จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 191

ทว่าหลังจากหลิงชิงเฟิงเห็นรูปร่างหน้าตาเย่อู๋เทียน กลับไม่อยากทดสอบความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายแล้ว

ไม่มีเหตุผลอื่น

เพราะเย่อู๋เทียนไม่ใช่คนนั้นที่หลิงชิงเฟิงรอคอยอยู่

จากการบรรยายของหลิงฟ่าง

ผู้ชายที่อยู่ข้างกายเสิ่นรั่วชิง ควรเป็นผู้ชายที่ดูผอมเหมือนไม้เสียบผีสิ

แต่ไอ้คนที่อยู่ตรงหน้า......

รูปร่างสมส่วนมาก ดูไม่เหมือนเฉียนเป่ยเฉินที่หลิงฟ่างพูดถึง!

อย่าบอกนะว่าเฉียนเป่ยเฉินไม่กล้ามา

แต่ส่งบอดี้การ์ดตามเสิ่นรั่วชิงมา

ขณะที่หลิงชิงเฟิงคิดเช่นนี้อยู่ จู่ๆ มือถือของเขาดังขึ้น

เมื่อดู เป็นสายของหลิงฟ่าง

หลิงชิงเฟิงยกมือขึ้นมา เพื่อบอกให้เย่อู๋เทียนกับพวกเสิ่นรั่วชิงรอสักครู่ หลังจากนั้นจึงรับสาย

ไม่นาน มีเสียงหลิงฟ่างดังมาจากปลายสาย “ถึงหรือยัง”

หลิงชิงเฟิงตอบว่า “ถึงแล้วครับ แต่......”

หลิงฟ่างถามว่า “แต่อะไร”

หลิงชิงเฟิงพูดว่า “คุณเสิ่นถึงแล้ว แต่ผู้ชายที่ตามเธอมาด้วย เหมือนจะไม่ใช่ผู้ชายคนที่คุณรออยู่ เป็นแค่บอดี้การ์ดเท่านั้นครับ”

หลิงฟ่างที่อยู่ปลายสายชะงักไป ยิ้มร้ายกาจแล้วพูดว่า “งั้นให้พวกเขาเข้ามาก่อน ส่วนเฉียนเป่ยเฉิน ฉันว่าไม่ถึงชั่วโมง เขาต้องมาแน่”

หลิงชิงเฟิงพูดอย่างนอบน้อมว่า “ครับคุณชาย”

พูดจบ หลิงชิงเฟิงก็วางสาย

การได้ยินของเย่อู๋เทียนที่มากับเสิ่นรั่วชิงไม่ธรรมดา แน่นอนว่าได้ยินบทสนทนาที่หลิงชิงเฟิงคุยกับหลิงฟ่างอย่างชัดเจน

อดสงสัยในใจไม่ได้

ทำไมหลิงฟ่างต้องการเจอเฉียนเป่ยเฉิน

อย่าบอกนะว่าทั้งสองคนรู้จักกัน

ไม่ใช่มั้ง

เฉียนเป่ยเฉินเพิ่งฟื้นตัวได้ไม่นาน อีกทั้งระหว่างที่ฟื้นตัว ก็หลีกเลี่ยงไม่รับแขกมาตลอด จะรู้จักหลิงฟ่างได้ยังไง

ขณะเย่อู๋เทียนกำลังคิดเช่นนี้ หลิงชิงเฟิงเดินช้าๆ มาตรงหน้าเสิ่นรั่วชิง รอยยิ้มชราที่ผ่านอะไรมามากมายปรากฏขึ้นบนใบหน้า จากนั้นพูดว่า “เชิญเข้ามาเลยครับคุณเสิ่น คุณชายของเรารอคุณนานแล้ว”

ความประหลาดใจแวบขึ้นมาบนหน้าเสิ่นรั่วชิง

รอฉันอยู่นานแล้วงั้นเหรอ

อย่าบอกนะว่า......

