จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 238

“เซิง......เซิงหยาง！”

ฉับพลันนั้นเอง จ้าวลี่หน้า น้ำตาไหลเป็นธารน้ำทะลัก

ฉีซือซือที่นั่งข้าง ๆ ก็อ้าปากน้อย ๆ ของเธอ มองเย่เทียนอย่างงง ๆ

ใบหน้าน้อย ๆ เต็มไปด้วยความรู้สึกเหนือคาด

คุณอาเย่ที่อยู่ข้างหน้านั้น ทำไมจู่ ๆ กลายเป็นคุณพ่อของตัวเองไปได้？

แต่ในนาทีต่อมา

เย่เทียนใช้ความเร็วที่สายตาปกติสามารถจับภาพได้ เปลี่ยนหน้ากลับเป็นรูปเดิมของตัวเอง

นี่คือวิชาแปลงร่างขั้นสูงสุด

ไม่จำเป็นต้องใช้วัสดุอุปกรณ์ใด ๆ จากนอกกาย ก็สามารถเปลี่ยนแปรสภาพโครงร่างรูปหน้าตัวเอง ตลอดจนถึงการเปลี่ยนรูปทั้งห้าลักษณ์บนใบหน้า

พูดได้ถึงขนาดนั้นเลยเชียว

มาถึงระดับเย่อู๋เทียนนี้แล้ว การควบคุมทุกส่วนของร่างกาย เข้าถึงที่สุดในทุกอนูแล้ว

ไม่เพียงจ้าวลี่หน้ากับฉีซือซือสองแม่ลูกที่ตะลึงงง

เสิ่นรั่วชิงกับเย่จูนหลิน ก็ยังคิดไม่ถึง เย่เทียนทำได้ถึงกับเปลี่ยนหน้าตาตัวเองอย่างแล้วแต่ใจได้เลย！

มันจะย้อนแย้งธรรมชาติเกินไปแล้วมั้ง！

จ้าวลี่หน้าเมื่อเห็นเย่อู๋เทียนเปลี่ยนกลับมาเป็นตัวของตัวเองแล้ว จึงรู้สึกตัวได้ว่า ตัวเอง ไม่ได้อยู่ในฝัน

แล้วหรือว่า ในโลกนี้ มีมนุษย์ประเภทหลุดโลกเหนือมนุษย์จริง ๆ？

แต่ขณะที่จ้าวลี่หน้ากำลังคิดอยู่นั้น เย่อู๋เทียนพูดด้วยรอยยิ้มชืด ๆ ว่า “ตอนนี้ยังคิดว่าอยู่ในฝันอีกหรือ？”

จ้าวลี่หน้าขยับปาก ขัดอยู่ที่คำพูดที่ยากจะพูด

เย่อู๋เทียนก็ไม่ได้พูดอะไรกับจ้าวลี่หน้าอีก หันไปพูดกับเสิ่นรั่วชิงว่า “ออกรถไปต่อเถอะ ยังคงไปที่กว่างเต๋อโหลวนั่นแหละ！”

ไปถึงกว่างเต๋อโหลว จ้าวลี่หน้าจึงค่อยกล้าถามเย่อู๋เทียน

“เย่อู๋เทียน นี่มันอะไรกันเนี่ย？”

เย่อู๋เทียนตอบกลับเสียงเบา ๆ

“วิทยายุทธ”

จ้าวลี่หน้ายิ่งมึนตึ้บ

“วิทยายุทธ？”

เย่อู๋เทียนแค่นหัวเราะเบา ๆ

“คำสองคำ คงยากที่จะพูดให้เธอเข้าใจได้ เอางี้ดีกว่า ผมช่วยรักษาโรคให้เธอก่อน”

จ้าวลี่หน้าตาทั้งคู่ลุกโต

“รักษายังไงหรือ？ที่ฉันเป็นนั้นคือมะเร็งผิวหนัง มันลุกลามถึงขั้นเลวร้ายแล้ว！ตอนนี้คุณอะไรก็ไม่มี จะเอาอะไรมารักษาให้ฉันได้？”

เย่อู๋เทียนไม่พูดอะไร

ยกนิ้วชี้จี้ไปตรงจุดบริเวณหัวใจ

ในทันทีนั้น จ้าวลี่หน้ารู้สสึกมีกระแสลมปราณที่บ้าคลั่ง พุ่งใส่เข้ามาตรงหัวใจ

ร่างกายที่อ่อนเปลี้ยอยู่แต่เดิม ฉับพลันให้รู้สึกผ่อนคลายสบายตัวขึ้นมา

ประมาณหนึ่งนาทีให้หลัง บนใบหน้าจ้าวลี่หน้า บ่งบอกเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