บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 494

ผ่านไปไม่นาน ลูกน้องก็สืบประวัติของโจวหมิงหยวนมาอย่างครบถ้วน แล้วนำไปให้ลู่จิ้นยวน

ลู่จิ้นยวนรับมาดู ค่อยรู้ว่าชีวิตโจวหมิงหยวนรันทดมากแค่ไหน

โจวหมิงหยวนเป็นเด็กกำพร้า โตมาในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่เขาฉลาดแล้วพยายามมาก

มีคนใจบุญช่วยเหลือเขา จนสอบเข้าคณะแพทย์ในมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดในประเทศ มหาวิทยาลัยในเมืองจิงเฉิงนั่นเอง

ที่จิงเฉิงอีกแล้วเหรอ……

ลู่จิ้นยวนสังเกตรายละเอียดทุกอย่าง จากนั้นก็เปิดดูต่อ

ช่วงมหาวิทยาลัย โจวหมิงหยวนขยันมาก ผลการเรียนดีจนได้รับทุนทุกปี เพราะหน้าตาเขาดี เป็นคนขยันด้วย เลยเป็นที่ต้อนรับของเพื่อนๆ แล้วยังเป็นคณะกรรมการนักศึกษาอีก

นี่เลยทำให้ลู่จิ้นยวนสงสัยกว่าเดิม คนแบบนี้ ทำไมถึงยังโสดจนถึงตอนนี้?

แต่แค่ข้อมูลผิวเผินแบบนี้ คงล้วงความลับอะไรไม่ได้

ถ้าอยากทำความเข้าใจเรื่องนี้ คงไม่ง่ายเหมือนที่คิดแล้วล่ะ

เวินหนิงเฝ้าเย่ซือเยวี่ยที่ห้องตลอด เห็นน้ำเกลือเธอหมด ก็รีบเรียกพยาบาลมาถอดเข็ม

พอไปเรียกพยาบาล ก็เห็นลู่จิ้นยวนนั่งอยู่บนเก้าอี้ทางเดินด้วยสีหน้าครุ่นคิด

ผู้ชายคนนี้คิดจนเหม่อ แม้แต่เธอมาก็ไม่รู้สึกตัว

"เกิดเรื่องอะไรหรือเปล่า? นายนั่งอยู่ข้างนอกนานมาก"

เวินหนิงเดินไปถามอย่างเป็นห่วง

ลู่จิ้นยวนส่ายหน้า "ไม่มีอะไร แค่ไปสืบประวัติของหมอคนนั้นมาแล้วรู้สึกแปลกๆ"

"งั้นเหรอ? แต่ตอนนี้เขายังสลบอยู่ ถึงอยากจะถามก็ถามไม่ได้"

เวินหนิงรู้สึกว่าทางที่จะสืบหาความจริงลำบากมาก ถ้าไม่ใช่เพราะอาการป่วยของไป๋หลินยวี่ เธอก็คงไม่มีความคิดที่อยากจะไปถามหาญาติ

เพราะยังไง ตั้งแต่เด็กจนโต ไป่หลินยวี่ดีกับเธอมาก เธอพอใจแล้ว

ถ้าหาญาติจริงๆเจอ แต่พวกเขาไม่อยากยอมรับตัวเอง แบบนั้นคงอึดอัดน่าดู

"เธอไม่ต้องกังวลขนาดนั้น ถึงตัวเขาจะสลบอยู่ แต่ยังไงเขาก็ต้องมีเพื่อนอยู่แล้ว ไปถามทีละคน เดี๋ยวก็จะมีเบาะแสเอง"

ลู่จิ้นยวนพยายามพูดปลอบเวินหนิง ตอนนี้เรื่องวุ่นวาย เขาไม่อยากให้เธอคิดมาก

เวินหนิงพยักหน้า รู้ว่าลู่จิ้นยวนอยากให้เธอสบายใจ เลยไม่อยากทำร้ายน้ำใจเขา

ทั้งสองอยู่ข้างนอกไปสักพัก แม่ของเย่ซือเยวี่ยก็เดินออกมา "ที่นี่ไม่ต้องดูแลเยอะขนาดนี้หรอก พวกเรากลับไปพักผ่อนเถอะ น้าเฝ้าเย่ซือเยวี่ยคนเดียวก็พอแล้ว"

"ถ้าอย่างงั้น เรากลับก่อนนะคะ คุณน้า ถ้ามีปัญหาอะไรรีบโทรหาหนูนะคะ"

เวินหนิงคิดไปคิดมา เฝ้าอยู่ที่นี่กันหมด คงยุ่งยากวุ่นวายกว่าเดิม

เธอเลยไม่ได้ปฏิเสธ ออกจากโรงพยาบาลพร้อมลู่จิ้นยวน

"เดี๋ยวฉันส่งเธอกลับไปก่อนละกัน"

ลู่จิ้นยวนเห็นเธอเหนื่อยล้ามาก เลยจะขับรถไปส่งเธอ

เวินหนิงกำลังจะตอบ แต่โทรศัพท์ก็ดังขึ้นก่อน

เป็นเบอร์ของเวินฉีโม่

ลู่จิ้นยวนเลิกคิ้ว กี่วันนี้ยุ่งเกินไป เขาเลยลืมเรื่องที่เวินหนิงถูกทำร้าย

"ฉันรับเอง"

ลู่จิ้นยวนหยิบโทรศัพท์ไปแล้วกดรับสาย

เวินหลานเป็นคนโทรมา