ผ่านมาหลายปีขนาดนี้ หลิงฟ่างยังไม่ล้มเลิกความคิดบ้าๆ ที่มีกับตัวเอง

จู่ๆ เสิ่นรั่วชิงรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย

เย่อู๋เทียนพูดว่า “ไปเถอะ เข้าไปดูก่อนว่าเป็นยังไง”

เสิ่นรั่วชิงจึงเดินเข้าไปในคลับเฮาส์ตระกูลหลิง

หลิงชิงเฟิงเดินนำทางอยู่ด้านหน้า พูดขึ้นมาว่า “เชิญทางนี้ครับคุณเสิ่น คุณชายของเรารู้ว่าคุณมา จึงตั้งใจให้คนทำสวนเฉียนหลงให้ว่างไว้ งานสังสรรค์วันนี้อยู่ที่สวนเฉียนหลงครับ!”

เสิ่นรั่วชิงไม่รู้ว่าสวนเฉียนหลงสื่อถึงอะไร

เมื่อเย่อู๋เทียนได้ยินว่าเป็นสวนเฉียนหลง ก็อึ้งเล็กน้อย

เพราะ......

เขาเคยมาที่สวนเฉียนหลง

ตอนนั้นเขาเพิ่งเข้ากรมทหาร เพราะความแข็งแกร่งไม่ธรรมดา จึงเคยได้รับหน้าที่คุ้มครองฝ่าบาทผู้สูงส่งอยู่ระยะหนึ่ง

ตอนฝ่าบาทผู้สูงส่งตรวจตราเจียงหนานในตอนนั้น เย่อู๋เทียนเป็นคนที่ตามเขามาด้วย

ตอนนี้อ้ายเสี่ยวเตี๋ยกับหยูฉิงเดินอยู่ข้างหลัง

หญิงสาวทั้งสองคนกำลังตกใจกับสิ่งก่อสร้างหรูหราภายในคลับเฮาส์ตระกูลหลิง

โดยเฉพาะอ้ายเสี่ยวเตี๋ย เมื่อได้ยินว่าวันนี้หลิงฟ่างเลือกสวนเฉียนหลง เป็นสถานที่จัดงานสังสรรค์ เธอประหลาดใจมาก “จริงเหรอ สถานที่จัดงานวันนี้คือสวนเฉียนหลงในตำนาน หลิงฟ่างรวยจริงๆ!”

เพิ่งพูดจบ จู่ๆ เสียงมือถือของเธอดังขึ้น

มือถือของหยูฉิงก็ดังขึ้นเหมือนกัน

อีกทั้งมือถือของทั้งสองคน มีเสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้นไม่หยุด

เห็นได้ชัดว่ามีคนส่งรูปภาพในกลุ่มเพื่อนของทั้งสองคน

ผู้หญิงทั้งสองคนพากันเปิดดูข้อความในกลุ่มเพื่อน

ภายในเต็มไปด้วยเสียงอุทานและการส่งรูปถ่ายแบบรัวๆ

อีกทั้งในรูปภาพเหล่านั้น ล้วนเป็นวิวภายในสวนเฉียนหลง

ยากที่จะบรรยายได้ด้วยคำว่าหรูหราแล้ว

แต่เป็น......

ตกตะลึง!

ยิ่งใหญ่สง่างาม!

เพราะภายในสวนเฉียนหลง ทุกที่เต็มไปด้วยประติมากรรมมังกรรูปแบบต่างๆ

อีกทั้งวัสดุประติมากรรมมังกรส่วนใหญ่ ยังเป็นหินอ่อนสีขาว ในบรรดานั้นยังมีประติกรรมมังกรที่มีแสงสีทองระยิบระยับอยู่ไม่น้อยด้วย

อ้ายเสี่ยวเตี๋ยอดตะลึงไม่ได้ “โอ้โห! นี่ใช่สวนเฉียนหลงที่ไหนกันล่ะ นี่มันวังมังกรในตำนานชัดๆ! ทุกสิ่งทุกอย่างในสวนเฉียนหลง เป็นของตระกูลหลิงทั้งหมดเลยเหรอ”

หยูฉิงสะกดกลั้นความตกใจในใจตัวเอง แล้วพูดว่า “พูดให้ถูกคือ เป็นของหลิงฟ่าง!”

ตอนพูดประโยคนี้ออกมา ไม่รู้ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ หยูฉิงปรายตามองเย่อู๋เทียนแวบหนึ่ง

คิดอยู่ในใจ