จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 122

แต่ในขณะที่ฉาวซิงสงสัยอยู่นั้น โจวฉินก็แสยะยิ้มออกมา หันไปต่อว่าเย่อู๋เทียนว่า “นายเป็นใครกัน ? ถึงกล้าพูดกับปู่เฉาอย่างนี้ได้ ! ที่คุณหยางมาชอบนาย ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีของนายมากขนาดไหนแล้ว แต่นายกลับไม่รู้จักแยกแยะอันไหนดีอันไหนชั่ว !”

โจวฉินพูดแบบนี้ แน่นอนว่าต้องมีเหตุผลของเธออยู่

เธอเป็นเมียน้อยของฉาวซิง และยังอุ้มท้องลูกของฉาวซิงอยู่ด้วย

แม้ว่าเธอเพิ่งจะทราบว่าหยางเฟยเอ๋อร์คือลูกสาวของฉาวซิง และในสายตาของเธอนั้น ยังเห็นว่าหยางเฟยเอ๋อร์มีแนวโน้มที่จะเข้ามาเป็นอุปสรรคสำหรับเธอที่จะเข้างานวิวาห์ของตระกูลฉาวในอนาคต แต่จากการคำนวณในวันนี้ เธอทำได้เพียงยืนอยู่ข้างเดียวกันกับฉาวซิง เท่านั้น ถึงจะสามารถรักษาตำแหน่งของเธอให้มั่นคงได้

แม้ว่าก่อนหน้านี้ เกาเยว่หรูเพิ่งจะสร้างความอับอายให้แก่เธอ เธอย่อมต้องการที่จะรีบแสดงจุดยืน โดยมุ่งหวังว่าฉาวซิงจะช่วยสั่งสอนนังผู้หญิงต่ำต้อยอย่างเกาเยว่หรูที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคนนี้ !

ส่วนเสิ่นรั่วชิงนั้น ไม่ได้อยู่ในสายตาของเธอเลยสักนิด

คำพูดนี้ เสิ่นรั่วชิงตอนนี้ไม่เพียงแค่เป็นคู่แข่งความรักของหยางเฟยเอ๋อร์เท่านั้น แต่ยังเป็นลูกพี่ลูกน้องของนังผู้หญิงต่ำต้อยอย่างเกาเยว่หรูด้วย สมควรถูกเธอสั่งสอนสักที !

แต่ที่ทำให้โจวฉินคิดไม่ถึงก็คือ เมื่อครู่เธอเพิ่งจะช่วยฉาวซิงต่อว่าเย่อู๋เทียน แต่ทันใดนั้นหยางเฟยเอ๋อร์ก็เงียบไป ง้างมือตบไปยังใบหน้าของเธอ !

ป๊าบ !

เสียงตบดังสนั่น

หยางเฟยเอ๋อร์มองโจวฉินด้วยสายตาที่เย็นชา ต่อว่าเธอว่า “คุณเป็นใครกัน ? ถึงกล้ามาพูดจาแบบนี้กับพี่เทียนของฉันแบบนี้ !”

โจวฉินถูกตบจนมึนงง

เสิ่นรั่วชิงและอ้ายเสี่ยวเตี๋ยเองต่างก็ตกตะลึง

เกาเยว่หรูดวงตาทั้งสองข้างเบิกโพล่ง !

ส่วนฉาวซิงนั้น......

เขาคิดไม่ถึงว่าหยางเฟยเอ๋อร์จู่ ๆ จะลงมืออย่างนี้ !

ฉาวซิงอธิบายด้วยความอึดอัดว่า “เฟยเอ๋อร์ ช่วยใจเย็นลงก่อน เธอมีชื่อว่าโจวฉิน เป็น....เป็นเพื่อนของพ่อ และตอนนี้ก็กำลังตั้งท้องอยู่ด้วย ! กำลังอุ้มเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลฉาวของพวกเรา !”

ใครจะคิดว่าเมื่อพูดคำนี้ออกมา หยางเฟยเอ๋อร์กลับตบโจวฉินไปอีกหนึ่งครั้ง และด่าอีกว่า “หน้าไม่อายจริง ๆ !”

