก็ไม่ได้อยู่แล้ว

พรสวรรค์แบบนี้ ก็โดนฟิลเอ๋อกดไว้หลายปีจนพลิกตัวไม่ได้แล้ว

“หรือจะบอกว่าคุณตี้น่าขโมยงานออกแบบมาจริงๆ ก็เลยกลัวแบบนี้? ”

ด้วยการชี้นำลู่จิ้นยวนเห็นทุกคนเริ่มเกิดความสงสัยกับตี้น่า หรี่ตาขึ้นมา

บรรยากาศมันจนมุมแบบนี้

ตี้น่าไม่กล้าตกลง และก็ไม่กล้าปฏิเสธทันที

ลู่จิ้นยวนก็ไม่รีบ ก็ปล่อยไปแบบนี้

อย่างไรแล้วคนที่กระสับกระส่ายไม่ใช่เขา

ผ่านไปสักพักหนึ่ง ตี้น่ากัดฟัน เหมือนคิดอะไรบางอย่างได้ “ก็ได้ ฉันยอมรับ แต่ต้องให้เวลาฉัน อีกไม่กี่วันฉันจะส่งต้นฉบับให้คุณ ”

“เกรงว่าจะไม่ได้”

ลู่จิ้นยวนยิ้มแบบติดตลก ไม่มีรอยยิ้มในดวงตาเลยสักนิด “ยังไงแล้วตอนนี้ฉันกำลังสงสัยว่าคุณใช้นักวาดนิรนาม ให้เวลาคุณ จะพิสูจน์ได้ไงว่าคุณตี้น่าบริสุทธิ์? ”

พูดถึงตรงนี้ ตี้น่าจะบอกปัดอีกได้อย่างไร

สีหน้าค่อยๆ ซีดเซียว ทำให้นักข่าวเห็นเบาะแสอะไรบางอย่าง

ต้องบอกว่า ด้วยนิสัยโอ้อวดของตี้น่า ถ้ามีความสามารถจริงๆ จะกล้ำกลืนแบบนี้ได้อย่างไร

สำหรับทุกอย่างที่ลู่จิ้นยวนพูด รู้สึกมีน้ำหนักขึ้นมามากทันที

ตี้น่าคนนี้ กำลังเล่นเล่ห์เหลี่ยมจริงๆ

ขณะที่ตี้น่าทำอะไรไม่ถูก ลู่จิ้นยวนก็ยืนขึ้น “เรื่องก็เอาตามนี้ ทุกคนคงมีข้อสรุปในใจแล้ว มันผิดหรือมันถูก ฉันก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก”

ขณะที่พูด โรซินานเต้ที่ไม่ได้พูดตลอดเวลาก็ยืนขึ้น เวินหนิงก็ตกใจสะดุ้ง

เมื่อครู่นี้ เพื่อไม่ให้เธอรู้สึกเบื่อจนเกินไป เวินหนิงก็เป็นล่ามให้เธอ แปลเรื่องที่เกิดขึ้นให้เธอฟัง

และไม่รู้ว่ามันจะทำให้เด็กคนนี้ได้รับการกระตุ้น

สายตาโรซินานเต้จ้องมองตี้น่า ในนั้นมีความเกลียดชังเข้มข้น ภาพพวกนั้นมันไม่สำคัญสำหรับตี้น่า แต่มันสำคัญพอๆ กับชีวิตเธอ มันโดนเธอเหยียบย่ำแบบนี้

“เธอไม่กล้าออกแบบ แต่ฉันกล้า”