จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 295

ตอนพูดคำนี้ น้ำเสียงเย่อู๋เทียนดูราบเรียบมาก

แต่ต่อให้จะราบเรียบยังไง...

ก็ไม่อาจปิดบังแววดูถูกที่เย่อู๋เทียนมีต่อหลงรั่วหานได้

หลงรั่วหานเผยอริมฝีปากออก

สุดท้ายไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย

ตกตะลึง!

ตกตะลึงถึงขีดสุด!

ในเวลาเดียวกัน

ก็หวาดกลัวถึงขีดสุด!

ยังไงก็ไม่คิดเลยว่า

ตนเองจะไม่คู่ควรแม้แต่จะประมือกับเย่อู๋เทียน!

และปัญหาอยู่ที่ ตั้งแต่ต้นจนจบ เย่อู๋เทียนยังไม่ได้ลงมือเลยสักนิด!

แต่พอมองสองพี่น้องเย่เฉินเย่ซีในตอนนี้

เพราะเมื่อครู่ตอนหานตี้ซือโดนเสิ่นรั่วชิงพลั้งมือ เย่เฉินเลยโดนลูกหลงจากการที่หานตี้ซือกระแทกมายังเขาอย่างแรงจนกระเด็นไปชนกำแพงของห้องน้ำชาแห่งนี้ เรียกได้ว่าพลั้งมือเหมือนกัน! ดังนั้นเย่เฉินเลยได้รับบาดเจ็บสาหัสเหมือนกัน และอาการนั้นไม่ด้อยไปกว่าหานตี้ซือเลย! สีหน้าเย่เฉินเองก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง!

เมื่อครู่ตนแค่โดนหานตี้ซือกระแทกนิดเดียว

ก็ลอยกระเด็นออกไปเลย?

ไปชนกำแพงด้านหลัง?

ที่น่ากลัวก็คือ กำแพงที่แข็งแรงดุจหินทองคำกลับมีรอยแตกร้าวเป็นใยแมงมุมขึ้นมา?

นี่มัน....

ผู้หญิงที่พลั้งมือคนแก่ชุดเสื้อคลุมยาวคนนี้...

น่ากลัวถึงระดับไหนกันนะถึงทำได้ถึงขนาดนี้?

อีกอย่าง...

หล่อนเป็นใครกันแน่?

หล่อนมีความสัมพันธ์ยังไงกับเย่อู๋เทียน?

เมื่อครู่เย่อู๋เทียนพึ่งบอกว่า หล่อนผนวกตันเกือบร้อยครั้งแล้ว!

จริงหรือเปล่ากันแน่?

และดูท่าตอนนี้

เป็นเรื่องจริง!

พริบตาเดียว สายตาของเย่เฉินที่มองเสิ่นรั่วชิง....

เหมือนกับมองเซียน!

หวาดกลัวถึงขีดสุด!

คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่า ผู้หญิงคนนี้ พึ่งจะแย่งมีดสั้นของหลงรั่วหานไปจากมือหลงรั่วหานได้!

และเธอไม่เพียงแย่งมีดสั้นของหลงรั่วหานไปได้...

ยังพลั้งมือคนแก่ชุดเสื้อคลุมยาวเมื่อครู่ที่น่ากลัวถึงขีดสุดอีกด้วย!

นี่แค่พลั้งมือนะ!

แค่พลั้งมือ ก็ทำเอาคนแก่ชุดเสื้อคลุมยาวที่แย่งกระบี่ในมือตนไปได้อย่างง่ายดายบาดเจ็บจนกระอักเลือด!

ถ้าอย่างนั้น ถ้าผู้หญิงคนนี้ลงมือสู้กับใครจริงๆ จะน่ากลัวไปถึงขั้นไหนกันล่ะเนี่ย?

พริบตานั้นในสมองเย่เฉินพลันปรากฏใบหน้าหนึ่งขึ้นมา

ใบหน้าหลิงเซียวเสียแห่งตระกูลหลิง!

ก่อนหน้าที่จะเข้ามา ในทางเดินด้านนอก เย่เฉินเห็นกับตาตนเองว่า ใบหน้าของหลิงเซียวเสียโดนคนซัดจนยุบเข้าไป!

ตอนนี้ดูแล้วคงเป็นฝีมือผู้หญิงตรงหน้าคนนี้!

เมื่อครู่หลิงจ่างชิงหลิงจ๋างสิงแห่งตระกูลหลิง พึ่งจะเข้าใจผิดคิดว่าผู้หญิงคนนี้คือเทียนหลงเอ๋อร์แห่งตระกูลเทียน!

ตอนนี้ดูแล้ว...

ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ว่าร้ายกาจมากกว่าเทียนหลงเอ๋อร์กี่เท่ากัน!

พริบตานั้นเย่เฉินพลันรู้สึกว่า

ตนเองกลายเป็นเรื่องขบขันของใต้หล้า

ในทางเดินด้านนอกเมื่อครู่ ตนยังบอกว่า ไม่ว่าผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ข้างกายเย่อู๋เทียนจะเป็นใคร วันนี้ก็ต้องมีจุดจบแบบเดียวกับเย่อู๋เทียน!

ตาย!

ตอนนี้ดูแล้ว...

คนที่ตายน่ะ....

จะเป็นใคร?

น่ากลัวว่า ต่อให้ตอนนี้เย่ฉิงชางอยู่ที่นี่ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้หญิงคนนี้แน่!

พอคิดถึงตรงนี้ ต่อให้เย่เฉินปีนขึ้นจากพื้น มายืนนิ่ง ก็ไม่กล้าพูดอะไรแล้ว

กระทั่งยังไม่กล้าหายใจแรงด้วยซ้ำ

แต่ในตอนนี้เองมีเงาดำร่างหนึ่งปราดเข้ามาจากด้านหน้าเขา

เป็นกระบี่สีดำสนิทเล่มนั้นของเขาเอง!

แต่...

กระบี่ไม่ได้ออกจากฝัก!