จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 3
เป็นไปไม่ได้!
มองไปยังชายและหญิงคู่นั้นในภาพวาดสีน้ำมัน เย่อู๋เทียนก็ยังคงไม่กล้าที่จะเชื่อกับตาตัวเองว่าทุกอย่างที่อยู่เบื้องหน้านั้นจะเป็นความจริง!
คู่หมั้น ที่เคยมีความรักความรู้สึกที่ดีกับตนเองอย่างลึกซึ้ง!
ทำไมถึงได้กระทำเรื่องที่ขัดต่อศีลธรรม ผิดต่อจรรยาบรรณของมนุษย์เช่นนี้ด้วย?
รวมไปถึงท่านพ่อ!
ทำไมถึงได้กระทำพฤติกรรมที่เดรัจฉานแบบนี้ออกมาด้วย?
จูนอี๋!
นั่นเป็นถึงว่าที่ลูกสะใภ้ของเขาเลยนะ!
ทั่วทั้งเมืองเจียงไห่ ไม่มีผู้ใดไม่รับรู้?
แต่เขายังกล้าที่จะทำได้อย่างไร!
ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงกระซิบพูดดังขึ้นมาจากทางด้านหลังเป็นระยะ
นั่นก็คือพวกคนรับใช้ของตระกูลเย่ที่โอบล้อมกันอยู่ด้านนอกประตู ซึ่งต่างก็กำลังแอบมองเย่อู๋เทียน และกระซิบวิพากษณ์วิจารณ์อะไรกันอยู่!
แต่ไม่ว่าพวกเขาจะวิพากษณ์วิจารณ์อะไรอยู่นั้น เสียงที่ดังเข้ามาถึงหูของเย่อู๋เทียน ต่างก็เหมือนจะเป็นการเยาะเย้ยตนเองว่าน่าสงสารอย่างกับเป็นขอทาน!
เมื่อเจ็ดปีก่อน ด้วยผลงานการเอาชนะศึกสงครามที่มากมายของเย่อู๋เทียนนั้น ทำให้ตระกูลเย่ที่เดิมทีเป็นเพียงแค่ตระกูลนักธุรกิจระดับสอง ได้ก้าวกระโดดขึ้นมาเป็นตระกูลนักธุรกิจชั้นแนวหน้าระดับโลกเลยทีเดียว!
กระทั่งวันนี้ที่เขากลับมา คู่หมั้นที่เขารักอย่างสุดซึ้ง ได้กลายมาเป็นแม่เลี้ยงของเขาไปเสียแล้ว!
ความโกรธแค้นอันเดือดดาล ได้ส่งผลกระทบต่อสติความนึกคิดของเย่อู๋เทียนอย่างต่อเนื่อง
เขามองขึ้นไปบนชั้นสองด้วยความโมโห
พร้อมกับเขย่งปลายเท้าขึ้น
ตุบบ!
ร่างกายของเขาราวกับกระสุนที่ยิงออกมาจากปืนใหญ่ ตกลงมาที่ภายในระเบียงรั้วของชั้นสอง!
พวกคนรับใช้ของตระกูลเย่ที่กำลังซุบซิบนินทาอยู่ด้านนอกห้องโถงนั้น ถึงกับอึ้งทึ่งไปเลยทีเดียว!
ความสูงจากห้องโถงไปถึงชั้นสองนั้น มีความสูงกว่าหกถึงเจ็ดเมตร ความสูงระดับนี้ ก็ยังสามารถกระโดดขึ้นไปได้ด้วยเหรอ?
เย่อู๋เทียนผลักประตูห้องด้วยสีหน้าท่าทางที่เยือกเย็น แล้วก็เดินเข้าไปด้านใน
นี่คือห้องของเย่จินหลิง ที่เป็นพ่อของเย่อู๋เทียน!
ขณะที่เย่อู๋เทียนเดินเข้าไปนั้น เปลวไฟความโกรธแค้นในแววตากลับยิ่งลุกโชนหนักขึ้นไปอีก!
ภายในห้องขนาดใหญ่นี้ ราวกับว่าเป็นพิพิธภัณฑ์ขนาดเล็ก เต็มไปด้วยโบราณวัตถุที่เป็นสมบัติระดับชาติ!
สมบัติล้ำค่าเหล่านี้ ล้วนถูกขนส่งมายังปราสาทตระกูลเย่เมื่อเจ็ดปีก่อน!
ในขณะนั้นเย่อู๋เทียนมีผลงานการเอาชนะศึกสงครามอย่างไร้เทียมทาน!
ผู้คนทุกสารทิศต่างพากันมาแสดงความยินดี!
