จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 297

พอคำพูดนี้ออกมา เย่หวงเยเหมือนโดนสายฟ้าฟาด

ไม่คิดเลยจริงๆ

แผนการของตนเองจะมาโดนเย่อู๋เทียนจับได้อีกครั้ง!

แต่ต่อให้เป็นแบบนี้ เย่หวงเยก็ยังคงก้มหน้ายืมกราน “ฉัน...ฉันไม่ได้คิดร้ายกับคุณนะ!”

เย่อู๋เทียนยืนเอามือไพล่หลัง มองดูเย่หวงเยอย่างผู้อยู่เหนือกว่า พลางแค่นเสียงหยันว่า “ไม่ได้คิดร้ายอะไร? งั้นคุณว่ามาสิ คุณคิดดีกับผมยังไงบ้าง!”

เย่หวงเยพูดอะไรไม่ออกเลย!

เย่อู๋เทียนหรี่ตาพูด “เอาตามที่คุณเข้าใจเป้าหมายของผม คุณคงจะมั่นใจว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมก็จะไปที่ที่จัดงานของงานโอสถและการฝังเข็มใช่ไหม?”

เย่หวงเยไม่ตอบ

เย่อู๋เทียนหันมองหลงรั่วหานอีก พลางยิ้มเย็นบอก “น่ากลัวว่าต่อให้เป็นคุณหลงรั่วหาน ก็คงโดนเย่หวงเยวางแผนไว้แล้วเหมือนกัน!”

สายตาที่หลงรั่วหานมองไปยังเย่หวงเยเต็มไปด้วยประกายเย็นเยียบ พลางพูดเสียงเย็นว่า “ก่อนหน้านี้ฉันฟังคำแนะนำของเธอให้มาที่ห้องน้ำชานี่ รอเย่อู๋เทียนอย่างเงียบๆ ตอนนี้ดูท่าจะเป็นหนึ่งในแผนของเธอล่ะสิ?”

เย่หวงเยเงยหน้าขึ้นมองหลงรั่วหานพลางว่า “ใช่ แบบนี้แหละ แต่ในแผนของฉัน ก็แค่อยากให้เธอร่วมมือกับเย่อู๋เทียนทำลายเย่ฉิงชางเท่านั้นเอง!”

หลงรั่วหานพูดเสียงเย็นว่า “ให้ฉันลงมือทำลายเย่ฉิงชางด้วยตัวเอง? เขา น่ากลัวจะไม่คู่ควรขนาดนั้นหรอก!”

เย่หวงเยเงียบไปครู่หนึ่งก่อนพูดเสียงเบาว่า “เท่าที่ฉันรู้ เย่ฉิงชางได้ฝึกพลังแก่นม่วงและวิชาจิตมังกรเหลืองของตระกูลหลงเธอสำเร็จแล้ว!”

พอคำพูดนี้ออกมา หลงรั่วหานยืนบื้อเป็นไก่ตาแตก

และหานตี้ซือที่อยู่ข้างๆได้ยินคำพูดนี้ของเย่หวงเย ทนไม่ไหวร้องถามว่า “วิชาจิตมังกรเหลือง? วิชาจิตมังกรเหลืองของตระกูลหลงเผ่าโบราณตั้งแต่เมื่อพันปีร้อยปีก่อนน่ะนะ?”

เย่หวงเยหันมองหานตี้ซือ พลางตอบ “ใช่”

หานตี้ซือสูดลมหายใจสะท้านเยือก

หลงรั่วหานมองเย่หวงเยด้วยสายตาเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง พลางว่า “เป็นไปไม่ได้! วิชาจิตมังกรเหลืองเป็นวิชาลับโบราณของตระกูลหลงฉัน นอกจากคนของตระกูลหลงแล้ว ไม่มีใครสามารถฝึกวิชาจิตมังกรเหลืองได้!”