ทันใดนั้นหน้าของโจวฉินก็เกิดรอยแดง สีหน้าเต็มไปด้วยความบิดเบี้ยว กำหมัดแน่น จ้องหยางเฟยเอ๋อร์เขม็ง แต่เพราะอีกฝ่ายเป็นลูกสาวของฉาวซิง แม้ว่าเธออยากจะฉีกเธอให้เป็นชิ้น ๆ แค่ไหน ก็ทำได้เพียงอดทนไว้เท่านั้น

แต่ว่า ต่อให้ไม่กล้าสวนกลับ ยังไงก็ต้องพูดอะไรสักอย่าง

โจวฉินพูดด้วยสีหน้าบิดเบี้ยวออกมาว่า “ฉันหน้าไม่อายงั้นหรือ ? ต่อให้ฉันหน้าไม่อาย ฉันกับปู่เฉาก็ได้อยู่ด้วยกันอย่างถูกต้อง เธอล่ะ ? ต่อให้อยากเป็นเมียน้อยของคนอื่น ยังไร้คุณสมบัติเลย แถมผู้ชายที่เธอเลือกนี้ ยังเป็นแค่คนไร้ชื่อเสียงเรียงนามคนหนึ่ง สร้างความอับอายให้แก่ตระกูลฉาวของพวกเราจริง ๆ !”

หยางเฟยเอ๋อร์พูดไม่ออก

ฉาวซิงมองโจวฉินด้วยสีหน้ำดำคล้ำ จากนั้นด่าออกมาว่า “คุณหยุดพูดได้แล้ว ! ผมไม่ได้บอกให้คุณสงบจิตสงบใจอยู่ที่บ้านหรือไง ? ทำไมถึงได้.....”

ไม่รอให้ ฉาวซิงพูดจบ โจวฉินก็กัดฟันพูดสวนกลับมาว่า “ปู่เฉา ตอนนี้ฉันกำลังอุ้มท้องลูกของคุณอยู่ และได้ตรวจดูแล้ว พบว่าเด็กคนนี้เป็นลูกชาย ตอนนี้คุณจะปล่อยให้นังหยางเฟยเอ๋อร์ตบฉันงั้นหรือ ?”

ฉาวซิงลำบากใจทั้งสองฝั่ง

แต่ในขณะนั้นเอง หยางเฟยเอ๋อร์ก็ง้างมือตบโจวฉินอีกครั้งจนเกิดเสียงดังลั่น จากนั้นตะโกนออกมาเสียงดังว่า “เธอเรียกใครว่านังกัน ?”

ในครั้งนี้ โจวฉินไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป ยกมือขึ้นตั้งใจจะสวนกลับไปบ้าง

ทว่า ในขณะที่ฝ่ามือของเธอกำลังจะโดนใบหน้าของหยางเฟยเอ๋อร์นั้น จู่ ๆ เย่อู๋เทียนก็คว้าจับข้อมือของเธอเอาไว้

หยางเฟยเอ๋อร์ที่เห็นดังนั้น ดวงตาของเธอก็เบิกโพลง อ้าปากพูดขึ้นมาว่า “ฉันรู้ดีอยู่แล้ว ในใจของนายจะต้องมีฉันอยู่ !”

เย่อู๋เทียนไม่ได้พูดอะไรออกมา

ตอนนี้เขาอยู่ที่นี่นานกว่านี้ไม่ได้แล้ว ไม่อย่างนั้นเรื่องราวจะยิ่งวุ่นวายขึ้นไปอีก

ฉาวซิงเห็นว่าจู่ ๆ เย่อู๋เทียนก็จับข้อมือของโจวฉินไว้ จึงด่าออกมาว่า “ไอ่สารเลว ! แกรีบปล่อยมือจากโจวฉินเดี๋ยวนี้ !”

บอดี้การ์ดของโจวฉินสองคนต่างกระโจนเข้ามาต่อต้านเย่อู๋เทียน

หนึ่งในนั้นใช้กำปั้นต่อยเข้าที่ศีรษะของเย่อู๋เทียน ทำให้เย่อู๋เทียนทำได้แค่เบี่ยงตัวหลบออกไปด้านข้างเท่านั้น

ปัง !

หมัดพุ่งเข้าหาหน้าอกของ โจวฉิน

กำปั้นเท่าชามข้าวต่อยถูกหน้าอกของโจวฉินอย่างจัง

แค่ดูก็รู้แล้ว ว่านี่จะต้องเกิดผลลัพธ์ที่รุนแรงแน่นอน

โจวฉินส่งเสียงร้องออกมา ราวกับเป็นปฏิกิริยาตอบสนอง นำมือยกขึ้นมาปิดจุดที่ได้รับบาดเจ็บเอาไว้ สีหน้าเจ็บปวดราวกับว่ากำลังจะตาย

ในขณะนั้น เย่อู๋เทียนได้สวนหมัดกลับไปหาบอดี้การ์ดทั้งสอง แต่ไม่ทันได้เห็นว่าเขาใช้การเคลื่อนไหวใด ๆ มากมาย ก็พบว่าบอดี้การ์ดทั้งสองได้กระเด็นออกไปด้านหลังราวกับเส้นเชือกขาดแล้ว !

ทั่วทั้งห้องเกิดความโกลาหลขึ้น ร่างสูงใหญ่ของสองบอดี้การ์ดกระแทกเข้ากับตู้เสื้อผ้าจนล้มลง