จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 107

คนอื่นๆที่อยู่ที่นี่ ถึงได้มองไปทางเสียงที่ได้ยิน

มองเห็นชัดเจนว่าถังเจิ้งเฟิงยืนอยู่ชั้นบนโรงแรมว่างไห่ สีหน้าทยอยเปลี่ยนไป

ใครก็คาดไม่ถึงว่า ชายชราคนนี้ ไม่นึกเลยว่าจะเป็นผู้บัญชาปกครองชายแดนแห่งประเทศหลง ถังเจิ้งเฟิง

สิ่งที่เอาชีวิตอย่างยิ่งคือ

ถังเจิ้งเฟิงที่อยู่ตรงหน้า แตกต่างจากความเคร่งขรึมยุติธรรมอย่างที่ผู้คนเห็นในโทรทัศน์ในอดีตอย่างสิ้นเชิง แต่ว่า……..

เมื่อออกตัวก็ฆ่าคนในทันที

คนที่ฆ่า ยังเป็นหลินกู่ฉานลูกศิษย์ของเขาด้วย!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งฝ่าบาทผู้สูงส่ง

ในเวลานี้ อารมณ์เหมือนตกลงไปในเหวลึก

แม้ว่าจะอยู่ห่างกันหลายร้อยเมตร แต่เขารู้สึกถึงแรงกดดันที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนจริงๆ

เขามีสัญชาตญาณที่รุนแรง

แม้ว่าเย่อู๋เทียนจะยืนอยู่ข้างกายของเขา

ถังเจิ้งเฟิงอยากจะฆ่าเขา ก็ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก

ในเวลานี้นี่เอง

เจียงฉางเซิงที่ตอนแรกมุ่งหน้าไปจับตัวของถังเจิ้งเฟิงที่ตี้ตู จู่ๆก็โผล่เข้ามาในสายตาของเย่อู๋เทียนจากฝูงชน

เดินไปทางเย่อู๋เทียนได้ไม่กี่ก้าว “แหวะ”เสียงหนึ่งดังมา เลือดไหลออกมาเต็มปากอยู่บนพื้น!

ค่อยๆมองไปทางเย่อู๋เทียน

พูดขึ้นอย่างยากเย็น

“คุณเย่ รีบ รีบหนี!”

“ถังเจิ้งเฟิงคนนี้ สามารถที่จะคุมปราณทำร้ายคนได้!”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนในเหตุการณ์ต่างตกตะลึง!

คุมปราณทำร้ายคนเหรอ?

แม้ว่าคนส่วนใหญ่ในที่นี้จะไม่ได้มาจากศิลปะการต่อสู้ แต่กลับมีมุมมองผิวเผินเกี่ยวกับคำสี่คำนี้เหล่านี้

คุมปราณทำร้ายคน……

เทียบเท่ากับว่าทำร้ายคนได้จากช่องว่างไม่ใช่หรอกเหรอ?

แม้แต่เฉาจ้านหยางและคนอื่นๆที่อยู่ที่นี่ ก็ตกตะลึง

เพราะว่าพวกเขาทั้งหมดคิดถึงอีกแปดคำ โดยอ้างอิงจากคุมปราณทำร้ายคนคำนี้

แผ่ว่านพลังปราณ รวมปราณเป็นเส้น!

ก็หมายความว่า แดนในตอนนี้ของถังเจิ้งเฟิง อย่างน้อยก็เป็นแดนพลังมืด!

แดนที่สามารถที่จะเทียบกับเทพได้อย่างแท้จริง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฉินเมิ่งเฉี่ยน

ในเวลานี้เมื่อเห็นเจียงฉางเซิงได้รับบาดเจ็บสาหัส ยากที่จะอธิบายความรู้สึกด้วยความตื่นตระหนกแล้ว

ต้องรู้ว่า แม้ว่าอาจารย์เจียงฉางเซิงจะพ่ายแพ้ให้กับเย่อู๋เทียน

แต่ทั้งสองคนเริ่มต่อสู้กัน มันก็แค่หมัดต่อหมัดเท่านั้นเอง

ถ้าหากเป็นอย่างที่อาจารย์เจียงฉางเซิงพูดอย่างนั้นจริงๆ ถังเจิ้งเฟิงบรรลุถึงแดนที่สามารถที่จะคุมปราณทำร้ายคนได้

ถ้าอย่างนั้น เกรงว่าจะไม่ใช่พลังมืดธรรมดาอย่างนั้นแล้ว

เย่อู๋เทียนเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้

เขาเป็นแดนสี่

และแดนของแดนสี่แบบนี้ เฉินเมิ่งเฉี่ยนก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน

ตอนนี้ดูเหมือนว่า…….

จะมีผู้แข็งแกร่งแดนสี่ปรากฏตัวอีกเหรอ?

ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นถังเจิ้งเฟิงที่ฝึกตนอย่างโดดเดี่ยวสันโดษด้วยเหรอ?

ในเวลานี้ ในมือของถังเจิ้งเฟิง ก็วอลนัตเหล็กอีกอัน

วอลนัตเหล็กสองอันหมุนอยู่ในมือของเขา

มองไปลงทุกคนที่อยู่ข้างล่าง เหมือนพระเจ้าที่มองเห็นสิ่งมีชีวิตทั้งหมด

นอกจากเย่อู๋เทียน ไม่เว้นแม้แต่คนเดียวที่อยู่ในที่นี้ ทั้งหมดก็คิดว่า ตราบใดที่ถังเจิ้งเฟิงลงมืออีกครั้ง

ที่นี่ก็จะมีคนที่สองตายในทันที!

เย่อู๋เทียนมองดูถังเจิ้งเฟิงชั่วขณะหนึ่ง ก็ละสายตากลับมา มองไปบนตัวของเจียงฉางเซิงซึ่งอยู่ไม่ไกล และถามไถ่อย่างราบเรียบว่า

“มีเรื่องอะไรมั้ย?”

เจียงฉางเซิงกุมหน้าอก เส้นเลือดปูดโปนออกมาบนใบหน้า

“ได้รับบาดเจ็บที่เส้นลมปราณเริ่น อย่างมากก็แค่ศิลปะการต่อสู้ถูกกำจัด!”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เจียงฉางเซิงก็พูดเสริมอีกประโยคหนึ่ง

“ตามคำสั่งของคุณเย่ ผมไปนำตัวของถังเจิ้งเฟิงมาที่เมืองเจียงไห่ ตลอดทางที่มาก็อยู่ด้วยความสงบ แต่เพิ่งจะมาถึงเมืองเจียงไห่ จู่ๆเขากลับโจมตีผม……”

ไม่รอให้เจียงฉางเซิงพูดจบ เย่อู๋เทียนสั่งการเบาๆ

“ไม่ต้องพูดอะไรมากแล้ว หาสถานที่รักษาลมหายใจให้คงที่”

เจียงฉางเซิงมองลึกไปที่เย่อู๋เทียนแวบหนึ่ง ก็มองดูหลินกู่ฉานที่เสียชีวิตอย่างกะทันหันบนชายหาดแล้ว กัดฟัน ก็เตือนเย่อู๋เทียนอีก

“ถังเจิ้งเฟิงน่าจะมีความเกี่ยวข้องกับหลังภูเขาเอ๋อเหมย คุณเย่จะต้องระวังตัวไว้บ้าง”

เย่อู๋เทียนไม่ได้พูดอะไรอีก ก็ไม่ได้สนใจหลังภูเขาเอ๋อเหมยมากนัก

ยิ่งไม่เคยได้ยินมาก่อน

ประโยคเดียว

ในเมื่อคนมาถึงแล้ว