ประเทศหลงจากที่เคยยากจนและอ่อนแอ ถูกรังแกโดยมหาอำนาจ ทั้งการสังหารผู้คนและเผาทำลายบ้านเมือง อย่างโหดร้ายทารุณ รวมถึงสมบัติล้ำค่าจำนวนมากก็ถูกช่วงชิงไปทั้งหมด!
เมื่อเจ็ดปีก่อน พวกมหาอำนาจที่เคยข่มเหงรังแกประเทศหลงนั้น เป็นเพราะทั้งหมดต่างก็หวาดกลัวต่ออานุภาพความเก่งกาจของเย่อู๋เทียน จึงได้นำสมบัติล้ำค่าที่ช่วงชิงไปทั้งหมดนั้นส่งกลับคืนมา!
ความตั้งใจของเย่อู๋เทียนในขณะนั้นคือ
จะก่อสร้างพิพิธภัณฑ์ขึ้นในเมืองหลวง และนำสมบัติล้ำค่าเหล่านี้ไปจัดแสดงไว้ภายใน!
ทว่า ผู้บริหารระดับสูงจำนวนมากของประเทศหลงกลับลงมติเป็นเอกฉันท์ว่า ให้สร้างพิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่งขึ้นในบริเวณที่ใกล้กับปราสามตระกูลเย่ภายในเมืองเจียงไห่ ซึ่งการที่อยู่ใกล้กับตระกูลเย่นั้น ยิ่งจะมีความปลอดภัยอย่างที่สุด!
โบราณวัตถุเหล่านี้ที่อยู่ในห้องของเย่จินหลิง แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของสมบัติล้ำค่าในตอนนั้น แต่กลับถูกเย่จินหลิงนำมาครอบครองเป็นของตนเอง!
ขณะที่เย่อู๋เทียนที่โมโหสุดขีดกำลังจะเข้าไปสอบถาม ก็ได้ยินเสียงไออย่างหนักดังขึ้น ซึ่งนั่นก็คือเสียงของเย่จินหลิง
เวลานี้ เย่จินหลิงกำลังนอนตะแคงอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ที่ปูด้วยขนหมีขาวอย่างหนา และกำลังโยนผ้าเช็ดปากที่เปื้อนเลือดทิ้งลงไปในกระโถนที่ทำจากทองคำที่ตั้งอยู่ข้างเตียง
เย่จินหลิงมีสีหน้าที่ขาวซีด ร่างกายซูบผอม อยู่ในสภาพของผู้ที่มีอาการป่วยหนัก
โดยที่ข้างเตียงมีเด็กผู้หญิงอายุหกถึงเจ็ดปีคนหนึ่งยืนอยู่
เมื่อเห็นเย่จินหลิงไอออกมาเป็นเลือด ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
แต่กระนั้นก็ตาม สาวน้อยก็ยังพูดขึ้นอย่างประหม่าว่า: “คุณพ่อ ท่าน......ท่านทำไมถึงได้ไอออกมาเป็นเลือดล่ะ? ฉันจะไปตามหมอมาให้รักษาพ่อดีไหม? ”
ขณะที่เย่จินหลิงกำลังจะพูดขึ้นนั้น ก็สังเกตเห็นว่าเย่อู๋เทียนยืนอยู่ในจุดที่ไม่ไกลออกไป
พ่อลูกสองคน จ้องหน้าสบตากัน!
เย่จินหลิงที่เดิมทีมีใบหน้าอันขาวซีดถึงกลับตกใจขึ้นโดยพลัน!
และก็รีบเบี่ยงสายตาหนีทันที!
เย่จินหลิงมีแววตาที่ตื่นตระหนกไปหมด ไม่กล้าที่จะมองไปที่เย่อู๋เทียนอีก!
เย่อู๋เทียนเก็บกดความโกรธแค้นอันเดือดดาลนั้นเอาไว้ แล้วก็จ้องมองไปที่ใบหน้าของสาวน้อยที่อยู่ข้างเตียงนั้นอีกครั้ง
คล้าย!
คล้ายมาก!
ทั้งคล้ายกับเย่จินหลิง และก็คล้ายกับเสิ่นจูนอี๋ด้วย!
นี่คือ......
ลูกสาวของพวกเขา!
“ชี้แจงให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้! ”
เสียงของเย่อู๋เทียนราวกับว่าดังขึ้นมาจากส่วนลึกที่สุดของนรกชั้นสิบแปดดังไปเข้าหูของเย่จินหลิง
ความเย็นชา!
และความโกรธแค้นเป็นฟืนเป็นไฟ!
ผสมผสานกัน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ
เรื่องนี้อะไรก็ดีหมด เสียอย่างเดียวคือไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนพยายามจะยัดเยียดพระเอกให้มีเมียมากกว่า1? พระเอกเก่งมีเมียคนเดียวไม่ได้?...