จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 295
ตอนพูดคำนี้ น้ำเสียงเย่อู๋เทียนดูราบเรียบมาก
แต่ต่อให้จะราบเรียบยังไง...
ก็ไม่อาจปิดบังแววดูถูกที่เย่อู๋เทียนมีต่อหลงรั่วหานได้
หลงรั่วหานเผยอริมฝีปากออก
สุดท้ายไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย
ตกตะลึง!
ตกตะลึงถึงขีดสุด!
ในเวลาเดียวกัน
ก็หวาดกลัวถึงขีดสุด!
ยังไงก็ไม่คิดเลยว่า
ตนเองจะไม่คู่ควรแม้แต่จะประมือกับเย่อู๋เทียน!
และปัญหาอยู่ที่ ตั้งแต่ต้นจนจบ เย่อู๋เทียนยังไม่ได้ลงมือเลยสักนิด!
แต่พอมองสองพี่น้องเย่เฉินเย่ซีในตอนนี้
เพราะเมื่อครู่ตอนหานตี้ซือโดนเสิ่นรั่วชิงพลั้งมือ เย่เฉินเลยโดนลูกหลงจากการที่หานตี้ซือกระแทกมายังเขาอย่างแรงจนกระเด็นไปชนกำแพงของห้องน้ำชาแห่งนี้ เรียกได้ว่าพลั้งมือเหมือนกัน! ดังนั้นเย่เฉินเลยได้รับบาดเจ็บสาหัสเหมือนกัน และอาการนั้นไม่ด้อยไปกว่าหานตี้ซือเลย! สีหน้าเย่เฉินเองก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง!
เมื่อครู่ตนแค่โดนหานตี้ซือกระแทกนิดเดียว
ก็ลอยกระเด็นออกไปเลย?
ไปชนกำแพงด้านหลัง?
ที่น่ากลัวก็คือ กำแพงที่แข็งแรงดุจหินทองคำกลับมีรอยแตกร้าวเป็นใยแมงมุมขึ้นมา?
นี่มัน....
ผู้หญิงที่พลั้งมือคนแก่ชุดเสื้อคลุมยาวคนนี้...
น่ากลัวถึงระดับไหนกันนะถึงทำได้ถึงขนาดนี้?
อีกอย่าง...
หล่อนเป็นใครกันแน่?
หล่อนมีความสัมพันธ์ยังไงกับเย่อู๋เทียน?
เมื่อครู่เย่อู๋เทียนพึ่งบอกว่า หล่อนผนวกตันเกือบร้อยครั้งแล้ว!
จริงหรือเปล่ากันแน่?
และดูท่าตอนนี้
เป็นเรื่องจริง!
พริบตาเดียว สายตาของเย่เฉินที่มองเสิ่นรั่วชิง....
เหมือนกับมองเซียน!
หวาดกลัวถึงขีดสุด!
คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่า ผู้หญิงคนนี้ พึ่งจะแย่งมีดสั้นของหลงรั่วหานไปจากมือหลงรั่วหานได้!
และเธอไม่เพียงแย่งมีดสั้นของหลงรั่วหานไปได้...
ยังพลั้งมือคนแก่ชุดเสื้อคลุมยาวเมื่อครู่ที่น่ากลัวถึงขีดสุดอีกด้วย!
นี่แค่พลั้งมือนะ!
แค่พลั้งมือ ก็ทำเอาคนแก่ชุดเสื้อคลุมยาวที่แย่งกระบี่ในมือตนไปได้อย่างง่ายดายบาดเจ็บจนกระอักเลือด!
ถ้าอย่างนั้น ถ้าผู้หญิงคนนี้ลงมือสู้กับใครจริงๆ จะน่ากลัวไปถึงขั้นไหนกันล่ะเนี่ย?
พริบตานั้นในสมองเย่เฉินพลันปรากฏใบหน้าหนึ่งขึ้นมา
ใบหน้าหลิงเซียวเสียแห่งตระกูลหลิง!
ก่อนหน้าที่จะเข้ามา ในทางเดินด้านนอก เย่เฉินเห็นกับตาตนเองว่า ใบหน้าของหลิงเซียวเสียโดนคนซัดจนยุบเข้าไป!
ตอนนี้ดูแล้วคงเป็นฝีมือผู้หญิงตรงหน้าคนนี้!
เมื่อครู่หลิงจ่างชิงหลิงจ๋างสิงแห่งตระกูลหลิง พึ่งจะเข้าใจผิดคิดว่าผู้หญิงคนนี้คือเทียนหลงเอ๋อร์แห่งตระกูลเทียน!
ตอนนี้ดูแล้ว...
ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ว่าร้ายกาจมากกว่าเทียนหลงเอ๋อร์กี่เท่ากัน!
พริบตานั้นเย่เฉินพลันรู้สึกว่า
ตนเองกลายเป็นเรื่องขบขันของใต้หล้า
ในทางเดินด้านนอกเมื่อครู่ ตนยังบอกว่า ไม่ว่าผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ข้างกายเย่อู๋เทียนจะเป็นใคร วันนี้ก็ต้องมีจุดจบแบบเดียวกับเย่อู๋เทียน!
ตาย!
ตอนนี้ดูแล้ว...
คนที่ตายน่ะ....
จะเป็นใคร?
น่ากลัวว่า ต่อให้ตอนนี้เย่ฉิงชางอยู่ที่นี่ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้หญิงคนนี้แน่!
พอคิดถึงตรงนี้ ต่อให้เย่เฉินปีนขึ้นจากพื้น มายืนนิ่ง ก็ไม่กล้าพูดอะไรแล้ว
กระทั่งยังไม่กล้าหายใจแรงด้วยซ้ำ
แต่ในตอนนี้เองมีเงาดำร่างหนึ่งปราดเข้ามาจากด้านหน้าเขา
เป็นกระบี่สีดำสนิทเล่มนั้นของเขาเอง!
แต่...
กระบี่ไม่ได้ออกจากฝัก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