ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 892

ทว่าจื่ออันไม่คิดว่ามันจะเร็วถึงเพียงนี้

จื่ออันเป็นพระชายา ดังนั้นนางจึงต้องจัดการงานศพของพระชายาซุนเอง

การตายของพระชายาซุนไม่ได้ก่อให้เกิดความวุ่นวายแต่อย่างใด ทว่าทำให้การแต่งงานระหว่างอ๋องหนานหวายและฟางเอ๋อร์ล่าช้า

หมายความว่าอ๋องหนานหวายต้องอยู่ในเมืองหลวงต่ออีกร้อยวัน

มันเป็นวันที่ยี่สิบเจ็ดของเดือนจันทรคติที่สิบสอง หลังจากงานศพพระชายาซุนเสร็จสิ้นลงแล้ว งานศพถูกจัดขึ้นอย่างเร่งรีบ เพราะใกล้จะถึงวันตรุษจีน จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีงานอวมงคลในช่วงปีใหม่

สุขภาพของหวงไท่โฮ่วทรุดโทรมลงมากตั้งแต่ไท่จื่อถูกปลด กิจการส่วนใหญ่ในวังจึงตกอยู่ในมือของสนมเหมยและสนมอี้

จื่ออันได้พบกับซุนฟางเอ๋อร์ครั้งหนึ่งในจวน นางโดดเดี่ยวและไม่มีความสุขในการเป็นเจ้าสาวเลย ตอนที่เจอนาง นางเดินจับมือมู่หรงเจี๋ยไปด้วย มู่หรงเจี๋ยไม่ได้มองไปด้านข้าง และเพียงแค่จับมือเล็ก ๆ ของนางไว้ สายตาของซุนฟางเอ๋อร์เต็มไปด้วยความแค้นและความหึงหวง จื่ออันรู้ว่าในใจนางไม่เคยปล่อยวางจากมู่หรงเจี๋ย

นางเป็นคู่แข่งที่แข็งแกร่งในเรื่องความรัก จื่ออันแอบถอนหายใจ

ชายที่โดดเด่นเช่นนี้ นางต้องคอยป้องกันไว้ให้ดี

โชคดีที่ชายคนนี้ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี และไม่ชายตามองผู้หญิงคนอื่นง่าย ๆ จื่ออันพอใจกับเรื่องนี้มาก

ในวันที่ยี่สิบแปดของปีใหม่ จื่ออันเข้าวังไปรักษาประชวรขององค์จักรพรรดิตามปกติ

เมื่อก่อนองค์จักรพรรดิจะไม่คุยกับจื่ออันมากเกินไป แต่วันนี้เขาอารมณ์ดี และขอให้จื่ออันนั่งคุยกับเขา

จื่ออันรู้ว่าเขาป่วยมานานและรู้สึกเบื่อ ทำให้ต้องการคุยกับใครสักคน นางจึงวางเข็มแล้วนั่งลง “ฝ่าบาทต้องการตรัสอะไรหรือเพคะ?”

รอยแดงบนใบหน้าขององค์จักรพรรดิจางลงมาก เขาจ้องมองนางอยู่นาน ทำให้จื่ออันคิดว่ามีผื่นแดงบนใบหน้านาง นางจึงยกมือขึ้นแตะโดยไม่รู้ตัว “ฝ่าบาท?”

จากนั้นองค์จักรพรรดิก็ถอนสายตาออก ริมฝีปากบางของเขาโค้งเป็นรอยยิ้ม “ไม่มีอะไรพิเศษหรอก แค่อยากคุยกับเจ้าเท่านั้น”