จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 306

ฝีมือของเย่ฉิงชางจะน่ากลัวถึงขั้นนี้!

ที่แท้หลายปีมานี้...

เย่ฉิงชางปกปิดฝีมือที่แท้จริงมาตลอด!

พริบตาเดียวอารมณ์ของเย่เฉียนหลงหนึกอึ้งถึงขีดสุด

ต่อไปจะทำยังไงดี?

ถ้าอีกเดี๋ยวเย่ฉิงชางลงมือฆ่าเย่อู๋เทียน เช่นนั้นอนาคตของตระกูลเย่...จะไม่ตกไปอยู่ในเงื้อมมือเย่ฉิงชางหรอ?”

หันมองมุมนั้นที่เย่ฉิงชางอยู่ก่อนหน้านี้

สายตาที่สองแม่ลูกหานเฟิ่งอี้ถังเลี่ยนมองเย่ฉิงชางเลื่อมใสจนถึงขีดสุด

หานเฟิ่งอี้ถึงกับโพล่งออกมาว่า

“ถังเลี่ยน ตอนนั้นลูกไม่ได้คารวะผิดอาจารย์!”

สีหน้าถังเลี่ยนปรากฏรอยยิ้มมาดร้ายขึ้นมา พลางหันมองเย่อู๋เทียน

“วันนี้เจ้าหมาเย่อู๋เทียน ในที่สุดก็จะได้กลายเป็นหมาตัวหนึ่งอย่างแท้จริงแล้ว!”

เย่อู๋เทียนได้ยินคำพูดนี้แต่ไกล เขาเบนสายตามามองถังเลี่ยนทันที

แค่สายตาแวบเดียว

สีหน้าถังเลี่ยนก็ซีดเผือดลงทันที

ไม่กล้าส่งเสียงอะไรอีก

จากนั้นถังเลี่ยนก็หายตัวไปจากที่เดิม พุ่งเข้าหาเย่ฉิงชางที่อยู่ด้านล่างเวที

เห็นได้ชัดว่า ตอนนี้ถังเลี่ยนคิดว่า

ขอเพียงตนหลบอยู่ด้านหลังถังเลี่ยน เย่อู๋เทียนก็ไม่อาจทำอะไรตนได้

น่าเสียดายที่เขาคิดผิด

เย่อู๋เทียนขยับปลายเท้าอีกครั้ง เตะก้อนหินเด้งไป

ชิ้ว!

ก้อนหินพุ่งไป

ปึ้ง!

โดนเข้ากับด้านหลังข้อเข่าของถังเลี่ยนอย่างจัง

“อ๊า!”

ขาข้างหนึ่งของถังเลี่ยนเลือดสาดตรงนั้นทันที

ถังเลี่ยนสูญเสียสมดุล ล้มลงพื้นด้วยท่าหมอบลงราวกับหมา

พอหันกลับไปมอง ถังเลี่ยนก็เห็นขาขวาของตนอยู่ในสภาพเนื้อกระดูกขาดจากกันเรียบร้อยแล้ว

หานเฟิ่งอี้เห็นภาพนี้แล้วสมองว่างเปล่าทันที

ไม่คิดเลยจริงๆว่า

ลูกชายของตนที่เป็นศิษย์ของเย่ฉิงชางจะอ่อนแอแบบนี้ต่อหน้าเย่อู๋เทียน!

เย่ฉิงชางมองถังเลี่ยนแวบเดียว

ราวกับไม่ได้เก็บความเป็นตายของถังเลี่ยนมาใส่ใจเลย

เขาที่กำลังดูดซับพลังยุทธ์ของอิ่นโม่โฉว หันมองเย่อู๋เทียนที่อยู่บนเวทีเบาๆ พลางแค่นเสียงหยันออกมา