บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 531

ซ่งรั่วอวิ้นรีบรับปากทันที ก่อนจะไปหาหยงซือเหม่ยที่ยังไม่ได้ออกไป

ที่ซ่งรั่วอวิ้นได้รับการอุปการะเลี้ยงดูจากนายท่านหยงนั้น ก็เป็นเพราะเหตุการณ์อุบัติเหตุเมื่อครั้งที่นายท่านหยงไปปีนเขา เนื่องจากนายท่านหยงหัวใจวายฉับพลัน ซึ่งซ่งรั่วอวิ้นได้ไปเจอท่านเข้าพอดี เลยไปเรียกคนมาช่วยไว้ได้ทัน

ต่อมา พอนายท่านหยงทราบว่าซ่งรั่วอวิ้นเป็นเด็กกำพร้า ท่านจึงได้รับมาอุปการะเลี้ยงดู

และซ่งรั่วอวิ้นเองก็เป็นเด็กดีและขยันขันแข็งมาก ตั้งแต่บ้านตระกูลหยงรับเธอมาเลี้ยงดู ไม่ว่าผลการเรียนหรือผลงานที่เธอทำออกมาดีทุกด้าน เลยทำให้เกิดการเปรียบเทียบกับหยงซือเหม่ยที่เอาแต่เที่ยวอย่างเดียว

อีกทั้งยังมีการลือกันว่า นายท่านหยงเตรียมจะมอบหุ้นบางส่วนให้ซ่งรั่วอวิ้น ซึ่งจะทำให้ซ่งรั่วอวิ้นกับหยงซือเหม่ยมีทีนั่งพอๆกันด้วย

"คงไม่ใช่ว่าเธอจะมาแย่งของที่ฉันเล็งไว้อีกแล้วนะ?"

หยงซือเหม่ยหรี่ตาและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ไม่เหลือภาพพี่น้องรักใคร่กลมเกลียวอย่างที่แสดงต่อหน้านายท่านหยงแม้แต่นิด

ซ่งรั่วอวิ้นรีบส่ายหน้า: "ไม่ค่ะ"

"รู้ตัวก็ดีละ จำฐานะตัวเองให้ดี เธอเป็นแค่เด็กที่ท่านปู่รับมาเลี้ยง อย่าริอาจมาแย่งของของบ้านตระกูลหยงกับฉัน เธอ......ไม่มีสิทธิ์"

ซ่งรั่วอวิ้นก้มหน้าลงโดยไม่พูดอะไร ทำได้เพียงแค่กำหมัดไว้แน่น

นานครู่ใหญ่ กว่าเธอจะเงยหน้าขึ้นมาฝืนยิ้ม: "ฉันจะขับรถไปส่งคุณเอง"

หยงซือเหม่ยทำเสียงในลำคอทีหนึ่ง ก่อนจะเข้าไปนั่งบนรถด้วยท่าทางที่มองว่ามันเป็นหน้าที่เธออยู่แล้ว

ซ่งรั่วอวิ้นถอนหายใจทีหนึ่ง ก่อนจะบอกตัวเองว่าอยากไปใส่ใจ

ก่อนหน้านี้ เนื่องจากผู้ชายที่ตามจีบหยงซือเหม่ยเห็นว่าเธอเป็นคนโมโหร้าย เลยหันมาจีบซ่งรั่วอวิ้นแทน และเพราะเรื่องนี้ยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ของเธอทั้งสองตึงเครียดหนักกว่าเก่า

.........

หลังจากที่ลู่จิ้นยวนกลับจากโรงแรม เขาก็รีบติดต่อไปที่สถาบันวิจัยทันที

เป็นเพราะตระกูลหวงออกปากแทน จึงทำให้ศาสตราจารย์หลี่ยอมตกลงที่จะเดินทางไปผ่านตัดที่เมืองเจียงเฉิง

อันเฉินเองก็ออกตัวจะเป็นคนจัดการพาเขาไปส่งเอง

ลู่จิ้นยวนเองก็ไม่ได้ขัดอะไร เขาเข้าใจตราบใดที่อันเฉินยังคิดถึงแต่เย่ซือเยวี่ย จะบังคับเขาให้อยู่ก็ไม่มีความหมายอะไร

แล้วก็........

พอดีเลยเขาและเวินหนิงจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันสองคน โดยไม่มีใครมากวน

แต่เวินหนิงที่ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ พอได้ยินว่าสามารถกลับไปผ่านตัดที่เมืองเจียงเฉิงได้แล้ว เธอจึงอยากไปกับอันเฉินด้วย

ลู่จิ้นยวนจึงรีบห้ามเธอไว้ : "เธอยังต้องตรวจสอบเรื่องของบ้านตระกูลหยงอีกไม่ใช่เหรอ?"

เวินหนิงคิดไปคิดมา: "จริงด้วย"

ดังนั้นจึงต้องให้อันเฉินเป็นคนพาไป ขณะที่เวินหนิงไปส่งอันเฉินก็ฝากฝังอันเฉินว่าผ่านตัดเมื่อไหร่ให้บอกเธอด้วย เธอจะได้รู้สถานการณ์ทางโน้น จะได้ไม่ต้องเป็นกังวล

หลังจากส่งอันเฉินเสร็จ เวินหนิงเองก็รู้สึกเบาใจมากขึ้น

ลู่จิ้นยวนมองดูเวลาเห็นว่าค่ำมากแล้ว

"เราออกไปกินข้าวข้างนอกกันมั้ย?"

ที่นี่เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในประเทศZ ดังนั้นอาหารที่นี่จึงมีแต่อาหารชื่อดังทั้งนั้น

พอได้ยินลู่จิ้นยวนถามเธอจึงมองดูเวลา ก่อนจะรู้สึกว่าหิวแล้วเหมือนกัน เลยพยักหน้าเห็นด้วย

ขณะที่ลู่จิ้นยวนจะขับรถพาเวินหนิงไปทานข้าว หยงซือเหม่ยก็ตามเข้ามา

พอเห็นลู่จิ้นยวนสีหน้าเธอก็ดีใจอย่างเห็นได้ชัด

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พบเจอกับลู่จิ้นยวนบ่อยนัก แต่เนื่องจากว่าเขาเคยช่วยชีวิตเธอไว้ ทำให้เธอตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะต้องตามจีบเขาให้ได้

"คุณชายลู่ บังเอิญจังเลยค่ะ"

หยงซือเหม่ยเดินเข้ามาหาด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า

เวินหนิงขมวดคิ้วอย่างสงสัย

หยงซือเหม่ยตั้งใจขับรถมาหาชัดๆ มันบังเอิญตรงไหนกัน?

แต่เมื่อเห็นเธอยิ้มมาแต่ไกล เลยไม่อยากพูดอะไรมาก

"คุณนัดเธอไว้เหรอ?"